Τρία ολόκληρα χρόνια είχε να φανεί από τα μέρη μας, μεγάλη η στέρηση, αλλά μάς αποζημιώνει ο αγαπημένος Nick Cave, με δύο συναυλίες που θα πραγματοποιήσει τον Ιούλιο του 2011, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το side project του Nick Cave μαζί με τους παλιότερους και στενότερους φίλους του από τους Bad Seeds, Warren Ellis, Martyn Casey και Jim Sclavunos, που αποτελούν τους Grinderman, την Τρίτη 5 Ιουλίου θα είναι στη Μονή Λαζαριστών (Θεσσαλονίκη), ενώ την Τετάρτη το αθηναϊκό κοινό θα έχει τη μεγάλη χαρά να τους απολαύσει στο TerraVibe Park.
Eτοιμαστείτε για άγριο, πρωτόγνωρο, ωμό, ακατέργαστο rock!
Nick Cave - vocals, guitar, organ, piano, percussion
Warren Ellis - Mandocaster, tenor guitar, guitar, violin, flute, percussion, backing vocals
Martyn Casey - bass
Jim Sclavunos - drums, percussion, drum synth, backing vocals
Η παρέα δημιούργησε τους Grinderman για να “δραπετεύσει από τα δεσμά των Bad Seeds”, και ο ήχος τους ακούγεται περισσότερο σαν συνέχεια της post punk περιόδου των Birthday Party.
Κυκλοφόρησαν το 2007 το πρώτο τους album με τίτλο το όνομα τους και το 2010 το δεύτερο studio album τους Grinderman 2.
Το 2007, τα τέσσερα μέλη των Grinderman έβγαλαν το πρώτο album τους με τίτλο το όνομα τους.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2010, το έπος των Grinderman συνεχίζεται με την κυκλοφορία του Grinderman 2, του ολοκαίνουργιο studio album τους από την εταιρία Mute.
Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση στο Grinderman 2 είναι ότι ποτέ ξανά δεν έχεις ακούσει κάτι παρόμοιο. Ποτέ. Το ντεμπούτο album έκανε τη δουλειά του. Καθόρισε το συγκρότημα. Ανέδειξε καθαρά την αντίθεση με τον Nick Cave & The Bad Seeds. Ο Nick, ο Warren, ο Martyn και ο Jim βρήκαν έναν ευδιάκριτα διαφορετικό τρόπο για να συνεργαστούν.
Ξεφορτώθηκαν όλες τις μουσικές τους αποσκευές, απαρνήθηκαν τη συμβατική σοφία και τέσταραν τις προκαταλήψεις για το ποιοι ήταν σαν μουσικοί. Στην πορεία, θρυμμάτισαν την ιερή κληρονομιά των Bad Seeds με ένα μπαστούνι του baseball.
Το καινούργιο τους album, Grinderman 2 συνδυάζει την οργανωμένη εφευρετικότητα των ζωντανών τους εμφανίσεων και την ασυγκράτητη ελευθερία των αυτοσχεδιασμών στο studio. Αλλά αυτοί οι τύποι κάτι ξέρουν σε σχέση με την τέχνη του να γράφεις τραγούδια. Το Grinderman 2 φέρει τη σφραγίδα του παράφορου προκάτοχου του, με τη δομή του να είναι πιο χαλαρή, την εμβέλεια του πιο εκτεταμένη, και λαμπρά χαμένο στο δικό του παραλήρημα θορύβου και ρυθμού.
Η αρχική διαδικασία της ηχογράφησης, του αυτοσχεδιασμού, και της προσπάθειας να γίνουν όλα με τη μία, ήταν ακριβώς η ίδια με αυτήν του πρώτου δίσκου. Πάνω από είκοσι ώρες ακατέργαστα αυθόρμητης μουσικής καταγράφηκε στην αρχική πενθήμερη περίοδο εγγραφής των τραγουδιών. Οι Grinderman φίλτραραν τα αποτελέσματα, τα ξεκαθάρισαν μέσω των demo, και τα ενσάρκωσαν σε τραγούδια. Το αποτέλεσμα της διαδικασίας είναι αυτό: αν ο Nick έχει έμπνευση ώστε να κολλήσει μερικούς στίχους πάνω σε ένα ρυθμό, ή σε ένα σετ από έγχορδα, ή ακόμα και σε ένα εφήμερο ξέσπασμα ήχων, χωρίς να έχει σημασία πόσο τραχύ ή απέραντο και αν είναι αυτό, τότε το τραγούδι έχει μέλλον και μπορεί να προχωρήσει μπροστά.
Μια δουλειά με θεσπέσιο και τολμηρό ήχο, τα τραγούδια του Grinderman 2 είναι διαποτισμένα από μια ατμοσφαιρική και υπερφυσική άκαμπτη μοχθηρία. Το Grinderman 2 είναι ένα album με ιδέα που ψάχνει μια ιδέα. Μια πανοπλία ανακατώματος θεϊκών και βέβηλων μορφών μέσω των στίχων. Μυθικά πλάσματα με ανιαρή προσωπικότητα που υποδύονται τρομερά και διεστραμμένα δράματα μέσω μεταφυσικών, αιματοβαμμένων πεδίων μάχης.
Μια συνοπτική και ονειροπόλα αφήγηση – έπειτα οι εκρήξεις του album ξεσπούν με άγρια χτυπήματα και ουρλιαχτά. Το πρώτο τραγούδι του album “Mickey Mouse & the Goodbye Man” πιάνει το γάντι από το προηγούμενο album των Grinderman και με θράσος το πετάει κάτω. Ο βρυχώμενος ρόκερ ξετυλίγει με έναν ανελέητο ρυθμό την τραγελαφική ιστορία ενός ζευγαριού παρασιτικών αδερφών. Ποιος είναι ο πιο ερωτεύσιμος? Ποιος είναι ο πιο αποκρουστικός? Ποιος αντιπροσωπεύει το απόλυτο κακό? Ποιος νοιάζεται? Από εδώ εκπορεύεται ο τρόμος – η απομόνωση και ο φθόνος – που είναι τραγικά εκτεθειμένα.
O Muhammad διδάσκει, “Οι γυναίκες είναι το άλλο μισό των αντρών”. Ναι, είναι πράγματι! Και είναι αυτό το ανεξιχνίαστο “άλλο” με το οποίο τα επόμενα τρία τραγούδια “Worm Tamer”, “Heathen Child” και “ When My Baby Comes” έρχονται σε σειρά. Κανένας δεν νιώθει τις γυναίκες όπως ο Cave και δεν υπάρχει τίποτα άλλο σαν το “Worm Tamer” – ένας ακρωτηριασμός αλλόκοτων θορύβων που αντέχει πάνω από το μανιακό μπάσο και τα τούρμπο-ντράμς; το “Heathen Child” κόβει ένα βαθύ σαγηνευτικό ρυθμό σε ένα διαστρεβλωμένο ουρλιαχτό σαν πριόνι. Και τα δύο τραγούδια αφθονούν σε λυρισμό που περιέχει λάγνα , παρανοϊκά, φιλοσοφικά, παράλογα και βάναυσα στοιχεία. Το “When My Baby Comes” ολοκληρώνει το φεμινιστικό τρίπτυχο, ένα είδος απόκοσμης samba, που εκρήγνυται στο αποκορύφωμα της σε ένα σούπερ-βαρύ σύννεφο σαν μανιτάρι από βρόχους και οργασμικό μπάσο.
“Είναι το μυαλό ενός ανθρώπου, όχι κάποιος εχθρός ή αντίπαλος, που τον δελεάζει να κάνει κακό”, διδάσκει ο Βούδας. Ε λοιπόν ναι, και μετά από μια εμβόλιμη και συνοπτική ενδοσκόπηση της ελεύθερης πτώσης (“What I Know”), πέφτουμε κατ’ ευθείαν στο αφόρητο χάος του “Evil” – αναμφίβολα η πιο κακόβουλη μουσική πρόκληση των Grinderman μέχρι τώρα, και αυτό σίγουρα λέει κάτι! Ετοιμαστείτε για ξεκοίλιασμα! Διπλοί πανηγυρικοί ύμνοι πόθου και αφοσίωσης ακολουθούν – το “Kitchenette” που τινάζει τα μυαλά στον αέρα και το διαστημικό psycho pop “Palaces of Montezuma”– το καθένα από αυτά είναι σαγηνευτικά και ανατρεπτικά groovy μέσα στο δικό του ρυθμό. Αλλά όπως ακριβώς φαίνεται, εάν η αγάπη επικρατήσει τελικά – μην πανικοβάλλεστε! –έρχονται καλπάζοντας οι τέσσερις ιππότες της Funkadelic αποκάλυψης με το “Bellringer Blues”, ένα εκθαμβωτικά αισθαντικό, παθιάρικο και ταυ τόχρονα παγωμένο αριστούργημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου