10 χρόνια Αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ Αθήνας 2005-2014: Κάλεσμα για αποκεντρωμένες δράσεις.

Μας φαίνεται σαν να ήταν χθες η πρώτη μας αντιαπαγορευτική δράση στο Πάρκο Ελευθερίας το 2005. Έμπνευση μας υπήρξε η αντιαπαγορευτική πορεία της Ρώμης ένα χρόνο πριν. Όλα κανονίστηκαν πολύ γρήγορα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και το πρώτο αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ Αθήνας έγινε πραγματικότητα με τη βοήθεια πολύτιμων φίλων και μουσικών. Πολλοί μας είχαν πει τρελούς και άλλοι μας λένε ακόμα. Όμως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από απλά αποφασισμένοι να σπάσουμε τον φόβο και τα ταμπού, να κάνουμε την αλήθεια να λάμψει και να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία για ένα πολύ σημαντικό θέμα που έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις στη περίοδο της κρίσης.  

Τα δύο μέτρα της βίας

Ο δολοφόνος του 15χρονου Καλτεζά όχι μόνο δεν καταδικάστηκε, αλλά βραβεύτηκε κιόλας. Μια ξεχασμένη, αλλά αποκαλυπτική ιστορία


Όλοι αυτοί που τάχα «καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» εξαιρούν πάντα τη βία που προέρχεται από τη δική τους πλευρά. Τη βία της εξουσίας. Οι δολοφόνοι αυτής της πλευράς, όχι μόνο δεν καταδικάζονται, αλλά ενίοτε παρασημοφορούνται και βραβεύονται. Όσο για τα θύματα, είναι ξεχασμένα στη λήθη.

Γιατί, πόσες φορές ακούσαμε τη Ντόρα Μπακογιάννη στα ΜΜΕ να μνημονεύει τον Αξαρλιάν και πόσες (καμία) τον Μιχάλη Καλτεζά;

“Τα συγχαρητήρια που δεν δώσαμε ποτέ” Η απάντηση της Κοινότητας Αφγανών στους «Πρωταγωνιστές»

Την δική τους απάντηση στον Σταύρο Θεοδωποταμάκι, (η αλλαγή του ονόματος έγινε ώστε να μην αναφερθούν χαρακτηρισμοί όπως: δήθεν δημοσιογράφος, παιδί του Σιμήτη, αισχρό πλυντήριο νεοναζί-φασιστών-ένστολων δολοφόνων παιδίων, και Ντόρα η Μικρή Εξερευνήτρια για και-καλά απολίτικους) και στην κατάπτυστη στάση του, δίνουν τα άτομα της Κοινότητας Αφγανών Μ&Π στην Ελλάδα.

Υπεύνος διατήρησης των χαρακτηρισμών του Σταύρου σε επίπεδο “δεν θα ξεχάσω ποτέ το αίμα που ξέπλυνες”…. DrAluca… H απαλλοτρίωση έγινε από το blog Ροζ Κάρτα.

—————

-
Η απάντηση της Κοινότητας των Αφγανών στους «Πρωταγωνιστές» του Σταυρού Θεοδωράκη. Τα συγχαρητήρια που δεν δώσαμε ποτέ.

ο μέρμηγκας ήταν μαλάκας

Θα ήταν πιο εύκολο να θέλαμε να είμαστε πλούσιοι. Θα ήταν πιο εύκολο να θέλουμε να κυνηγάμε τα λεφτά. Θα είχαμε μείνει σε όλες αυτές τις δουλειές από τις οποίες φύγαμε τρέχοντας, θα είχαμε κρατήσει φιλίες με όλους αυτούς που θα μπορούσαν να, όταν κλπ. Θα λέγαμε ναι σε δουλειές που είπαμε όχι, θα κάναμε αυτό  που μας έλεγαν πάντα ή θα κάναμε το αντίθετο αν στρατηγικά θα οδηγούσε κάπου. Θα προσπαθούσαμε να εντυπωσιάσουμε αυτούς που μετά το 8ωρο βρίζουμε, θα μέναμε παραπάνω ώρες, πολλές παραπάνω ώρες χωρίς ποτέ να ζητήσουμε να πληρωθούμε υπερωρίες. Θα γελούσαμε με τα κρύα αστεία του αφεντικού, θα κάναμε παρέα με τη μάνατζερ μετά τις 11 ώρες δουλειάς, θα βγαίναμε στα ίδια μέρη. Μέχρι που θα αποκτούσαμε και κοινά χόμπι. Στα meetings θα συμμετείχαμε ενεργά ή τουλάχιστον θα προσπαθούσαμε να δείξουμε πραγματικό ενδιαφέρον. 

Μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις.

 Καμιά φορά μάλιστα μπορεί να ισούται με χίλιες... πασοκικές διαπλοκές! Με γνωστούς ... Πρωταγωνιστές!

 
ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ

toxwni

ΤΕΧΝΗ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ...

* Πάμε όπως παλιά! *

jlaw

Ψεύτικες αληθινές μάσκες

Εσύ ποια φόρεσες φέτος;

Αυτό που λάτρευα πάντα στα καρναβάλια είναι ότι μπορείς να φορέσεις μια οποιαδήποτε μάσκα και να χαθείς μέσα στο μασκοφορεμένο πλήθος, αποκτώντας μιαν άλλη, καινούργια, φανταστική ταυτότητα. Δεν είναι απαραίτητο να βγαίνει νόημα από τη φορεσιά σου, το μόνο που χρειάζεται είναι να προσποιηθείς, όσο πιο πειστικά μπορείς, ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που στ’ αλήθεια είσαι. Με το που συμβεί αυτή σου η μεταμόρφωση, νιώθεις ήδη τις πρώτες αλλαγές στην ψυχολογία σου, σταδιακά υιοθετείς όλο και περισσότερες κινήσεις και αντιδράσεις και στάσεις που να ταιριάζουν σε αυτό που υποδύεσαι. Αν είσαι άνδρας και κάνεις τη γυναίκα, αν είσαι άνθρωπος και κάνεις το ζώο, αν είσαι ακομμάτιστος και κάνεις τον κομματάρχη, αν είσαι ζάμπλουτος και κάνεις τον παλιάτσο, αν βαφτείς και ντυθείς και γίνεις ένας εντελώς άλλος, τότε το όλο πείραμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον. 

Μια Καταιγίδα Θέλω Να “Ρθει Να Μας Πνίξει

-

Η καταιγίδα ήρθε.
Η καταιγίδα ξεκίνησε πριν από καιρό, αλλά εμείς ήμασταν κρυμμένοι κάτω από τις χάρτινες ομπρέλες μας, και ήμασταν κρυμμένοι μέσα στα χάρτινα αυγά μας, και νομίζαμε ότι η καταιγίδα δεν μας αφορά.
Εμείς θα επιβιώσουμε, αρκεί να σκεφτόμαστε θετικά και να μην ασχολούμαστε με τη λαίλαπα που πνίγει τους άλλους, τους άλλους, τους ανάξιους, τους απροετοίμαστους, τους χαμερπούς και μακρινούς.

Κρατούμενοι της Β΄ πτέρυγας της Φυλακής Λάρισας : Για τα αδέλφια που χαθήκανε νωρίς… (για τον θάνατο του κρατουμένου Esso Shakram Haitam)

Στις 25 Φεβρουαρίου, ο συγκρατούμενός μας, Esso Shakram Haitam, άφησε την τελευταία του πνοή στο μπουρδέλο της Φυλακής Γρεβενών.

Για τα αδέλφια που χαθήκανε νωρίς…

Όπως ενημερωθήκαμε, στις 25 Φεβρουαρίου, ο συγκρατούμενός μας, Esso Shakram Haitam, άφησε την τελευταία του πνοή στο μπουρδέλο της Φυλακής Γρεβενών. Άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από μία μακρόχρονη και εξαντλητική κράτηση 22 ετών, αφού ήταν κρατούμενος από το 1992, και λίγο πριν την υποχρεωτική αποφυλάκιση του, μιας και μετά από τρία χρόνια θα ήταν υποχρέωση του κράτους, αυτού του φασιστικού κράτους, να του ανοίξει την πόρτα της φυλακής·  όχι γιατί όφειλε να τελειώνει με αυτό το μαρτύριο της τιμωρίας, αλλά γιατί δεν νομιμοποιείται να τον κρατήσει πάνω από είκοσι πέντε έτη.

Δε μπορεί...τρολλιά θα είναι!!! Ούτε βήμα πίσω: Νταν ή Πιτάς (ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων)

Εντάξει, το να γράψεις «αφάνατοι» αντί για «αθάνατοι» είναι ένα λάθος που μπορεί να κάνει ο καθένας πάνω στη βιασύνη του. Το να γράψεις «πήσω» αντί για «πίσω» πιθανότατα σημαίνει ότι και το δημοτικό το πέρασες με βύσμα. Αλλά όταν προσπαθείς να γράψεις «Ή ταν ή επί τας» και σου βγαίνει… «Νταν ή Πιτάς», ε, τότε μόνο να γελάσει μπορεί κανείς.

Η παραπάνω φωτογραφία κάνει το γύρο του Διαδικτύου τις τελευταίες ώρες, και προκαλεί πολλαπλά εγκεφαλικά από το γέλιο.

Αναρωτιόμαστε πώς θα έγραφαν το "μολών λαβέ"...

koutipandoras

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΤΟ Ν.Φ. ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ: "ΘΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ"

Η συνέντευξη δόθηκε στο omniatv.com μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Χ.Χ., κρατούμενο του «νοσοκομείου» των φυλακών Κορυδαλλού.
Ερ: Χθες, Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, ένας συγκρατούμενός σας αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Θέλεις να μας μιλήσεις γι' αυτό;


Χ.Χ.:  Δεν αποπειράθηκε, κρεμάστηκε στις τουαλέτες και σπάσαμε την πόρτα για να τον βγάλουμε. Τον κατεβάσαμε κάτω, ήταν σε άσχημη κατάσταση, κλινικά νεκρός, τον επαναφέρανε και έφυγε για το νοσοκομείο. Δεν ξέρουμε σε ποιο νοσοκομείο είναι, δεν μας λένε από την υπηρεσία, ούτε μας ενημερώνουν για την κατάστασή του. Είμαστε όλοι ταραγμένοι με το περιστατικό.

Ερ. Ο συγκρατούμενός σας  παίρνει μέρος στην κινητοποίηση που έχετε ξεκινήσει;

Χ.Χ.:  Ναι. Όλοι παίρνουν μέρος, ακόμα και οι άνθρωποι που είναι στις απομονώσεις.

Δύο Τζήμεροι στην ίδια πόλη

Ο Δ. Παπανικολάου, σε άρθρο του στο UNFOLLOW περιγράφει τον Σ. Θεοδωράκη ως “Τζήμερο με σακίδιο”. Τρομερά εύστοχος χαρακτηρισμός – προσδιορισμός για τον Σ. Θεοδωράκη, σε συνάρτηση με τις πολιτικές του βλέψεις. Εύστοχος γιατί και το να είναι κάποιος “Τζήμερος” σημαίνει πολλά, αλλά και οι συμβολισμοί του σακιδίου υπονοούν ακόμα περισσότερα, γι' αυτόν που το φέρει ως trade mark του.


Οι ομοιότητες όμως με τον Τζήμερο, δεν σταματούν εκεί. Όπως και ο original Τζήμερος, ο Θεοδωράκης, αποτελεί άλλη μία “καθαρή”, “ευαίσθητη”, “πολιτικά ανήσυχη “ περσόνα.


Όπως και ο original Τζήμερος, ο Θεοδωράκης δεν εννοεί το αδιέξοδο της κοινωνίας ως αποτέλεσμα επιλογών της χώρας, πολιτικών ή οικονομικών, επιλογών που έκαναν για τη χώρα οι υπηρέτες ενός μονεταριστικού συστήματος, μίας ακραία νεοφιλελεύθερης προοπτικής.

ΝΙΚΌΛΑΣ ‘ΑΣΙΜΟΣ. ΑΠΌΚΡΙΕΣ 1986. Ανέκδοτες φωτογραφίες του Σπύρου Στάβερη

Ουκρανία: «Λοιπόν, πώς τα περνάτε με τον καπιταλισμό;»... Νίκος Μπογιόπουλος

Ας δούμε μερικά κομμάτια του παζλ των εξελίξεων στην Ουκρανία, παρακολουθώντας την ανθρωπογεωγραφία της λεγόμενης «αντιπολίτευσης» και τα μπουμπούκια που την συνθέτουν:

Α) Ο τύπος της φωτογραφίας ονομάζεται Αρσένι Γιατσένιουκ.