Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ
AΠΟ:
Dramatis persona (= το πρόσωπο της τραγωδίας), την «Εποχή του Μνημονίου» και της Μειωμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας, ο ελληνικός λαός… Ήχθη στην απώλεια της εθνικής και της ατομικής του αξιοπρέπειας, στην οικονομική εξαθλίωση, και γνωρίζει κατ' αυτάς το κυβερνητικό δόγμα: «Ο Εχθρός Λαός...»!
Αντιμετωπίζεται από την κυβερνητική εξουσία με αύξουσα αυταρχικότητα,καθώς, διαπνεόμενη από την αντίληψη της «πεφωτισμένης δεσποτείας», κρίνει (!) ότι χρήζει «πειθαρχημένης διαβίωσης» και εν ταυτώ κινητοποιείται το σύνολο των κατασταλτικών μηχανισμών προς αντιμετώπιση του «Εχθρού Λαού»…
Περιφρονείται ο «χρυσούς κανόνας» της Δημοκρατίας, του «τίμιου παιχνιδιού» -fair play για τους αγγλοσπουδαγμένους- και βεβαίως τα προβλήματα στις σχέσεις κυβερνητικής εξουσίας - «Εχθρού Λαού» ανακύπτουν από το γεγονός ότι η κυβερνητική εξουσία εγγράφει στα παλαιά των υποδημάτων της την υποχρέωσή της να σέβεται την αρχή της πολιτισμένης-δημοκρατικής συμπεριφοράς έναντι του «Εχθρού Λαού»…
Σε παρόμοιες συνθήκες του τέλους της δεκαετίας του 1950, αρχών της δεκαετίας του 1960, ο πάππος του σημερινού πρωθυπουργού διακήρυσσεστεντορεία τη φωνή προς την τότε αλαζονική-αυταρχική κυβερνητική εξουσία,
Το δόγμα του «Εχθρού Λαού» προσμετρά 187 χρόνια ζωής, από την εποχή του «Συμφώνου της πωληθείσης Ελλάδος» (1824) και την κρίσιμη καμπή του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Και τότε υπήρξαν άδολοι αγωνιστές (Δημήτριος Υψηλάντης - Γεώργιος Ουάσινγκτον, φιλέλληνας έγχρωμος από τη μακρινή Μασαχουσέτη), που όρθωσαν ανάστημα Εθνικής Αξιοπρέπειας και γνώρισαν την μήνιν των τότε κατασταλτικών μηχανισμών της κυβερνητικής εξουσίας ετεροχθόνων και κοτσαμπάσηδων!
Το δόγμα του «Εχθρού Λαού» γνώρισε ασυνήθιστη έξαρση την περίοδο της βαυαροκρατίας, με επακόλουθο ο «Εχθρός Λαός» να επαναστατήσει την 3η Σεπτεμβρίου 1843 και να επιβάλει Σύνταγμα και τερματισμό της αυταρχικής περιόδου της Ξενοκρατίας.
Νέες παλινδρομήσεις και αλλεπάλληλες εξεγέρσεις του «Εχθρού Λαού» μέχρι ο Χαρίλαος Τρικούπης να διακηρύξει το 1872 την αρχή της «Δεδηλωμένης».
Αλλά Ξενοκρατία και εγχώριο κατεστημένο, με επικεφαλής την οικογένεια Γλύξμπουργκ, δεν απέβαλαν την αντίληψη για τον «Εχθρό Λαό» και με διαρκείς επεμβάσεις όρθωσαν το φαυλοκρατικό καθεστώς που σάρωσε η Επανάσταση του 1909.
Ο εικοστός αιώνας καταγράφει κορυφαίες στιγμές υπονόμευσης του «Εχθρού Λαού», που συσσώρευσαν Εθνικό Διχασμό, Μικρασιατική Καταστροφή, «4η Αυγούστου», Κατοχή, Κουίσλιγκς, μαυραγοριτισμό, καταστροφή εθνικής αστικής τάξης.
Κορύφωση, η αμείλικτη καταδίωξη της Εθνικής Αντίστασης, η αναγωγή σε «καθεστηκυία τάξη» των δωσιλόγων και των μαυραγοριτών, η πολυαίμακτη εμφύλια σύγκρουση.
Επιφανής εκφραστής του δόγματος του «Εχθρού Λαού», ο γενάρχης της «Φαμίλιας Παπανδρέου», ο Γ. Παπανδρέου ο Πρεσβύτερος, ο οποίος το 1952, και ενώ ο αγνός πατριώτης Νικόλαος Πλαστήρας διακήρυσσε τη Λήθη στο παρελθόν, την εμπέδωση της εθνικής συμφιλίωσης και την αρχή της ανασυγκρότησης της χώρας -διακηρύξεις που δεν εξυπηρετούσαν τα καταχθόνια σχέδια της Ξενοκρατίας-, με έωλα ευφυολογήματα διέγραψε τις διαχωριστικές γραμμές εξουσίας - «Εχθρού Λαού».
- «Ο κ. Πλαστήρας με τις διακηρύξεις του για Λήθη ναι μεν εκέρδισε την επουράνιον βασιλείαν, αλλά απώλεσε την επίγειον…»!
Η κυβέρνηση Πλαστήρα ανετράπη και ο γενάρχης της «Φαμίλιας» αποτέλεσε τον στυλοβάτη παλινόρθωσης της εμφυλιοπολεμικής Δεξιάς και συνέτεινε στην εκχώρηση των Ενόπλων Δυνάμεων και των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών στους νέους επικυρίαρχους της Ξενοκρατίας.
Η συλλογική μνήμη είναι νωπή ώστε να υπομνησθεί το τι επακολούθησε και πώς θριάμβευσε το δόγμα του «Εχθρού Λαού»… Επιστέγασμα: Η επτάχρονη τυραννία των συνταγματαρχών, η Εθνική Καταστροφή της Κύπρου…
Η Μεταπολίτευση του 1974 επέρχεται σχεδόν ερήμην του «Εχθρού Λαού», η απεξάρτηση από την Ξενοκρατία περιορίζεται σε «λόγια πτερόεντα», η Αντιδικτατορική Αντίσταση καταβάλλεται σύντονη προσπάθεια να εκμαυλισθεί με το δέλεαρ αξιωμάτων, ο «Εχθρός Λαός» ωθείται στο περιθώριο.
Η Κοινωνική Πυραμίδα Αξιών (διάκριση στις σπουδές, στο επάγγελμα, καταξίωση του ατόμου στην τοπική κοινωνία και ακολούθως στην ευρύτερη, ώστε μέσω των διαδοχικών κοινωνικών φίλτρων να αναδειχθούν οι Άξιοι για την ύπατη καταξίωση, το βουλευτικό αξίωμα, την πνευματική ζωή, τη διαστελέχωση της πανεπιστημιακής ζωής κ.λπ.) ανατρέπεται.
Τα δύο κόμματα εξουσίας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, στελεχώνονται από ανεπάγγελτους επαγγελματίες της πολιτικής, κατ' επιλογή των ηγεσιών τους.
Η αξιοκρατία εξορίζεται και τη θέση της καταλαμβάνει η προθυμία των ανεπάγγελτων επαγγελματιών της πολιτικής στην κομματική αφισοκόλληση και στη χειραγώγηση, αν όχι παραπλάνηση, του «Εχθρού Λαού».
Η Ανώτατη Παιδεία κυριαρχείται από τη διαπλοκή κομματικών προθαλάμων - κομματικών συνδικαλιστών φοιτητών και υποψηφίων για πανεπιστημιακές έδρες. Η επιστημοσύνη περιγελάται και «καθηγητές» ΑΕΙ αναδεικνύονται ακόμη και άτομα, σύμφωνα με πιστοποίηση του ΔΙΚΑΤΣΑ, στερούμενα «βασικού τίτλου σπουδών»!
Κατόπιν τούτων είναι ευνόητο και επόμενο στις «ελίτ» της ελληνικής κοινωνίας να αναδεικνύονται άτομα, στην πλειονότητά τους, με ελαστική συνείδηση για το κοινωνικό και το εθνικό χρέος. Η εξαγορά και ο χρηματισμός, το σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική ζωή της χώρας.
Όμως,
- «Ου δυσίν κυρίοις δουλεύειν, Ιησούν και Μαμμωνάν», λέγει ο «Εχθρός Λαός»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου