Πολλές οι διεργασίες, το μήνυμα ένα: Είναι κατάλληλη η ώρα για ένα πλήρη διαχωρισμό από τις συγκεντρώσεις του Εργατικού Κέντρου Βόλου ή όχι;Υπόψη ότι οι καθιερωμένες (παραδοσιακά θα έλεγε κανείς) συγκεντρώσεις είναι δύο: Του ΕΚΒ και του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ.
Τα κριτήρια δεν είναι τυπικά αλλά ουσιαστικά. Οι οργανωμένες δυνάμεις που αντιτίθενται στη κυβερνητική πολιτική (εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αναρχικές συλλογικότητες, ΕΑΑΚ κλπ ) συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις του ΕΚΒ, αλλά με μια επιθετική φρασεολογία έναντι του ΕΚΒ, συνήθως σε διακριτό μπλοκ και αποτελούσαν σχεδόν τα ¾ των συγκεντρωμένων.
Την τελευταία περίοδο, εκτός από την απονομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού, η απονομιμοποίηση στρέφεται και εναντίον των μεσαίων στελεχών των κομμάτων εξουσίας που αποτελούσαν (παραδοσιακά πάλι) τους μηχανισμούς διαμεσολάβησης της εξουσίας με τον εργαζόμενο πληθυσμό και ιδιαίτερα την εργατική τάξη.
Έτσι για λόγους “προστασίας” και “περιφρούρησης”, μετά από αλλεπάλληλα επεισόδια μάχης, (υπόθεση ΜΕΤΚΑ, όπου οι απεργοί εγκατέλειψαν τη πορεία του ΕΚΒ, συντασσόμενοι με πορεία προς τη ΜΕΤΚΑ, προπηλακισμούς ενάντια στη γραφειοκρατία σε διάφορες πανηγυρικές 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, η επιτροπή αγώνα στη ΚΟΝΤΙ κλπ), το ΕΚΒ επέλεξε να “προστατέψει” τις απεργιακές ντουφεκιές του με συγκεντρώσεις στο στενό της Μακρυνίτσης, μπροστά από το κτίριο του εργατικού κέντρου.
Όμως για όσους πραγματικά παλεύουν για μια ανεξάρτητη, ταξική και κυρίως επαναστατική πολιτική, η επιλογή του χώρου συγκέντρωσης δεν καθορίζεται από τις σκέψεις και τις επιθυμίες της γραφειοκρατίας ή τις ανάγκες των κομματικών συσχετισμών αλλά από τις ανάγκες τις ίδιας της πραγματικότητας και τις διαθέσεις πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Η ανάγκη για μια ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΤΑΞΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ εργατική συγκέντρωση πηγάζει από το σημερινό σημείο καμπής που καθορίζεται όχι από το τι επιθυμούμε ή τι πιστεύουμε αλλά από τι είναι ανάγκη να γίνει μέσα στιςσυνθήκες της απόλυτης καπιταλιστικής χρεοκοπίας.
Ανεξάρτητη: από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, το αστικό κράτος και την υποταγή σε κάθε λογής εργοδοσία
Ταξική: Γιατί η μόνη απελευθερωτική δύναμη της κοινωνίας είναι η εργατική τάξη, δηλαδή ο ΚΑΝΕΝΑΣ και αυτός που δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ ενώ παράγει τα ΠΑΝΤΑ, οι καταπιεσμένοι έλληνες και μετανάστες εργάτες.
Επαναστατική: Γιατί οι λύσεις για την ίδια την επιβίωση της εργατικής τάξης είναι ΟΛΕΣ έξω, πέρα κι ενάντια στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό, ένα σύστημα διαρκούς εκμετάλλευσης που σήμερα απαιτεί το διαρκή αγώνα μας για την ανατροπή του.
Η ταξική εκμετάλλευση, όρος αναπαραγωγής του καπιταλισμού αντιμετωπίζει σήμερα τα όρια της ύπαρξής του. Η αυτοκαταστροφή του, δεν σημαίνει τη πτώση του, όπως δείχνουν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι τον περασμένο αιώνα, αλλεπάλληλες σφαγές και πραξικοπήματα. Απαιτείται η ανατροπή του μέσω της συντριβής του αστικού κράτους και της απαλλοτρίωσης των εκμεταλλευτών.
Η μετωπική ταξική σύγκρουση πλησιάζει με γοργά βήματα και το ίδιο το κράτος προετοιμάζεται επίσης με ταχύτητα μέσω ασκήσεων του στρατού και εξοπλισμό των μηχανισμών καταστολής. Δεν απαιτούμε ένα Δεκέμβρη 2008 αλλά να πάμε πέρα από αυτόν και να ολοκληρώσουμε τον ταξικό πόλεμο που παίρνει εκρηκτικές μορφές διεθνώς, ιδιαίτερα στις αραβικές χώρες.
Όσοι πιστεύουν ότι η κατάσταση αντιμετωπίζεται αποκλειστικά με συντονισμούς χώρων, σωματείων κλπ, απλά επιχειρούν να επαναλάβουν παλιές μορφές δράσης. Παράλληλα επιχειρούν να μεταφέρουν το κέντρο λήψης των αποφάσεων σε κλειστά γραφεία για το κλασικό κομματικό καπέλωμα.
Απορρίπτουμε το συλλογισμό ορισμένων συναγωνιστών, που όταν συναντιούνται με κάποιον κομμουνιστή, οργανωμένο πολιτικά, καταλήγουν να αυτοοργανώνουν το φόβο τους για την ίδια την επανάσταση και να εκφυλίζουν το δίκαιο και υγιή αποτροπιασμό της νεολαίας στα αστικά κόμματα εξουσίας και κάθε γραφειοκρατικού μηχανισμού, μέσω μιας αυθαίρετης ισοπέδωσης κάθε πολιτικού κόμματος. Παραμένουμε σταθεροί στην πεποίθηση, που επιβεβαιώνεται από την ιστορική εμπειρία, ότι χωρίς μια πολιτική επαναστατική οργάνωση της εργατικής τάξης, σε εθνική και διεθνή κλίμακα, η επανάσταση μπορεί…να γίνει αλλά όχι και να νικήσει.
Απορρίπτουμε φοβικά σύνδρομα για το τι θα γίνει μετά…την επανάσταση και τη συντριβή του αστικού κράτους. Αν το ερώτημα προκύπτει από άγνοια, είμαστε καλόπιστοι να εξηγήσουμε τι πιστεύουμε. Τις περισσότερες φορές επαναλαμβάνεται για να εντείνει το φόβο της οργάνωσης σε μια επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση και αναπαράγει την αστική προπαγάνδα ότι ο μπολσεβικισμός αναπόφευκτα αναπαράγει το σταλινισμό. Η άγνοια συγχωρείται, η αστική προπαγάνδα όχι. Μήπως δεν ανατρέπουμε το αστικό κράτος…. γιατί αναρωτιόμαστε τι θα γίνει την επόμενη ημέρα; Το επιχείρημα οδηγεί στην απόρριψη της ίδιας της επανάστασης.
Απορρίπτουμε επίσης και τη λογική όσων περιμένουν την αυτοσυνείδηση του εργαζόμενου πληθυσμού, μια θεωρία που δεν έχει αποδειχτεί στα χρόνια της ταξικής κοινωνίας. Η σοσιαλδημοκρατική αυτή θεωρία οδηγεί στην ειρηνική συνύπαρξη με τους εκμεταλλευτές για ένα απροσδιόριστο χρόνο μέχρι την αυτοσυνείδηση των μαζών. Η Τύνιδα, η πλατεία Ταχρίρ, η Τρίπολη της Λιβύης, η Κερατέα αλλά ακόμα και ο Δεκέμβρης 2008 αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο: Οι μάζες πλημμυρίζουν το προσκήνιο της ιστορίας και γίνονται ιστορία χωρίς καμιά συνεννόηση και χωρίς καμιά αυτοσυνείδηση του σκοπού τους.
Δεν εμπλεκόμαστε στη συζήτηση για να “αλιεύσουμε”. Δεν είμαστε ψαράδες και μάλιστα του γιαλού. Έχουμε βραχεί από τη καταιγίδα της εξέγερσης του Δεκέμβρη που την αναγνωρίσαμε σαν τη πρώτη στιγμή και απάντηση στη καπιταλιστική χρεοκοπία.
Το μέτωπο της πολιτικής μας δουλειάς παραμένει προς τα εκατομμύρια που βγαίνουν στο προσκήνιο της ιστορίας και δεν ασχολούμαστε με μικροκομματικές πολιτικές μάχες χώρων. Δεν υπάρχει χρόνος γι αυτό. Απαιτείται ένας καθαρός πολιτικός προσανατολισμός και μια οργάνωση του ταξικού πολέμου. Όποιος φοβάται και τα δυο, θα παραμεριστεί από την ιστορία.
Είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε με όλους τους συναγωνιστές για το αναγκαίο επαναστατικό σχέδιο που χρειάζεται η εποχή μας, σε όποια συνέλευση καλεστεί (δεν πάσχουμε από φοβικά σύνδρομα) και για το πως θα το υλοποιήσουμε.
Διαφορετικά δεν θα υπάρξει καμιά συνέπεια και καμιά συνέχεια με όρους νίκης.
Ραντεβού με την ιστορία στη πλατεία Ελευθερίας.
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 20/2 ΣΤΙΣ 6μμ ΣΤΟΝ ΘΟΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
Με διάθεση συμβολής στην κουβέντα που ανοίγει
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου