Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΤΟΥ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ Γ. ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
«Μέχρι τώρα για να απολύσει κάποιον εργαζόμενο ένας επιχειρηματίας έπρεπε να του δώσει την προβλεπόμενη αποζημίωση. Ο νόμος αυτός ίσχυε από 1920 και δεν τον πείραξε κανείς. Δύο δικτατορίες περάσανε και δεν τον πειράξανε, ήρθε η Κατοχή και δεν τον πειράξανε. Και ερχόμαστε τώρα, το 2010, να καταργήσουμε ένα βασικό εργασιακό δικαίωμα»
Προβλέψεις-σοκ για την ανεργία και τη φτώχεια κάνει, μιλώντας στην «PRESS Time», ο επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ Γιώργος Ρωμανιάς, αφού υπολογίζει ότι στο τέλος του έτους οι άνεργοι θα φτάσουν το 1,5 εκατομμύριο. Εκτιμάει ακόμη ότι η πολιτική λιτότητα που ακολουθείται και θα συνεχίσει να ακολουθείται έως και το 2025 είναι αδιέξοδη και το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να μας φέρει σε έσχατο σημείο, όπου και θα αναγκαστούμε ή να τρέξουμε με μια κατσαρόλα στα δημόσια συσσίτια ή να βγούμε με σκεπάρνια και ρόπαλα στους δρόμους!...
Προβλέψεις-σοκ για την ανεργία και τη φτώχεια κάνει, μιλώντας στην «PRESS Time», ο επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ Γιώργος Ρωμανιάς, αφού υπολογίζει ότι στο τέλος του έτους οι άνεργοι θα φτάσουν το 1,5 εκατομμύριο. Εκτιμάει ακόμη ότι η πολιτική λιτότητα που ακολουθείται και θα συνεχίσει να ακολουθείται έως και το 2025 είναι αδιέξοδη και το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να μας φέρει σε έσχατο σημείο, όπου και θα αναγκαστούμε ή να τρέξουμε με μια κατσαρόλα στα δημόσια συσσίτια ή να βγούμε με σκεπάρνια και ρόπαλα στους δρόμους!...
-Η ανεργία σήμερα βρίσκεται στο 12,4%. Η ύφεση συνεχίζεται. Πού βλέπετε ότι θα φτάσει το 2011; 
Η ανεργία βρίσκεται στο 12,4% σύμφωνα με τις μετρήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Η πραγματική ανεργία όμως είναι πολύ μεγαλύτερη. Η Ελληνική Στατιστική Αρχή μετράει την ανεργία με βάση έναν κανονισμό της Eurostat. Ο κανονισμός αυτός με το πρόσχημα ότι τα στοιχεία που προκύπτουν από τις διάφορες χώρες πρέπει να είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους ωραιοποιεί την εικόνα της ανεργίας και δίνει κάποιες παραδοχές πάνω στις οποίες στηρίζει τις μετρήσεις. Για παράδειγμα, μία παραδοχή είναι ότι όποιος έχει δουλέψει έστω και μία ώρα ολόκληρη την εβδομάδα όπου γίνονται οι μετρήσεις, την εβδομάδα αναφοράς όπως τη λέει, θεωρείται εργαζόμενος και όχι άνεργος. Ασφαλώς και εκείνος που δούλεψε δύο ή τρεις ώρες κ.τ.λ. Επομένως η μέτρηση δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Αν πάρουμε τις μετρήσεις εκτός κανονισμού Eurostat, με βάση τα υφιστάμενα στοιχεία, η ανεργία αυτή τη στιγμή είναι 20% κι εγώ τουλάχιστον υπολογίζω ότι το 2011 οι άνεργοι θα έχουν προσεγγίσει το 1.500.00 άτομα τον Δεκέμβριο. Ο υπολογισμός αυτός δεν είναι ακραίος αλλά συγκριτικός. Βγαίνει δηλαδή με κανονικά στοιχεία και με τη μαθηματική προβολή τους μέχρι το τέλος του 2011. Επομένως σήμερα η ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που παρουσιάζουν η Ελληνική Στατιστική Αρχή και ο ΟΑΕΔ.
-Και πού θα οδηγήσει αυτό το τσουνάμι ανεργίας;
Αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη. «Μειώνω τον μισθό, ανεβάζω την ανεργία». Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική των φαύλων κύκλων, τελικά θα πολλαπλασιαστεί σε αριθμό απίθανο ο πληθυσμός που δεν θα έχει φαγητό και θα αναγκαστούμε με μια κατσαρόλα να τρέχουμε στα δημόσια συσσίτια. Μέσα στο 2011 δεν θα γίνει, βέβαια η λογική της επιταχυνόμενης ύφεσης είναι ότι από κάποιο σημείο και πέρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Τώρα καίμε το λίπος. Όταν τελειώσει το λίπος, η φωτιά θα κάψει τη σάρκα και τα κόκαλα μας. Σ’ εκείνη τη φάση θα υπάρξει το αδιέξοδο και το ξεσήκωμα. Όταν το μαχαίρι φτάσει στο κόκαλο αντιδράς, κι αυτό μαθηματικά θα έρθει αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Κι εγώ δεν βλέπω να μη συνεχίζεται.
-Ζούγκλα: αυτός είναι ο χαρακτηρισμός για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σήμερα. Από πού προέκυψε;
Η ζούγκλα προέκυψε επειδή μέχρι τώρα οι επιχειρήσεις δεν τηρούσαν τον νόμο. Υπήρχε ένα έννομο καθεστώς για την απασχόληση, το οποίο όμως οι επιχειρήσεις κατά σύστημα παραβίαζαν. Υπήρχε μια κατάσταση χαώδης. Αυτός ο χαρακτηρισμός όμως γίνεται τώρα πιο έντονος, αφού παίρνει την έγκριση του νόμου. Μέχρι τώρα για να απολύσει έναν εργαζόμενο ένας επιχειρηματίας έπρεπε να του δώσει την προβλεπόμενη αποζημίωση. Ο νόμος αυτός ίσχυε από 1920. Δεν τον πείραξε κανείς, δύο δικτατορίες περάσανε και δεν τον πειράξανε. Ήρθε η Κατοχή και δεν τον πειράξανε. Και ερχόμαστε τώρα, το 2010, να καταργήσουμε ένα βασικό εργασιακό δικαίωμα. Μπορεί ο εργοδότης να προσλάβει έναν υπάλληλο και να τον διώξει στον έναν χρόνο χωρίς να του δώσει αποζημίωση. Δηλαδή καταργεί την υποχρέωση αποζημίωσης. Είμαστε πλέον εκτός λογικής.
-Τι μπορούν να κάνουν οι εργατοϋπάλληλοι για να προστατευτούν;
Οι εργατοϋπάλληλοι αυτή τη στιγμή είναι στη γωνία. Όταν σε φωνάζει ο εργοδότης και σου λέει ή δέχεσαι αυτά ή πηγαίνεις σπίτι σου και όταν ξέρει ο εργάτης ότι η ανεργία συνεχώς επιδεινώνεται και κινδυνεύει να βρεθεί άνεργος, θα υποκύψει. Ο εργάτης λοιπόν έχει δύο δρόμους: ο ένας είναι να βγει με σκεπάρνια και ρόπαλα στους δρόμους και να τα κάνει λίμπα, που δεν το κάνει ο καθένας αυτό, γιατί έχει οικογένεια, έχει παιδιά, το σκέφτεται. Όμως θα το κάνει όταν φτάσουμε στο απροχώρητο, στο έσχατο σημείο. Που εκεί θα φτάσουμε σταδιακά αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι να δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο διακομματικό επιτελείο που θα βρει συγκεκριμένες μεθόδους, που θα επιδιώξει να ορθολογικοποιήσει και να εξυγιάνει το σύνολο της οικονομίας και όχι να στηρίζεται μόνο στους μισθούς.
«15 χρόνια θα τραβήξει αυτή η κατάσταση»
-Πόσο καιρό πιστεύετε ότι θα επικρατήσουν αυτές οι συνθήκες;
Η περίοδος αυτή δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 10 έως 15 χρόνια. Θα πάει μέχρι το 2024-2025. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι όπου έχει πάει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και έχει εφαρμόσει τα ίδια μέτρα πολιτικής δεν μπορεί να γίνει η εξόφληση των χρεών των δανείων που δίνει, όπως εδώ στην Ελλάδα μέχρι το 2013. Είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Εκ των πραγμάτων θα πάμε σε επιμήκυνση και όσο θα κρατάει αυτή η επιμήκυνση, τόσο θα συνεχίζεται η πολιτική λιτότητας - και επομένως η πολιτική ύφεσης. Βεβαίως έχουμε δρόμο πολύ ακόμα να ακολουθήσουμε.
Η ανεργία βρίσκεται στο 12,4% σύμφωνα με τις μετρήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Η πραγματική ανεργία όμως είναι πολύ μεγαλύτερη. Η Ελληνική Στατιστική Αρχή μετράει την ανεργία με βάση έναν κανονισμό της Eurostat. Ο κανονισμός αυτός με το πρόσχημα ότι τα στοιχεία που προκύπτουν από τις διάφορες χώρες πρέπει να είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους ωραιοποιεί την εικόνα της ανεργίας και δίνει κάποιες παραδοχές πάνω στις οποίες στηρίζει τις μετρήσεις. Για παράδειγμα, μία παραδοχή είναι ότι όποιος έχει δουλέψει έστω και μία ώρα ολόκληρη την εβδομάδα όπου γίνονται οι μετρήσεις, την εβδομάδα αναφοράς όπως τη λέει, θεωρείται εργαζόμενος και όχι άνεργος. Ασφαλώς και εκείνος που δούλεψε δύο ή τρεις ώρες κ.τ.λ. Επομένως η μέτρηση δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Αν πάρουμε τις μετρήσεις εκτός κανονισμού Eurostat, με βάση τα υφιστάμενα στοιχεία, η ανεργία αυτή τη στιγμή είναι 20% κι εγώ τουλάχιστον υπολογίζω ότι το 2011 οι άνεργοι θα έχουν προσεγγίσει το 1.500.00 άτομα τον Δεκέμβριο. Ο υπολογισμός αυτός δεν είναι ακραίος αλλά συγκριτικός. Βγαίνει δηλαδή με κανονικά στοιχεία και με τη μαθηματική προβολή τους μέχρι το τέλος του 2011. Επομένως σήμερα η ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που παρουσιάζουν η Ελληνική Στατιστική Αρχή και ο ΟΑΕΔ.
-Και πού θα οδηγήσει αυτό το τσουνάμι ανεργίας;
Αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη. «Μειώνω τον μισθό, ανεβάζω την ανεργία». Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική των φαύλων κύκλων, τελικά θα πολλαπλασιαστεί σε αριθμό απίθανο ο πληθυσμός που δεν θα έχει φαγητό και θα αναγκαστούμε με μια κατσαρόλα να τρέχουμε στα δημόσια συσσίτια. Μέσα στο 2011 δεν θα γίνει, βέβαια η λογική της επιταχυνόμενης ύφεσης είναι ότι από κάποιο σημείο και πέρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Τώρα καίμε το λίπος. Όταν τελειώσει το λίπος, η φωτιά θα κάψει τη σάρκα και τα κόκαλα μας. Σ’ εκείνη τη φάση θα υπάρξει το αδιέξοδο και το ξεσήκωμα. Όταν το μαχαίρι φτάσει στο κόκαλο αντιδράς, κι αυτό μαθηματικά θα έρθει αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Κι εγώ δεν βλέπω να μη συνεχίζεται.
-Ζούγκλα: αυτός είναι ο χαρακτηρισμός για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σήμερα. Από πού προέκυψε;
Η ζούγκλα προέκυψε επειδή μέχρι τώρα οι επιχειρήσεις δεν τηρούσαν τον νόμο. Υπήρχε ένα έννομο καθεστώς για την απασχόληση, το οποίο όμως οι επιχειρήσεις κατά σύστημα παραβίαζαν. Υπήρχε μια κατάσταση χαώδης. Αυτός ο χαρακτηρισμός όμως γίνεται τώρα πιο έντονος, αφού παίρνει την έγκριση του νόμου. Μέχρι τώρα για να απολύσει έναν εργαζόμενο ένας επιχειρηματίας έπρεπε να του δώσει την προβλεπόμενη αποζημίωση. Ο νόμος αυτός ίσχυε από 1920. Δεν τον πείραξε κανείς, δύο δικτατορίες περάσανε και δεν τον πειράξανε. Ήρθε η Κατοχή και δεν τον πειράξανε. Και ερχόμαστε τώρα, το 2010, να καταργήσουμε ένα βασικό εργασιακό δικαίωμα. Μπορεί ο εργοδότης να προσλάβει έναν υπάλληλο και να τον διώξει στον έναν χρόνο χωρίς να του δώσει αποζημίωση. Δηλαδή καταργεί την υποχρέωση αποζημίωσης. Είμαστε πλέον εκτός λογικής.
-Τι μπορούν να κάνουν οι εργατοϋπάλληλοι για να προστατευτούν;
Οι εργατοϋπάλληλοι αυτή τη στιγμή είναι στη γωνία. Όταν σε φωνάζει ο εργοδότης και σου λέει ή δέχεσαι αυτά ή πηγαίνεις σπίτι σου και όταν ξέρει ο εργάτης ότι η ανεργία συνεχώς επιδεινώνεται και κινδυνεύει να βρεθεί άνεργος, θα υποκύψει. Ο εργάτης λοιπόν έχει δύο δρόμους: ο ένας είναι να βγει με σκεπάρνια και ρόπαλα στους δρόμους και να τα κάνει λίμπα, που δεν το κάνει ο καθένας αυτό, γιατί έχει οικογένεια, έχει παιδιά, το σκέφτεται. Όμως θα το κάνει όταν φτάσουμε στο απροχώρητο, στο έσχατο σημείο. Που εκεί θα φτάσουμε σταδιακά αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι να δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο διακομματικό επιτελείο που θα βρει συγκεκριμένες μεθόδους, που θα επιδιώξει να ορθολογικοποιήσει και να εξυγιάνει το σύνολο της οικονομίας και όχι να στηρίζεται μόνο στους μισθούς.
«15 χρόνια θα τραβήξει αυτή η κατάσταση»
-Πόσο καιρό πιστεύετε ότι θα επικρατήσουν αυτές οι συνθήκες;
Η περίοδος αυτή δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 10 έως 15 χρόνια. Θα πάει μέχρι το 2024-2025. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι όπου έχει πάει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και έχει εφαρμόσει τα ίδια μέτρα πολιτικής δεν μπορεί να γίνει η εξόφληση των χρεών των δανείων που δίνει, όπως εδώ στην Ελλάδα μέχρι το 2013. Είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Εκ των πραγμάτων θα πάμε σε επιμήκυνση και όσο θα κρατάει αυτή η επιμήκυνση, τόσο θα συνεχίζεται η πολιτική λιτότητας - και επομένως η πολιτική ύφεσης. Βεβαίως έχουμε δρόμο πολύ ακόμα να ακολουθήσουμε.
Και το ΔΝΤ δεν κάνει κάτι για την ανεργία γιατί δεν είναι αυτό υπεύθυνο. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση βέβαια υπάρχουν κάποια κονδύλια που είναι διαθέσιμα για επενδυτικούς και αναπτυξιακούς στόχους, όμως αυτά που προβλέπονται στους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέχρι τώρα δεν τα έχουμε αξιοποιήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου