«Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά». Ναι, αλλά πώς;

Στο ελληνικό αντιφασιστικό κίνημα, υπάρχουν δυο βασικά πεδία αντιπαράθεσης . Το πρώτο είναι : ο φασισμός σταματιέται θεσμικά, επικοινωνιακά, εκπαιδευτικά,  και γενικώς από τα πάνω, με ένα «δημοκρατικό τόξο» ή με την μαχητική κινηματική δράση των από κάτω; Πρόκειται για το θέμα που κυρίως απασχολεί την πλειοψηφία  των αριστερών, δημοκρατών και αντιφασιστών της κοινωνίας. Μέσα στο στρατόπεδο των υποστηρικτών της μαχητικής από τα κάτω δράσης, υπάρχει κι ένα δεύτερο πεδίο αντιπαράθεσης: μαζικό κίνημα, που χωρίς να «καταδικάζει τη βία» γενικώς, δίνει έμφαση στη μαζική κινητοποίηση και στην  εμπλοκή κοινωνικών και πολιτικών φορέων ή αποφασισμένες μειοψηφίες «πεισμένων» που με θαρραλέες συγκρούσεις θα «ανοίγουμε τα κεφάλια των ναζί όπου τους βρούμε»; Αυτό το ερώτημα απασχολεί πιο μειοψηφικά κομμάτια της κοινωνίας, αλλά τα πιο κινηματικά και μαχητικά, και ως εκ τούτου η απάντησή του είναι το ίδιο σημαντική, αφού προσανατολίζει το αντιφασιστικό κίνημα στη μία ή στην άλλη κατεύθυνση. Στη δεύτερη απάντηση προσανατολίζονται τμήματα του antifa και αντιεξουσιαστικού κινήματος.

NIKOΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ- Κάποτε θα με διαβάσεις

Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θα ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα 'μαι εγώ πια. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες.
Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν' αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαίνεται γελοίο.

Νικόλας Ασιμος