Η καταστροφή της ισπανικής ακτογραμμής... και το ελληνικό νομοσχέδιο για τον αιγιαλό

Το παρών φωτορεπορτάζ είχε δημοσιευτεί από την εφημερίδα Guardian,  την 1η Ιουνίου του 2009 με το εξής κεντρικό σχόλιο:

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι πάλαι ποτέ πανέμορφες ισπανικές ακτές έχουν καταστραφεί από την κατασκευή ξενοδοχείων, πολυκατοικιών και δεύτερων (εξοχικών) κατοικιών. Εδώ είναι μερικά από τα χειρότερα παραδείγματα…

Τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα αναδημοσιεύεται συχνά από πολλούς χρήστες στα σόσιαλ μίντια. Γιατί τόσο ξαφνικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα και γιατί τώρα, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. Μα προφανώς γιατί το καθεστώς που υπήρξε στην Ισπανία (χαλαρότερων νόμων που καταπατούνταν) και το οποίο οδήγησε στις εικόνες που βλέπετε παρακάτω, έχει τρομακτική συνάφεια με την κατάσταση που θέλει να θεσμοθετήσει το λεγόμενο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό που προωθεί προς ψήφιση το Υπουργείο Οικονομικών και ο κ. Στουρνάρας.

Φιλελευθερισμός και στις παραλίες

Μια μέρα στις αρχές του καλοκαιριού του 2012 ξεκινούσα με την παρέα μου για να πάμε για μπάνιο σ’ένα μέρος που δε βρισκόταν μέσα στη Χαλκιδική, όπως συνηθίζεται μ’εμάς τους Θεσσαλονικείς, αλλά πιο κοντά στην πόλη, σε μία περιοχή γεμάτη κακές παραλίες, με ρηχά για πολλά μέτρα και θολά νερά. Γνωρίζαμε όμως από άλλες χρονιές ένα μικρό και αρκετά άγνωστοκομματάκι ακτής, όπου για κάποιον παράξενο λόγο, η παραλία εκεί ήταν μια χαρά και η θάλασσα αρκετά καθαρή.

Εκείνο το καλοκαίρι ανακαλύψαμε ότι η αγαπημένη μας κοντινή παραλία όχι μόνο είχε πάψει να είναι άγνωστη, αλλά είχε πλέον γεμίσει ξαπλώστρες. Κι όταν λέω ότι είχε γεμίσει, εννοώ ότι κάποιος είχε καταλάβει ολόκληρο το κομμάτι για το οποίο μιλούσα, από τη μία άκρη μέχρι την άλλη, εκτός από μία λωρίδα μπροστά στη θάλασσα, τριών-τεσσάρων μέτρων το πολύ. Βλέποντας αυτό το θέαμα, η γενική αντίδραση αρκετών στην παρέα ήταν περίπου: Ώστε έτσι ξηγιέται ο μαλάκας;