Η απόκτηση του Ράφικ Τζεμπούρ είναι μία κίνηση του Ολυμπιακού που πέρασε από διάφορα κόσκινα και τελικά αποφασίστηκε ότι τα υπέρ της είναι περισσότερα από τα κατά. Αναμφίβολα η αγωνιστική αξία του Αλγερινού είναι για το επίπεδο του Ολυμπιακού, ασχέτως με τις διάφορες ενστάσεις που υπάρχουν λόγω του έκρυθμου παρελθόντος του.
Για να γίνει αυτή η μεταγραφή είναι προφανές ότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε πείστηκε σχετικά με τις προθέσεις του ποδοσφαιριστή να αποδείξει ότι εκτός από προικισμένος επιθετικός είναι και ένας έξυπνος επαγγελματίας που θα μπορέσει να ανταποκριθεί πλήρως και σε κάθε επίπεδο στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του.
Για να γίνει αυτή η μεταγραφή είναι επίσης προφανές ότι η διοίκηση των ερυθρολεύκων έχει εξασφαλίσει κάθε δικλείδα σχετικά με τη συνεργασία της με τον συγκεκριμένο παίκτη. Πολλοί θα πουν ότι ο Ολυμπιακός παίρνει έναν στράικερ που τον ενισχύει σημαντικά στο αγωνιστικό κομμάτι (αφού μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις της επίθεσης και να δώσει σοβαρές λύσεις), αλλά και ότι ενδέχεται να βάλει μπελάδες όσον αφορά στο άριστο κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ομάδα.
Ο ίδιος ο Τζεμπούρ ό,τι είναι να πει, πλέον θα πρέπει να το πει μόνο μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου μιλάει καλύτερα. Όλα τα υπόλοιπα, ας γίνουν παρελθόν. Άλλωστε σε μία ομάδα με στιβαρή διοίκηση, δίκαιο προπονητή και κόσμο με άποψη ότι η ομάδα είναι πάνω απ΄όλα, τα νεύρα και οι ακατάλληλες συμπεριφορές μπορεί να καλμάρουν και να οδηγήσουν αυτή τη συνεργασία σε πλήρη επιτυχία.
Πάνω απ' όλα, συνεπώς, είναι στο χέρι και στο μυαλό του ίδιου του Τζεμπούρ να ταιριάξει απολύτως στον πανίσχυρο και φιλόδοξο Ολυμπιακό που αναδημιουργείται. Και αντί να λέμε εμείς...Παναγία μου (όπως είχα γράψει κι εγώ τις προάλλες, εκφράζοντας ανησυχίες για την περίπτωση να προκληθούν...ταραχές), ας ζητούν τη βοήθειά Της οι αντίπαλοι του Τζεμπούρ μέσα στο γήπεδο ώστε να γλιτώσουν από τη δεδομένη εκτελεστική ικανότητά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου