Ένα αστέρι γεννιέται

γράφει ο πιτσιρίκος

Ο Λουκάνικος είναι σταρ -αν και δεν το ξέρει, και αυτό τον κάνει ακόμα πιο σταρ-, και είναι πια γνωστός στα πέρατα της οικουμένης. Εξώφυλλο στο Time και θέμα στα μεγαλύτερα περιοδικά, εφημερίδες και σάιτ του εξωτερικού. Για να υπάρξει, όμως, ο ένας μοναδικός σταρ, χρειάζονται και τα ταπεινά και άσημα όντα. Όπως αυτός:

Αυτός εδώ -που έχω διαβάσει το όνομά του στο περιλαίμιο αλλά δεν το θυμάμαι- είναι μεγάλη φυσιογνωμία. Είναι κάθε μέρα στο Σύνταγμα -όπως και ο Λουκάνικος- αλλά δεν έχει καταφέρει ακόμα να τραβήξει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και να κάνει διεθνή καριέρα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν συμμετέχει στις πορείες, δεν δείχνει αλληλεγγύη στους διαδηλωτές, δεν γαβγίζει τους άνδρες των ΜΑΤ και -γενικότερα- νοιάζεται μόνο για την πάρτη του. Είναι δηλαδή ένα τυπικό δείγμα Έλληνα. Μάσα, ξάπλα, τεμπελιά – και ούτε σκέψη για δουλειά.

Με αυτόν εδώ, συνέβη πριν λίγες μέρες το εξής: Έχω πάρει ένα λουκάνικο για τον Λουκάνικο -που είναι λιτοδίαιτος και διατηρείται σε άριστη φόρμα- και ξαφνικά βλέπω αυτόν (που είναι συνέχεια δίπλα στις καντίνες) να με κοιτάει με αυτά τα θλιμμένα και παραπονεμένα μάτια. Φυσικά, δεν άντεξα και πήγα και του πήρα δυο σουβλάκια – δυο καλαμάκια (για να καταλαβαίνει όλη η Ελλάδα τι του πήρα). Έβγαλα το κρέας από τα καλαμάκια, το έβαλα μπροστά του και το έκανε μια χαψιά. Οπότε πήγα και του πήρα άλλα δυο καλαμάκια. Τα έκανε κι αυτά μια χαψιά. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως, όσο και να του έδινα, θα το έτρωγε. Δεν ξέρει πού να σταματήσει. Γι’ αυτό, θέλω να σας παρακαλέσω να μην τον ταΐζουμε όλοι μαζί, γιατί -από το πολύ φαΐ- θα σκάσει. Ευχαριστώ.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΙ ΑΥΤΟΙ... ''ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ'' ΕΙΝΑΙ