Με μια προκλητική απόφαση, που πάρθηκε κατά πλειοψηφία 2-1 (μειοψήφισε η πρόεδρος), το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά απέρριψε την αίτηση διακοπής της ποινής, που είχε υποβάλει ο Σάββας Ξηρός, προκειμένου να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, για να αντιμετωπιστούν τα ίδιαίτερα κρίσιμα προβλήματα υγείας του.
Οπως γράψαμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ, η μεθόδευση έγινε φανερή από την πρώτη φορά που διεξήχθη αυτή η δίκη, στις 11 Μάη. Ενώ είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία, με την κατάθεση όλων των μαρτύρων, ο εισαγγελέας «ανακάλυψε» ότι δεν υπήρχε γνώμη του «νοσοκομείου» των φυλακών Κορυδαλλού, όπως απαιτεί ο νόμος και πρότεινε την αναβολή της δίκης, πρόταση που ασμένως δέχτηκε το δικαστήριο. Στην απόφασή του το δικαστήριο ζήτησε γραπτές γνωματεύσεις από γιατρούς του Κορυδαλλού, τους οποίους όμως είχε καλέσει και σαν μάρτυρες. Δεν ζήτηση γνώμη του νοσοκομείου, όπως προβλέπει ο νόμος.
Αυτή τη φορά, στη δεύτερη δίκη, οι γιατροί του Κορυδαλλού ήταν παρόντες και οι δύο και κατέθεσαν. Οι καταθέσεις τους ήταν «ήξεις αφήξεις», όπως ήταν και οι έγγραφες γνωματεύσεις τους, οι οποίες από επιστημονική άποψη θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν της πλάκας. Μολονότι δεν δήλωσαν ρητά ότι στο κατ’ ευφημισμόν νοσοκομείο του Κορυδαλλού (ούτε αναρρωτήριο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί) μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα υγείας, δεν δήλωσαν και ότι αυτό αποκλείεται. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όταν στον οφθαλμίατρο της φυλακής, ο οποίος υποστήριξε ότι ο ίδιος ικανοποιούσε όλα τα αιτήματα του Σ. Ξηρού, επισημάνθηκε ότι από το Γενάρη εκκρεμεί αίτημα μεταφοράς του στο Γενικό Κρατικό, από γιατρό του νοσοκομείου, αυτός απάντησε πως αγνοούσε αυτό το αίτημα! Τόσο καλά δουλεύει το σύστημά τους εκεί πέρα. Τόσο ενδιαφέρον επιδεικνύει για την υγεία των φυλακισμένων και ιδιαίτερα εκείνων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Περνούν τέσσερις μήνες και δεν ξέρουν ότι υπάρχει αίτημα μεταφοράς τους στο νοσοκομείο για κάποια εξέταση ή θεραπεία!
Απόντες από τη διαδικασία, όμως, ήταν και οι δύο ιατροδικαστές, οι οποίοι είχαν καταθέσει την προηγούμενη φορά. Υστερα από διακοπή, την οποία ζήτησε η υπεράσπιση του Σ. Ξηρού (Αννυ Παπαρρούσου), προκειμένου να κληθούν να καταθέσουν οι ατροδικαστές, εμφανίστηκε μόνο η μία εξ αυτών, η οποία κατέθεσε στο ίδιο περίπου αόριστο πνεύμα με τους γιατρούς του Κορυδαλλού, χωρίς να απαντά με σαφήνεια στο ερώτημα αν πρέπει να γίνει δεκτό το αίτημα για προσωρινή διακοπή της ποινής. Για τον προϊστάμενο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά, ο οποίος στην προηγούμενη δίκη ήταν καταπέλτης, δηλώνοντας με κατηγορηματικότητα ότι καμιά θεραπεία του Σ. Ξηρού δεν μπορεί να γίνει στον Κορυδαλλό ή με μονοήμερες μεταφορές σε εξωτερικά νοσοκομεία και γι’ αυτό πρέπει να διακοπεί η ποινή του για να νοσηλευτεί σ’ ένα οργανωμένο νοσοκομείο, δηλώθηκε ότι βρισκόταν σε άλλη δίκη! Ομως, όταν αναβλήθηκε η δίκη για την υπόθεση του Σ. Ξηρού, ορίστηκε και η νέα ημερομηνία, την οποία γνώριζε πολύ καλά ο προϊστάμενος. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η απουσία του μεθοδεύτηκε, γιατί αυτός ήταν ο πιο ουσιώδης μάρτυρας, ένας κρατικός υπάλληλος με κατηγορηματική τοποθέτηση υπέρ του αιτήματος του φυλακισμένου.
Ο Σ. Ξηρός δεν θέλησε να ζητήσει ο ίδιος διακοπή, προκειμένου να παρευρίσκονται όλοι οι ουσιώδεις μάρτυρες και ιδιαίτερα ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά. Μετά την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας, σε μια προκλητική και συνάμα υποκριτική πρόταση, η εισαγγελέας της έδρας ζήτησε να απορριφθεί το αίτημα, διότι η γνώμη του νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης δεν είναι εμπεριστατωμένη! Και δεν είναι εμπεριστατωμένη, διότι –άκουσον, άκουσον– δεν αναφέρει τι ακριβώς θεραπείες θα γίνουν και πόσο θα διαρκέσουν! Λες και υπήρχε περίπτωση να κάνει τέτοιες αναφορές το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, για έναν ασθενή που οι γιατροί του δεν τον έχουν εξετάσει.
Πέρα, όμως, από τον παραλογισμό του πράγματος, η εισαγγελική πρόταση παραβιάζει ευθέως τον ίδιο το νόμο. Το άρθρο 557, παράγραφος 3 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας απαιτεί να υπάρχει «δήλωση του νοσηλευτικού ιδρύματος που υποδεικνύεται από τον αιτούντα ότι μπορεί αυτό να αναλάβει τη νοσηλεία του». Αυτή η δήλωση υπήρχε και μάλιστα από κρατικό νοσοκομείο, το ΑΧΕΠΑ.
Επειδή κανένας από τους μάρτυρες δεν δήλωσε με κατηγορηματικότητα ότι μπορεί τα προβλήματα υγείας του Σ. Ξηρού να αντιμετωπιστούν στον Κορυδαλλό και επειδή ο νόμος είναι σαφής και η αποδοχή του αιτήματος ήταν μονόδρομος, η εισαγγελέας επιστράτευσε μια προκλητικά παράνομη επιχειρηματολογία. Και για ν’ αποδείξουν για μια ακόμη φορά ότι στις πολιτικές δίκες εκείνο που επιδιώκεται είναι η εξόντωση του αντίπαλου, οι δυο δικαστίνες της έδρας (η πρόεδρος προς τιμήν της μειοψήφισε, κάνοντας δεκτό το αίτημα) αποφάσισαν, χωρίς ν’ ανακοινώσουν κάποια –σύντομη και περιληπτική έστω– αιτιολογία, όπως απαιτεί ο νόμος, να απορρίψουν το αίτημα και να ξαναστείλουν τον Σάββα Ξηρό στο κελί του αργού θανάτου. Ούτε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, που έχει καταδικάσει την Ελλάδα για τη μεταχείριση του Σ. Ξηρού, ήταν ικανή να συγκινήσει το τρομοδικείο.
Είναι φανερό, ότι πάρθηκε μια απόφαση καθ’ υπαγόρευση. Μια προκλητική απόφαση, που κουρελιάζει τον ίδιο τον αστικό νόμο. Για μια ακόμη φορά, το αστικό κράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του εκδικείται αυτόν τον βαριά λαβωμένο αντάρτη πόλης. Με τον αργό θάνατο, στον οποίο καταδικάζει τον Σάββα Ξηρό, στέλνει ένα γενικότερο τρομοκρατικό μήνυμα σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου