ΣΥΝΟΨΗΤα κοινωνικά κινήματα δεν διαμορφώνονται σ' ένα κοινωνικό κενό, όπως η γέννηση μιας νέας κοινωνίας. Μπορούν να διαμορφώνονται μόνο στα περιθώρια της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης ή σαν εξέγερση και άρνηση. Πρόκειται επομένως να γνωρίσουμε το πώς αυτές οι αντιδράσεις της κρίσης μπορούν να μετασχηματιστούν σε θετικά κοινωνικά κινήματα διαπερνώντας έναν ορισμένο αριθμό ενδιάμεσων επίπεδων συλλογικής δράσης, τοποθετούμενα είτε στο επίπεδο της οργάνωσης είτε στο επίπεδο των συστημάτων που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Είναι δύσκολο, κατά συνέπεια, να φανταστούμε ότι μια εξέγερση μπορεί να μετασχηματιστεί αμέσως σε κεντρική σύγκρουση. Η εξεγερμένη δύναμη είναι εξαιρετικά αδύναμη και υποκείμενη σε πιέσεις που την περιθωριοποιούν. Χρειάζεται, επομένως να καταχωρηθεί στην κοινωνική οργάνωση, οικοδομώντας τις διεκδικητικές ικανότητες της. Χρειάζεται στην συνέχεια να μετασχηματιστεί σε ομάδα πίεσης και να ασκήσει μια συγκεκριμένη επίδραση...
Οι εξεγέρσεις ή οι αποκλίσεις, αν δεν εισέρθουν στην λειτουργικότητα της κοινωνίας, μεταμορφώνονται δυναμικά σε δυνάμεις ρήξης, κι αυτό μπορεί να καταλήξει σε μια επανάσταση, αν οι αρνημένες από την κοινωνική οργάνωση, δυνάμεις, και τα συστήματα που λαμβάνονται οι αποφάσεις, είναι αρκετά ισχυρές κι αν η κατεστημένη τάξη έχει βαθιά κλονιστεί από μια πρωτοφανή κρίση.
Στην περίπτωση των δυτικών κοινωνιών και των νέων κοινωνικών κινημάτων, μπορούμε να δεχτούμε ότι η επαναστατική διέξοδος είναι ελάχιστα δυνατή ακόμη και στη σημερινή συγκυρία, δεδομένου του χαρακτήρα των συστημάτων που λαμβάνονται οι αποφάσεις και της διαχείρισης των συγκρούσεων. Κατά συνέπεια, πρέπει να εξετάσουμε μεθοδικά τους ευνοϊκούς ή δυσμενείς παράγοντες των βαθμίδων των εξεγέρσεων της κοινωνικής άρνησης και των οργανωμένων διεκδικήσεων...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου