Φώτης Δήμος: Γράμμα από τη φυλακή

ΑΠΟ tvxs.gr


Στις φυλακές του Κορυδαλλού παραμένει ο Φώτης Δήμος, ο 21χρονος φοιτητής που γνώρισε από πρώτο χέρι τη «γενναιοδωρία» της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία του έκανε «δώρο» μία τσάντα με μολότοφ, επιρρίπτοντας του μια σειρά από αβάσιστες κατηγορίες. Στο κελί οπού κρατείται, ο Φώτης Δήμος έγραψε το ακόλουθο γράμμα, απευθύνοντας έκκληση για δικαιοσύνη και ζητώντας από τον κόσμο να μη σταματήσει να διεκδικεί.
Ονομάζομαι Φώτης Δήμος, είμαι 21 ετών και σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού εξαιτίας των ψευδών κατηγοριών που μου προσάπτουν δύο άντρες των ΜΑΤ.

Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 11 Μαίου. Εγώ με τρεις φίλους μου αποφασίσαμε να κατέβουμε στην πορεία να διαδηλώσουμε. Ξεκινήσαμε από το Γαλάτσι όπου διαμένουμε και κατεβήκαμε στο κέντρο. Ξεκινήσαμε την πορεία διασχίζοντας την Πατησίων, ανεβαίνοντας τη Σταδίου και τέλος φτάσαμε στο Σύνταγμα.

Κατεβαίνοντας την οδό Πανεπιστημίου τελειώνοντας την πορεία, ξαφνικά ακούγονται κρότοι και φασαρία από πίσω μας και μέσα σε δευτερόλεπτα επικρατεί πανικός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πανεπιστημίου, επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Όλοι τρέχαμε πανικόβλητοι.


Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσιές στο κεφάλι και όλο μου το σώμα, ψεκάζοντας με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη συνέχεια με τραβάν στο πεζοδρόμιο και μου φοράν χειροπέδες.

Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μου φέρνει ένα σακίδιο λέγοντας μου «τι είναι αυτό ρε;». Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από κει και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Πανεπιστημίου.

Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «Δεν πειράζει, δωράκι από μας». Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν «Παιδιά μην τον χτυπάτε μας βλέπουν οι κάμερες».

Κάπως έτσι τελειώνει ο ένας εφιάλτης και αρχίζει ένας άλλος, κλεισμένος μέσα σ'ένα κελί στις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς να έχω κάνει απολύτως το παραμικρό. Χωρίς να έφταναν όλα αυτά με κατηγορούν ότι τους πετούσα πέτρες, ότι φορούσα αντιασφυξιογόνο μάσκα και ότι αντιστάθηκα κατά τη σύλληψη μου με κλοτσιές, ενώ το μόνο που είχα μαζί μου ήταν μια ιατρική μάσκα που την είχα πάρει από το σπίτι μου από φόβο μην ρίξουν χημικά όπως είχαν και άλλοι πολλοί διαδηλωτές. Και παρόλο που βγήκαν τα αποτελέσματα από τη δακτυλοσκόπηση στα μπουκάλια και δεν βρέθηκαν αποτυπώματα, εγώ είμαι ακόμα σ' ένα κελί...

Όταν διάβαζα τις καταθέσεις των αστυνομικών δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Μέσα μου υπήρχε ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να με μισούσαν τόσο ενώ δεν τους είχα κάνει τίποτα; Γιατί όλα αυτά;

Στο περιστατικό στο Ρέντη στις 3 Μαρτίου που σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί είχα πάει εθελοντικά να δώσω αίμα. Πώς με κατηγορούν πως κατέβηκα στην πορεία για να τους επιτεθώ; Είμαι κατά της βίας. Κατέβηκα στην πορεία για να διαδηλώσω ειρηνικά. Είμαι αθώος και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι έχω και το χρέος να μάθει ο κόσμος τι είναι ικανοί να κάνουν προκειμένου να σταματήσει ο κόσμος να διεκδικεί. Αυτό που συνέβη σε μένα μπορεί να συμβεί στον καθένα. Στη ζωή δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα.

Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον όσο και αν προσπαθούν να πνίξουν τις φωνές μας και να μας τρομάξουν. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε. Γιατί αν δεν προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι τότε ποιος θα το κάνει;

Με εκτίμηση,

Φώτης Δήμος

Και μια συνεντευξη του Φωτη Δημου...
Έκανε μέχρι και τρεις δουλειές για να ζήσει. Μόλις πήρε την πτυχιακή του από τα ΤΕΙ Αθήνας και σχεδίαζε τη ζωή του. Έχει παιδικούς φίλους από τα ΜΑΤ και δεν ντρέπεται να το πει. Όπως και το ότι πρόσφατα στη συμπλοκή στου Ρέντη, ήταν από τους πρώτους που «έτρεξε» να δώσει αίμα για τους βαριά τραυματίες αστυνομικούς. Παρά το φωτογραφικό υλικό, το οποίο αποδεικνύει την αθωότητά του, Κυβέρνηση, δικαιοσύνη και αρμόδια Υπουργεία κλείνουν στις φυλακές της χώρας, ότι πιο υγιές υπάρχει στην ελληνική κοινωνία. Την νεολαία της. Ο Φώτης Δήμου, στα 21 του χρόνια, βρίσκεται εδώ και 24 μέρες στις φυλακές του Κορυδαλλού. Ακόμη ένα θύμα του μηχανισμού δημιουργίας ενόχων, που στόχο έχει την τρομοκρατία και τον παραδειγματισμό. Ο συλληφθής από τη συγκέντρωση και πορεία της 11ης του Μάη, μίλησε στο Δρόμο μέσα από τις φυλακές του Κορυδαλλού, περιγράφοντας τα γεγονότα, εκείνης της μέρας. Από τη στιγμή δηλαδή που οι δυνάμεις των ΜΑΤ εφόρμησαν στο πλήθος με δολοφονικές διαθέσεις μέχρι και την ώρα που του έφεραν δίπλα του ως..δώρο ένα σακίδιο με μολότοφ.

Φώτη, πως είναι τα πράγματα στο Κορυδαλλό; Πως σε αντιμετωπίζουν οι συγκρατούμενοί σου;

Εδώ όλοι οι κρατούμενοι καλά. Δεν έχω δηλαδή κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα, έχουν ακούσει για την περίπτωσή μου, όλοι προσπαθούν να μου σταθούν, όσο μπορούνε. Αλλά εντάξει, όσο να ‘ναι, φυλακή είναι. Είναι λίγο δύσκολα.

Πάμε λίγο στα γεγονότα της 11ης του Μάη; Τι έγινε λοιπόν εκείνο το μεσημέρι;

Έφυγα με 3 φίλους, από το σπίτι και κατεβήκαμε στη πορεία. Ξεκίνησε η πορεία κανονικά, διαδηλώσαμε και φτάσαμε στη Βουλή. Κάποια στιγμή, ακούστηκαν κρότοι και αποφασίσαμε να πάμε προς τα κάτω, να φύγουμε δηλαδή από την πορεία, να κατευθυνθούμε προς την Ομόνοια, για να αποφύγουμε πιθανά επεισόδια. Έτσι, καθώς κατεβαίναμε την Πανεπιστημίου, άρχισαν τα ΜΑΤ να εκτοξεύουν δακρυγόνα μέσα στο κόσμο. Εκείνη την ώρα έγινε ένας πραγματικός χαμός. Άλλοι έτρεχαν, άλλοι σπρωχνόντουσαν για να γλιτώσουν από τα χημικά, εγώ γλίστρησα, έπεσα κάτω και σηκώθηκα σχεδόν αμέσως.

Είναι τη στιγμή της σύλληψής σου;

Ναι είναι τη στιγμή που δέχομαι την επίθεση από τα ΜΑΤ. Με ρίχνουν κάτω, αρχίζουν να με χτυπάνε με κλοτσιές στο κεφάλι, στο σώμα, χτυπήματα με τα γκλοπ και αφού με τελειώνουν με την επίθεσή τους, με σηκώνουν και με πάνε στο πεζοδρόμιο. Και μου λέει ένας από τα ΜΑΤ, «γύρνα ανάποδα» και μου φοράει χειροπέδες. Αυτό έγινε στο ύψος του «Attica». Μετά από λίγο, έρχεται και ένας άλλος από τα ΜΑΤ και φέρνει δίπλα μου ένα σακίδιο. Και ο ίδιος που το φέρνει δίπλα μου, με ρωτάει: «Τι είναι αυτό ρε;». Εγώ του φώναξα εξ’ αρχής, πως αυτό το πράγμα δεν είναι δικό μου. Αυτός το ανοίγει και μου το δείχνει. Είχε μέσα μπουκάλια. «Μπουκάλια; μολότοφ;» με ρωτάει ο ίδιος που το έφερε! «Γρήγορα να τον συλλάβετε» λέει ξανά ο ίδιος. Την ίδια ώρα δίπλα ο κόσμος, ο οποίος φώναζε «αφήστε το παιδί, δεν είχε μαζί του κάτι, δεν είναι δικιά του η τσάντα, δεν έκανε κάτι», τίποτα αυτοί. Φώναζαν και οι φωτογράφοι, πως με είχαν τραβήξει φωτογραφίες και νωρίτερα με τις οποίες φαινόταν πως δεν είχα μαζί μου τίποτα από όλα αυτά.

Με παίρνουν από εκεί και με κατεβάζουν προς τα κάτω, την Πανεπιστημίου όπου και με οδηγούν σε ένα περιπολικό στο ύψος στα Χαυτεία. Ωστόσο εγώ, σε όλη αυτή τη διαδρομή, φώναζα συνεχώς πως αυτή η τσάντα δεν είναι δική μου. Και μου λέει ο ένας ψηλός άνδρας των ΜΑΤ που με κρατούσε από τη δεξιά πλευρά «δεν πειράζει δωράκι». Όταν τους ρωτούσα γιατί με χτυπήσανε και γιατί με συλλάβανε η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «δεν πειράζει και λίγες έφαγες».

Σε χτύπησαν πολύ άσχημα;

Με χτυπούσαν, με πετούσαν πάνω στα κολονάκια και σε κάποια στιγμή, πρέπει να ήταν από πίσω μας κάμερες, και τους άκουγα που έλεγαν μεταξύ τους, «μην τον ακουμπάτε, μην τον χτυπάτε διότι είναι πίσω μας κάμερες». Τις πρώτες μέρες είχα μελανιές, σε όλο μου το σώμα. Στο κεφάλι, από τα χτυπήματα είχα μελανιές. Τώρα τις τελευταίες μέρες άρχισε να μου περνάει κι αυτό.

Ήσουν σε κάποιο συγκεκριμένο μπλοκ την ώρα που κατέβαινες την Πανεπιστημίου;

Όχι, τότε απλά προσπαθούσαμε να φύγουμε. Απλά κατεβαίναμε την Πανεπιστημίου. Κατά τη διάρκεια της πορείας ήμασταν στο μπλοκ του «Δεν πληρώνω».

Συμμετέχεις γενικά σε πορείες;

Ναι πολλές φορές. Δεν είναι η πρώτη φορά.

Το κατηγορητήριο τι αναφέρει;

Ότι είχα μαζί μου το σακίδιο με τις μολότοφ, ότι έφερα αντιασφυξιογόνο μάσκα και ότι πετούσα πέτρες. Επίσης ότι τους επιτέθηκα και τους κλοτσούσα.

Στην κατάθεσή σου, είχες μαζί σου και τις φωτογραφίες που αποδεικνύουν την αθωότητά σου;

Βεβαίως! Αλλά οι συγκεκριμένες ήταν από τη στιγμή που με είχαν συλλάβει και μετά. Αργότερα εμφανίστηκε κι άλλος μάρτυρας ο οποίος είχε τραβήξει φωτογραφία την στιγμή που γλιστράω και με συλλαμβάνουν οι άνδρες των ΜΑΤ. Εκεί φαίνεται ξεκάθαρα ότι ούτε τσάντα έχω μαζί μου, ούτε αντιασφυξιογόνο μάσκα. Παρά μόνο μία ιατρική, λευκή μάσκα.

Και ο ανακριτής τι είπε γι’ αυτή τη φωτογραφία;

Αυτή, δόθηκε λίγο μετά. Και κλήθηκαν δύο φορές να καταθέσουν εκ νέου οι αστυνομικοί. Συνολικά έχουν καταθέσει τρεις φορές. Γιατί αυτοί έλεγαν πως εγώ φορούσα ένα σακίδιο, το οποίο περιείχε μολότοφ και την αντιασφυξιογόνο μάσκα. Όταν τους ενημέρωσε για τα νέα δεδομένα, άρχισαν να τα χάνουν λίγο με απαντήσεις όπως «δεν γνωρίζω, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο κτλ». Αλλά φαίνεται. Δεν φοράω χειροπέδες, δεν με έχουν πιάσει ακόμη, ο κόσμος τρέχει γύρω να προφυλαχτεί από τα χημικά.

Είναι δύο οι αστυνομικοί που έχουν καταθέσει, αυτοί που κατέθεσαν και την πρώτη φορά στη ΓΑΔΑ και ένας τρίτος λίγες ημέρες αργότερα μετά από κλήση της ανακρίτριας. Ο τελευταίος πρέπει να είναι αυτός που μου έφερε και το «δωράκι», δηλαδή το σακίδιο.

Η έρευνα με τα δαχτυλικά αποτυπώματα στο σακίδιο και τη μάσκα που σου έδωσαν ως…δώρο τι απέδειξε;

Ζητήσαμε να γίνει δακτυλοσκόπηση σε όλα τα παραπάνω αντικείμενα. Η έρευνα έχει γίνει μόνο για τις μολότοφ, η οποία και βγήκε αρνητική όσον αφορά τα δικά μου δαχτυλικά αποτυπώματα. Αλλά εμείς ζητήσαμε να γίνει σε όλα τα αντικείμενα. Γιατί η τσάντα είχε μέσα κι άλλα πράγματα. Είχε ένα ρονάλ, φακούς επαφής, χαρτομάντιλα…

Και δεν έχει γίνει ακόμη;

Ακόμη περιμένουμε. Υπάρχει μια καθυστέρηση…Παράλληλα έχουμε κάνει αίτηση ώστε να πάρουμε όλα τα βίντεο από τις κάμερες που διαθέτουν τα γύρω καταστήματα και να φανεί η αθωότητά μου. Δεν μπορεί να έχω σακίδιο ή μάσκα ή να πετάω πέτρες και να ζητάω να φανεί το βίντεο!

Θεωρείς πως η σύλληψή σου είναι μέσα στο πλαίσιο το οποίο όλο και πιο συχνά συναντάμε, αυτό της τρομοκράτησης δια του παραδειγματισμού;

Έχω την εντύπωση πως αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτό που μου συμβαίνει. Δηλαδή φορτώνουν σε έναν αθώο τόσες κατηγορίες και τον στέλνουν φυλακή; Έτσι απλά, χωρίς να κάνω το παραμικρό;

Διαβάσαμε πως όχι μόνο δεν έχεις κάνει το παραμικρό αλλά έχεις δώσει και αίμα για τους αστυνομικούς…

Ναι, είχα πάει να δώσω αίμα και για τους αστυνομικούς στου Ρέντη. Έχω ακόμη και παιδικούς φίλους που είναι στα σώματα ασφαλείας. Από τη μία δηλαδή δίνω αίμα και από την άλλη θα κατέβω να τους κάψω; Εμένα μου ακούγεται εντελώς τρελό!

Φώτη, εσύ είσαι φοιτητής;

Στα ιατρικά εργαστήρια. Στο ΤΕΙ Αθήνας. Τώρα είμαι στο τελευταίο εξάμηνο. Μόλις πήρα την πτυχιακή μου!

Και σχεδίαζες τη ζωή σου;

Ναι δούλευα. Έκανε δύο-τρεις δουλειές ταυτόχρονα. Ήμουν σε ένα κατάστημα για κατοικίδια, σε εταιρεία δημοσκοπήσεων και σερβιτόρος σε κέτερινγκ.

Πως αντιμετωπίζουν τη σύλληψή σου οι γονείς σου;

Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα το πατέρα μου να κλαίει. Αυτό σου λέω μόνο. Ευτυχώς οι γονείς μου, με πιστεύουν και είναι δίπλα μου.