«ΟΛΑ ΘΟΛΑ ΚΙ ΑΠΑΙΣΙΑ, ΠΙΟ ΑΘΛΙΑ ΚΙ ΑΠΟ ΠΡΙΝ…»

«Όλα θολά κι απαίσια, πιο άθλια κι από πριν…». Αυτά έγραφε ο Καρυωτάκης, και τα θυμήθηκα χθες το απόγευμα περπατώντας στη πόλη.

Είμαστε σε βαθιά κατάψυξη. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ψυχολογικά. Κι αυτό είναι ίσως το χειρότερο.

Παντού μαγαζιά κλειστά, πρόσωπα συνοφρυωμένα, διάθεση άσχημη. Όλοι έτοιμοι να αρπαχτούν. Όλοι θυμωμένοι. Θλίψη, κατήφεια, και οργή. Παντού.

Οι μαγαζάτορες είναι όλοι ένα βήμα πριν το σφράγισμα. Ο τζίρος τους έχει πέσει στο ελάχιστο, την ίδια ώρα που τα έξοδα συνεχίζουν να τρέχουν.

Οι (κάποτε) μεγαλοεργολάβοι βαράνε μύγες, αφού ο κατασκευαστικός τομέας έχει καθίσει, και όσοι έχουν λαμβάνειν από το δημόσιο… αναμένουν στο ακουστικό τους.

Για τους ιδιωτικούς και τους δημόσιους υπαλλήλους, τι να πούμε; Οι πρώτοι γονάτισαν προ πολλού, οι δεύτεροι τρεκλίζουν, και αναμένεται να γονατίσουν κι αυτοί μετά τη 1η Ιουλίου, και το βαρβάτο ψαλίδισμα των μισθών τους.

Οι συνταξιούχοι φυτοζωούν, ενθυμούμενοι τις παλιές καλές εποχές, τότε που το ΠΑΣΟΚ υπόσχονταν, εκτός από πλέρια δημοκρατία, τον ουρανό και τα άστρα για τα περήφανα γερατειά!!!!

Δεν κινείται τίποτα. Ολόκληρη η αγορά, έχει βάλει φρένο. Και χωρίς να σκαμπάζω από οικονομικά, καταλαβαίνω ότι η αφαίμαξη των μισθωτών, η ληστρική τους φορολόγηση, το ξεζούμισμα του μέσου πολίτη, το μόνο που καταφέρνει είναι να μειωθεί η όποια κατανάλωση, να αυξηθεί η ανεργία, και να τελματώσει η ανάπτυξη. Άρα προς τι αυτή η συνεχιζόμενη πορεία των οικονομικών φωστήρων της κυβέρνησης προς το πουθενά; Δεν βλέπουν τα βράχια; Κοιμήθηκαν στο πηδάλιο; Ή μήπως ακολουθούν προδιαγεγραμμένη πορεία βάσει διαταγών, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να υπακούσουν στις εντολές του μεσάζοντα των διεθνών τραπεζιτών, του ΔΝΤ δηλαδή, που για να μη χάσουν τα λεφτά τους, οδηγούν μια ολόκληρη χώρα στη λήθη;

Οικονομικά δεν γνωρίζω, σκαμπάζω όμως λίγο από πολιτική ιστορία. Κι αυτό που βλέπω να συμβαίνει γύρω μου το έχω ξαναδεί πάμπολλες φορές μέσα στα βιβλία. Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται δεν θα οδηγήσει σε καλό. Ή πόλεμο θα έχουμε, ή κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, ή κάτι χειρότερο. Μια μετάλλαξη δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας, σε τέτοιο επίπεδο που θα αναπολούμε χούντες και κατοχές.

Αυτή τη φορά όμως, οι μεγαλόσχημοι δεν θα προλάβουν να τη κάνουν για Λονδίνο μεριά και για Μέση Ανατολή, λίγο πριν μπουν οι «Γερμανοί». Αυτή τη φορά ξέρουμε πολύ καλά πως οι «οχτροί» είναι ήδη εδώ. Κι έχουν ονοματεπώνυμο και ταχυδρομική διεύθυνση.

Αυτή τη φορά, αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν τη νύφη. Αν μη τι άλλο, οι καιροί άλλαξαν. Όπως άλλαξε κι ο Έλληνας. Και όχι προς το καλύτερο. Ας το έχουν υπόψη τους οι χρυσοκάνθαροι ηγέτες μας και τα πληρωμένα τσουτσέκια τους.

Ας μην παρεξηγούν τη σιωπή μας για συναίνεση. Τον φόβο για συνενοχή.

Η κουφόβραση ποτέ δεν βγάζει σε καλό. Μάλλον σε επερχόμενη καταιγίδα παραπέμπει. Και τότε να δούμε πόση προστασία θα τους παρέχουν οι «μεταξωτές τους ομπρέλες».

Δεν πάει άλλο. «Βαδίζουμε προς το γκρεμό, κι αυτή τη στιγμή διασχίζουμε το τρίχινο γιοφύρι…». Έτσι απλά.

Κι αν πέσουμε, θα πέσουμε όλοι μαζί. Κανένα ελικόπτερο δεν θα προλάβει να σώσει κάποιους. Όπου κι αν κρυφτούν. Όσες χρυσές λίρες κι αν διαθέτουν.

antinews

http://lithovolos.blogspot.com