ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΑ Ή ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΑ ΜΙΣΟΛΟΓΑ
20 Δεκεμβρίου 1997. Επί τέσσερις ημέρες αναζητούνται τα συντρίμμια του ουκρανικού αεροσκάφους Γιάκοβλεφ που είχε συντριβεί στα Πιέρια όρη. Επικρατεί νευρικότητα και πανικός. Η κυβέρνηση Σημίτη που βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής για την συντριβή του ουκρανικού αεροσκάφους, γελοιοποιείται καθώς ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να εντοπίσει ακόμη και τα συντρίμμια. Και σα να μην φτάνουν όλα αυτά, μία ώρα πριν αυτά εντοπιστούν, χάνονται ακόμη πέντε ζωές.
Οι ζωές πέντε εμπειρότατων και άξιων αξιωματικώΝ.
Ο κυβερνήτης του «Hercules» αντισμήναρχος Γ. Παπαγιαννόπουλος ήταν από τους πλέον έμπειρους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας με χιλιάδες ώρες πτήσης στο ενεργητικό του και ο χαρακτηρισμός που είχε στον ατομικό του φάκελο στο ΓΕΑ ήταν «ικανότατος, τυπικός και μεθοδικός». Ο πιλότος του C-130, πέντε μόλις λεπτά μετά την απογείωση του από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με προορισμό το γειτονικό αεροδρόμιο της Τανάγρας, πέταγε στο ίδιο ύψος και στην ίδια πορεία χωρίς να χρησιμοποιεί τα όργανά του αλλά μόνο την οπτική επαφή που είχε με την περιοχή. Δύο άλλα C-130 είχαν περάσει πριν από λίγα λεπτά από την ίδια περιοχή χωρίς προβλήματα. Οι καιρικές συνθήκες όμως για τα άλλα δύο C-130 ήταν διαφορετικές και οι πιλότοι τους δεν είχαν κατά τη διάρκεια της πορείας τους ούτε ομίχλη ούτε πλάγιους ανέμους ούτε πυκνή νέφωση.
Ο αντισμήναρχος Γ. Παπαγιαννόπουλος ήταν κυβερνήτης και εκπαιδευτής στα αεροσκάφη Ρ-3 Orion ναυτικής συνεργασίας του Πολεμικού Ναυτικού και από τον Ιανουάριο του 1998 επρόκειτο να μετατεθεί στο ΝΑΤΟ αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση ενός AWACS, ιπτάμενου ραντάρ. Ήταν ό,τι καλύτερο έστελνε η Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ.
Το C-130 επρόκειτο να προσγειωθεί στην Τανάγρα για να παραλάβει 80 καταδρομείς που θα τους μετέφερε στον νομό Πιερίας για να μετάσχουν στα συνεργεία εντοπισμού του ουκρανικού ΥΑΚ-42. Το C-130 είχε απογειωθεί στις 9.10 π.μ. από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με πενταμελές πλήρωμα που το αποτελούσαν οι κυβερνήτης αντισμήναρχος Γ. Παπαγιαννόπουλος, συγκυβερνήτης επισμηναγός Π. Γκολφινόπουλος, ιπτάμενος μηχανικός ανθυπασπιστής Π. Αλεξίου, και ναυτίλοι οι αντισμήναρχοι Θ.Γεωργακόπουλος και Σ. Μουτσάτσος. Πετούσε χαμηλά, περίπου σε ύψος 900 μέτρων, επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο ώστε να βρίσκεται έγκαιρα στο αεροδρόμιο της Τανάγρας. Λόγω των νεφώσεων δεν είδε το βουνό που έχει υψόμετρο 940 μέτρα και προσέκρουσε με την κοιλιά στην κορυφή. Τα συντρίμμια του αεροσκάφους διασκορπίστηκαν σε απόσταση 800 μέτρων και προεκλήθη φωτιά".Στην 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα, για χρόνια το κλίμα ήταν βαρύ καθώς οι φήμες οργιάζουν. Βλέπεις, οι άνθρωποι που χάθηκαν, ήταν οι δικοί τους συνάδελφοι. Πολύ περισσότερο, που αμέσως μετά την πτώση, μόνιμο προσωπικό, εστάλει από το διοικητή Ταξίαρχο Δήμου, για να βρουν το πλήρωμα και το αεροσκάφος.
Η θλίψη τους όμως πάει χέρι χέρι με την οργή.
Γιατί αυτοί ξέρουν τον πραγματικό λόγο της πτώσης του αεροσκάφους.
Ο έμπειρος πιλότος αντισμήναρχος Γ.Παπαγιαννόπουλος δε μπορούσε να πετάξει. Είχε δηλώσει κώλυμα και μάλιστα τρεις (3) φορές όταν εκλήθει από τη διοίκηση της μονάδας να απογειωθεί.
Ο λόγος: είχε υποπέσει στο ατόπημα, να εορτάσει με συναδέλφους του τη μετάθεση του στο ΝΑΤΟ, γεγονός που το θεωρούσε μεγάλο κατόρθωμα. Και το ένα ποτηράκι διαδέχτηκε το επόμενο.
Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, στην κορυφή της οποίας τότε βρισκόταν ο Τσοχατζόπουλος, ήθελε άμεση κινητοποίηση όλων των υπαρχόντων δυνάμεων, ώστε να βρεθεί επιτέλους το Γιάκοβλεφ και να αποστομώσει τους δημοσιογράφους. Οι πιέσεις του πρωθυπουργού Σημίτη και του ΥΕΘΑ Τσοχατζόπουλου ήταν ασφυκτικές.
Παρά τη δήλωση κωλύματος, ο μοιραίος πιλότος έπρεπε να πετάξει. Και πέταξε. Στον Χάρο.
Όταν αργότερα, η οικογένεια του θέλησε να διερευνήσει την υπόθεση, υπήρξαν απειλές ότι θα χάνονταν όλες οι πρόνοιες που απολάμβανε, γιατί θα έβγαιναν στο προσκήνιο οι λόγοι αδυναμίας του πιλότου.
Μετά από όλα αυτά, στην Ελευσίνα στήθηκε το γνωστό στους παροικούντες μνημείο, με τη δέουσα υποκρισία να ξεχειλίζει, όπως και όλα τα αντίστοιχα μνημεία.
20 Δεκεμβρίου 1997. Επί τέσσερις ημέρες αναζητούνται τα συντρίμμια του ουκρανικού αεροσκάφους Γιάκοβλεφ που είχε συντριβεί στα Πιέρια όρη. Επικρατεί νευρικότητα και πανικός. Η κυβέρνηση Σημίτη που βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής για την συντριβή του ουκρανικού αεροσκάφους, γελοιοποιείται καθώς ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να εντοπίσει ακόμη και τα συντρίμμια. Και σα να μην φτάνουν όλα αυτά, μία ώρα πριν αυτά εντοπιστούν, χάνονται ακόμη πέντε ζωές.
Οι ζωές πέντε εμπειρότατων και άξιων αξιωματικώΝ.
Σύμφωνα με την σχετική αρθρογραφία "ένα C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας συνετρίβη στο όρος Πάστρα, βορείως της Οινόης, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο και τα πέντε μέλη του πληρώματος. Το αεροσκάφος πήγαινε στην Τανάγρα για να παραλάβει καταδρομείς, οι οποίοι θα έπαιρναν μέρος στις έρευνες για τον εντοπισμό του Γιάκοβλεφ.
Ο αντισμήναρχος Γ. Παπαγιαννόπουλος ήταν κυβερνήτης και εκπαιδευτής στα αεροσκάφη Ρ-3 Orion ναυτικής συνεργασίας του Πολεμικού Ναυτικού και από τον Ιανουάριο του 1998 επρόκειτο να μετατεθεί στο ΝΑΤΟ αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση ενός AWACS, ιπτάμενου ραντάρ. Ήταν ό,τι καλύτερο έστελνε η Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ.
Το C-130 επρόκειτο να προσγειωθεί στην Τανάγρα για να παραλάβει 80 καταδρομείς που θα τους μετέφερε στον νομό Πιερίας για να μετάσχουν στα συνεργεία εντοπισμού του ουκρανικού ΥΑΚ-42. Το C-130 είχε απογειωθεί στις 9.10 π.μ. από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με πενταμελές πλήρωμα που το αποτελούσαν οι κυβερνήτης αντισμήναρχος Γ. Παπαγιαννόπουλος, συγκυβερνήτης επισμηναγός Π. Γκολφινόπουλος, ιπτάμενος μηχανικός ανθυπασπιστής Π. Αλεξίου, και ναυτίλοι οι αντισμήναρχοι Θ.Γεωργακόπουλος και Σ. Μουτσάτσος. Πετούσε χαμηλά, περίπου σε ύψος 900 μέτρων, επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο ώστε να βρίσκεται έγκαιρα στο αεροδρόμιο της Τανάγρας. Λόγω των νεφώσεων δεν είδε το βουνό που έχει υψόμετρο 940 μέτρα και προσέκρουσε με την κοιλιά στην κορυφή. Τα συντρίμμια του αεροσκάφους διασκορπίστηκαν σε απόσταση 800 μέτρων και προεκλήθη φωτιά".Στην 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα, για χρόνια το κλίμα ήταν βαρύ καθώς οι φήμες οργιάζουν. Βλέπεις, οι άνθρωποι που χάθηκαν, ήταν οι δικοί τους συνάδελφοι. Πολύ περισσότερο, που αμέσως μετά την πτώση, μόνιμο προσωπικό, εστάλει από το διοικητή Ταξίαρχο Δήμου, για να βρουν το πλήρωμα και το αεροσκάφος.
Η θλίψη τους όμως πάει χέρι χέρι με την οργή.
Γιατί αυτοί ξέρουν τον πραγματικό λόγο της πτώσης του αεροσκάφους.
Ο έμπειρος πιλότος αντισμήναρχος Γ.Παπαγιαννόπουλος δε μπορούσε να πετάξει. Είχε δηλώσει κώλυμα και μάλιστα τρεις (3) φορές όταν εκλήθει από τη διοίκηση της μονάδας να απογειωθεί.
Ο λόγος: είχε υποπέσει στο ατόπημα, να εορτάσει με συναδέλφους του τη μετάθεση του στο ΝΑΤΟ, γεγονός που το θεωρούσε μεγάλο κατόρθωμα. Και το ένα ποτηράκι διαδέχτηκε το επόμενο.
Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, στην κορυφή της οποίας τότε βρισκόταν ο Τσοχατζόπουλος, ήθελε άμεση κινητοποίηση όλων των υπαρχόντων δυνάμεων, ώστε να βρεθεί επιτέλους το Γιάκοβλεφ και να αποστομώσει τους δημοσιογράφους. Οι πιέσεις του πρωθυπουργού Σημίτη και του ΥΕΘΑ Τσοχατζόπουλου ήταν ασφυκτικές.
Παρά τη δήλωση κωλύματος, ο μοιραίος πιλότος έπρεπε να πετάξει. Και πέταξε. Στον Χάρο.
Όταν αργότερα, η οικογένεια του θέλησε να διερευνήσει την υπόθεση, υπήρξαν απειλές ότι θα χάνονταν όλες οι πρόνοιες που απολάμβανε, γιατί θα έβγαιναν στο προσκήνιο οι λόγοι αδυναμίας του πιλότου.
Μετά από όλα αυτά, στην Ελευσίνα στήθηκε το γνωστό στους παροικούντες μνημείο, με τη δέουσα υποκρισία να ξεχειλίζει, όπως και όλα τα αντίστοιχα μνημεία.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437
Diktiospartakos.blogspot.com 
1 σχόλιο:
Ο Δήμου ήταν υποδιοικητής. Δκτης ήταν ο Ξενογιάννης που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από τον πιλότο, αφού μαζί γιόρταζαν. Ο Δήμου απείλησε με ακύρωση μετάθεσης στο ΝΑΤΟ, γι' αυτό και πέταξε τελικά. Είχαν γίνει κι άλλες ομορφιές. Υπήρχε τακτική πτήση την ίδια σχεδόν ώρα, αλλά δεν την ακύρωσαν (για να πάει αυτή αντί της έκτακτης). Στη μοιραία πτήση ήταν να επιβιβαστούν κι άλλα 40-50 άτομα μηχανικοί και τους σταμάτησε τελευταία στιγμή ο μοίραρχός τους και τους έβγαλε έξω
Δημοσίευση σχολίου