Μόλις την περασμένη Τρίτη (11.12.12) ο ιστότοπος δημοσίευσε ένα μικρό αφιέρωμα σε σειρά ρεπορτάζ του Γιώργου Κουβαρά για τη μετανάστευση, στην παρουσίαση του οποίου αναφερόταν:
«Ο δημοσιογράφος επισκέπτεται κομβικά σημεία στο... ατέλειωτο ταξίδι των μεταναστών από την Ανατολή, το Νότο και τον Βορρά προς την Ευρώπη, καταγράφοντας τις συνθήκες παρακολούθησης των ανθρώπινων κυμάτων από τις εκάστοτε κρατικές αρχές, αλλά και τις προσωπικές ιστορίες των ατόμων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, επιλέγοντας ωστόσο έναν τρόπο που τους φέρνειτόσο κοντά με τον θάνατο»...
Χθες Κυριακή (16.12.12), διαβάσαμε στο tvxs.gr: «H σορός ενός ακόμη μετανάστη εντοπίστηκε την Κυριακή στις ακτές της Λέσβου, ενώ οι έρευνες συνεχίζονται, καθώς αγνοούνται ακόμη άλλα έξι άτομα, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Η βάρκα στην οποία επέβαιναν ανατράπηκε το πρωί της Παρασκευής, με αποτέλεσμα μέχρι στιγμής να έχουν βρει τραγικό θάνατο 21 άτομα»…
Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το θέμα, πέραν των απλών αναγκαστικών αναφορών. Άλλωστε δεν ήταν και τίποτα ξένοι τουρίστες αυτοί που πνίγηκαν σε κάποια χαλαρωτική κρουαζιέρα. «Παράνομοι» ήταν. «Λαθρομετανάστες». Εντάξει, 1500 πνίγηκαν ή αγνοούνται στη Μεσόγειο μόνο από το 2011, για ακόμα 21 θα κάνουμε ντόρο; Κι άλλοι 61 τις προάλλες. Κι άλλοι 63 πέρυσι; Ε σιγά. Τόσοι περιμένουν ακόμα!
Τι σου είναι, όμως, ο «ανθρώπινος Πολιτισμός», ε; Να γεννιέσαι άνθρωπος στην «τριτοκοσμική» Ανατολή και να πεθαίνεις παράνομος, «λαθραίος», στην «ανεπτυγμένη» Δύση! Να σε εξαθλιώνουν, να σε βομβαρδίζουν, να σε ξεριζώνουν, να σε εξοντώνουν και να σε καταμετρούν! Κι αν είσαι τυχερός, αφού πνιγείς σε κανένα ποτάμι ή θάλασσα, να θαφτείς και σε κανένα μονόστηλο εφημερίδας ή τριτοτέταρτο (στην καλύτερη περίπτωση) ρεπορτάζ! Κι αυτό αν είσαι μπουλούκι μαζί με άλλους και δεν μπορούν να σε κρύψουν. Αν τυχόν χαθείς μονάχος, άσε μάνα, γυναίκα και παιδιά να περιμένουν νέα σου…
Σε παλαιότερο άρθρο και με διαφορετική αφορμή, ο ιστότοπος είχε θέσει το παρακάτω ερώτημα, το οποίο, όσο υφίσταται ο θάνατος των κατατρεγμένων ανθρώπων αλλά ταυτόχρονα και της βιασμένης δημοσιογραφίας, θα επαναλαμβάνεται συνεχώς…
«Ποιά ανθρώπινη ηθική και ποιά «δημοσιογραφική δεοντολογία» επιτάσσει τον προσδιορισμό μιας παράνομης πράξης ανάλογα με την εθνικότητα του θύτη ή του θύματος; Ποιό είδος ανθρώπινης αξιοπρέπειας επιβάλει τον προσδιορισμό «λαθρομετανάστης/αλλοδαπός/μετανάστης» αναλόγως με την συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί (ή επιδιώκεται να προκαλέσει;) το εκάστοτε περιστατικό; Κι αν ο ρατσισμός είναι θέμαπαιδείας και ενημέρωσης, η σκατοψυχία τίνος θέμα είναι;;;»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου