Η φίλη του blog, Rosa Looser Burg, blogger και η ίδια (www.noslaverysociety.com) κατέγραψε δυο σημαντικές εμπειρίες της και τις μοιράζεται μαζί μας. Στην πρώτη δείτε πως οι άνθρωποι, παρότι μπορεί να υποφέρουν, δεν έχουν μάθει σε συλλογικές προσπάθειες αντίδρασης και σε συλλογικούς αγώνες, ίσως γιατί αυτοί (οι αγώνες) πάντα καπελώνονται και δείτε ακόμη πως το ευρέως διαδεδομένο σύνθημα “κανένας μόνος του στην κρίση”, κάποιες φορές γίνεται ειρωνεία και ψευδεπίγραφο.
….
Η πρώτη εμπειρία μου είναι από θέση ευθύνης στο ΙΚΑ, από τον Ιούνιο του 2011 ως το τον Ιούνιο του 2012. Η τοποθέτησή μου έγινε με ανάθεση, για να διαχειριστώ τις αντιδράσεις των ασφαλισμένων και ανάμεσά τους των χαμηλοσυνταξιούχων, για το νέο σύστημα πληρωμής των παροχών όχι πλέον απευθείας και την ίδια μέρα από το Ταμείο του ΙΚΑ, αλλά μετά από 15 μέρες μέσω Τράπεζας με διάστημα αναμονής της καταβολής του ποσού ακόμα και μετά από 5 μήνες (!),ανεξαιρέτως, χωρίς καμμία εγκύκλιο που να προβλέπει προτεραιότητα καταβολής του ποσού επιστροφής στον ασφαλισμένο (ο ασφαλισμένος πλήρωνε δηλαδή εκτός από τη συμμετοχή του και όλο το κόστος της παροχής, μετά υπέβαλε την απόδειξη στο ΙΚΑ της περιοχής του για να του καταβάλουν τη διαφορά μέσω Τράπεζας πλέον. Π.χ για παροχή γυαλιών αντί ο σφαλισμένος να πληρώσει συμμετοχή 80 ευρώ πλήρωνε 150 ευρώ και περίμενε την επιστροφή του ποσού των 70 ευρώ ,πέντε μήνες για μια μόνο παροχή)
Αυτή είναι η πιο ήπια εκδοχή παροχής γιατί υπήρχαν άνθρωποι (κυρίως παιδιά και ηλικιωμένοι συνταξιούχοι) με μηνιαίες και διαρκείς και εφόρου ζωής, λόγω αναπηρίας, ανάγκες και έπρεπε να υποβάλονται στην «τιμωρία»να υποβάλλουν κάθε μήνα στο «γκισέ» τα ίδια κάθε φορά δικαολογιτικά τους, για να πληρωθούν σε 5 μήνες , χωρίς επίσης καμμία εγκύκλιο που να δίνει προτεραιότητα βάσει εισοδήματος του ασφαλισμένου (εως και σήμερα).
Πήρα τότε τηλέφωνο τον τότε και νυν Πρόεδρο του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ όλων των Νότιων περιοχών (Δάφνης, Υμηττού, Ηλιούπολης , Καλλιθέας) και του πρότεινα να συνεργαστούμε και να ξεχωρίσουμε τους συνταξιούχους που έχουν άμεση ανάγκη , να τους καταχωρήσω σε μια κατάσταση για να εξαιρεθούν όχι μόνο από την αναμονή των 5 μηνών, για να πληρώνονται νωρίτερα, αλλά επιπλέον και να πιέσουμε τον Διοικητή να υποχρεώσει τους προμηθευτές του ΙΚΑ να παίρνουν μόνο τη συμμετοχή από τους συνταξιούχους με χαμηλό συνολικό εισόδημα.
Πήρα τότε τηλέφωνο τον τότε και νυν Πρόεδρο του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ όλων των Νότιων περιοχών (Δάφνης, Υμηττού, Ηλιούπολης , Καλλιθέας) και του πρότεινα να συνεργαστούμε και να ξεχωρίσουμε τους συνταξιούχους που έχουν άμεση ανάγκη , να τους καταχωρήσω σε μια κατάσταση για να εξαιρεθούν όχι μόνο από την αναμονή των 5 μηνών, για να πληρώνονται νωρίτερα, αλλά επιπλέον και να πιέσουμε τον Διοικητή να υποχρεώσει τους προμηθευτές του ΙΚΑ να παίρνουν μόνο τη συμμετοχή από τους συνταξιούχους με χαμηλό συνολικό εισόδημα.
Του εξήγησα την ιδέα μου και επιπλέον του έδειξα κάποια πράγματα που είχα γράψει. Ο ίδιος ήξερα ότι είναι συνειδητοποιημένος αριστερός , άνθρωπος της εργατιάς, φτωχός και ρακένδυτος θα έλεγα, τόσο που ανησυχούσα για αυτόν. Η απάντησή του ήταν η εξής: «Αυτά που λές εσύ είναι του Μπακούνιν, εμείς είμαστε του Λένιν, αυτά πιστεύαμε πάντα και εκεί θα παραμείνουμε…αλλά αν το ξεκινήσεις τώρα, αυτά μπορεί να γίνουν σε δέκα χρόνια (που εκείνος θα έχει πεθάνει…) Εμείς θέλουμε δυνατό Κόμμα στη Βουλή»
Έμεινα απελπισμένη από την αντίδραση αυτή. Άρχισα στο μεταξύ να βλέπω να εμφανίζονται κύριοι με κοστούμια και νεαροί με ξυρισμένα κεφάλια και να φέρνουν χαρτιά για ανάπηρους ασφαλισμένους… οι δεύτερες εκλογές ερχόντουσαν και μόνο εγω ανησυχούσα για την άνοδο της ΧΑ… κι ακόμα ανησυχώ διαπιστώνντας ότι πρώην ψηφοφόροι του ΚΚΕ την ψήφισαν μετα μανίας ακόμα και αυτοί που είχαν συγγενείς στη Μακρόνησο!
Μάλιστα μια ασφαλισμένη ηλικιωμένη (με αδελφό που έμεινε ανάπηρος στη Μακρόνησο) μου διηγήθηκε (μετά και τις δεύτερες εκλογές) τη σκηνή που είδε μπροστά στα μάτια της στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Πήγε λέει ενας πατέρας το παιδί του, και δεν του έκαναν εισαγωγή οι γιατροί. Τότε αυτός κάλεσε τους μπρατσαράδες της ΧΑ και απείλησαν να δείρουν το γατρό,κι έτσι κατάφεραν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους! Αυτό που με σόκαρε ήταν η αίσθηση ικανοποίησης της ηλικιωμένης, και επικρότησης της μεθόδου /τακτικής των μελών της ΧΑ για την αποκατάσταση του δικαίου!
Αδίκως επί ένα χρόνο (μέχρι που καθαιρέθηκα προεκλογικά και παρανόμως) προσπαθούσα να ξεσηκώσω τους «πεινασμένους» ασφαλισμένους και τις μητέρες με ανάπηρα παιδιά να απευθυνθούν ολοι μαζί στον Διοικητή του ΙΚΑ, στον συνήγορο του πολίτη, στους συλλόγους τους ο καθένας,στον Δικηγορικό Σύλλογο , να διεκδικήσουν να πληρώνουν μονο τη συμετοχή τους στους παρόχους υγείας… Ο καθένας, λοιπόν, αντιδρούσε μεμονωμένα ως εξής: 1. Άλλος έβρισκε το Διευθυντή να τον παρακαλέσει να του δώσει τα λεφτά από το ταμείο, κατ΄εξαίρεση μόνο σε εκείνον και άλλες φορές το πετύχαινε, άλλες όχι), 2. Άλλος υπέμενε τη βάσανο με μια παθητική-μαρτυρική στάση ζωής, 3.Άλλος έκρυβε και από τον ίδιο του τον εαυτό ότι είναι σε κατάσταση πείνας από «αξιοπρέπεια», και 4. Άλλος έλεγε επιδεικτικά ότι δεν είχε ανάγκη τα λεφτά του ΙΚΑ γιατί ειχε και άλλο εισόδημα (οι λιγότεροι).
Και ξαφνικά βλέπω μπροστά το σύνθημα του Σωματείου των Συνταξιούχων του ΙΚΑ , σε αφίσσα κολλημένο στα πρώην Ιατρεία ΙΚΑ-νυν ΕΟΠΥΥ: «Κανένας μόνος του στην κρίση»
Και αυτομάτως κατάλαβα ότι το ωραίο αυτό ανθρωπιστικό σύνθημα έκρυβε το νήμα αυτό: «Δε θα αφήσουμε κανέναν να σκεφτεί ότι μπορεί μόνος του να δράσει και να αλλάξει την κατάσταση. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να κάνει πράγματα που θα διαταράξουν τη γαλήνη στο Κόμμα, και θα φέρει αναστάτωση με τις δικές του προτάσεις, στα άλλα μέλη του κόμματος. Δεν θα αφήσουμε κανέναν μόνο του να σκεφτεί ότι μπορεί αυτός μόνος του χωρίς το Κόμμα στη Βουλή να αλλάξει την τύχη του. Κανείς μόνος του στη κρίση= Όλοι στο μαντρί»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου