Στρατιωτική θητεία: "9 μήνες φυλακή για ένα έγκλημα που δεν έκανα"!

Στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων έφτασε η παραπάνω καταγγελία φαντάρου.

Την αφιερώνουμε σε όλους τους εθνικιστές του πληκτρολογίου που ανέξοδα και φλύαρα οικτίρουν όσους υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους και υπερασπίζονται τις αθλιότητες και τα παραπτώματα που καθημερινά συμβαίνουν στον  ελληνικό στρατό, αρνούμενοι να δουν το βαθύ αντιδραστικό, αυταρχικό και ταξικό του περιεχόμενο. Ανεξάρτητα την πολιτική θέση μας, ας δώσουμε σημασία στο γεγονός ότι η διάψευση των πολεμοκάπηλων και μιλιταριστικών μύθων που κατακλύζουν την σκέψη και καθοδηγούν τη δράση τους προέρχεται από έναν στρατιώτη που όπως ο ίδιος λέει: «Η πατρίδα μας και το έθνος είναι μεγάλες αξίες και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με την ξευτίλα που εγώ βιώνω και που ονομάζουν ελληνικός στρατό»!

Ειλικρινή εξομολόγηση ενός στρατιώτη για την πραγματικότητα στο στρατό, που σκέφτεται να τους παρατήσει...

Παίδες σας γράφω για να καταθέσω κι εγώ τη δική μου άποψη σχετικά με τη θητεία και να σας πω το πρόβλημα που ήδη αντιμετωπίζω και χρειάζομαι τη βοήθειά σας.

Ήμουν και είμαι πατριώτης αλλά δυστυχώς είχα την λανθασμένη εντύπωση ότι ο στρατός είναι ο τελευταίος θεματοφύλακας του έθνους. Παπαρ.. καμαρωτές τελικά!

Αν και αρχικά ήμουν αντίθετος για την αναγκαιότητα ύπαρξης κληρωτών (φαντάροι) στο στρατό καθώς ήμουν υπέρ του επαγγελματικού στρατού, αποφάσισα ότι είναι το τελευταίο εμπόδιο στη ζωή μου και το Νοέμβριο του 2010 μπήκα στο Κέντρο οπλισμένος με θάρρος και υπομονή όπου ναι μεν μου την έσπαγαν οι φασιστικές διαταγές από παιδάκια μόλις 22 χρονών που είχαν βγει από την Ευελπίδων και με τις παρελάσεις τους αλλά γνώρισα πολλά καλά παιδιά και τελικά δεν πέρασα άσχημα. Δεδομένου του ότι διακατέχομαι από φιλοπατρία αλλά και ρεαλισμό (τελικά όχι τόσο όσο χρειάζεται) όταν ορκίστηκα δεν αναφώνησα στο κομμάτι που έλεγε να υπακούω στους ανωτέρους μου και τα σχετικά.

Αργότερα πήγα στη μονάδα που αποδείχθηκε μαύρη μαυρίλα! Έβαλα βύσμα για να είμαι κοντά στο σπίτι μου και είναι πολύ χειρότερα από τα σύνορα καθώς είμαι κοντά στην Αθήνα αλλά κάθομαι μέσα ακόμα και 15 μέρες χωρίς έξοδο. Το στρατόπεδο παμπάλαιο, τα μαγειρεία δεν έχουν θέρμανση (τουρτουρίζεις) ούτε ζεστό νερό (σημειωτέον ότι το νερό της βρύσης είναι ακατάλληλο για πόση), το ΚΨΜ ανεφοδιάζεται με τις γνωστές παπαρ.. που έχει σύμβαση ο στρατός και πολύ αραιά με αποτέλεσμα να ξεμένουμε γρήγορα και delivery δεν έρχεται γιατί είμαστε απομονωμένοι.

Τα Χριστούγεννα που χιόνιζε μείναμε χωρίς νερό για 2 μέρες και πίναμε γάλατα από τα μαγειρεία!!  Η θέρμανση είναι προβληματική όταν πολλά σώματα είναι χαλασμένα και οι αξιωματικοί είναι ζώα και πολλοί από αυτούς θα έπρεπε να είναι φυλακή για αυτά που έχουν κάνει (έχουν έρθει στα χέρια πολλές φορές με στρατιώτες) αλλά είναι τόσο βύσματα που τελικά έχουν την κάλυψή τους... 

Όλα αυτά όμως υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα στρατόπεδα. Το πρόβλημα γιγαντώνεται όμως όταν βλέπεις τα μεγάλα βύσματα (που εγώ δεν έχω ξαναπάρει ποτέ τηλέφωνο το βύσμα μετά τη μετάθεση γιατί ήδη νιώθω άσχημα που κάποιος άλλος πήγε παραμεθόριο στη θέση μου - καλύτερα να πήγαινα εγώ τελικά) να παίρνουν τιμητικές και κλπ. κι εγώ να σαπίζω στη φυλακή μέσα για 15 και 20 μέρες, να σου κόβουν υπηρεσιακά για πλάκα, να ζεις μέσα στη βρώμα, να τρως το απαίσιο και μεταλλαγμένο φαΐ του στρατού με τα ποντίκια να κόβουν βόλτες στην αποθήκη, να σε λιώνουν στις αγγαρείες που κινδυνεύεις να τραυματιστείς, να σου λένε ότι αν δε γράψεις καλά στο test της ειδικότητας θα φας στέρηση εξόδου, να σε ξυπνάνε νυχτιάτικα για "εγγύς αμύνης" με αποτέλεσμα να μην κοιμάμαι ήρεμα πλέον και να ξυπνάω κάθε τρεις και λίγο για να κοιτάω το ρολόι και να την ξαναπέφτω ενώ οι αξιωματικοί υπηρεσίας κοιτάνε να γλεντοκοπάνε και να μεθάνε και τη δοξασμένη ελληνική σημαία για την οποία ο πατέρας μου και οι παππούδες μου πολέμησαν την αφήνουν συνεχώς στον ιστό με κίνδυνο να σχιστεί κι έχω φτάσει σε σημείο να τη μαζεύω εγώ κάθε βράδυ και να την αφήνω έξω από το γραφείο του διοικητή.

Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος από την ακτινοβολία το radar αφού τα ίδια το γράφουν πάνω και έχω αρκετούς πονοκεφάλους. Το πρόβλημα το παραδέχονται αρκετά στελέχη τα οποία σκέφτονται να την κάνουν για αλλού μόλις μπορέσουν. Χώρια που είναι παμπάλαια και όλο βγάζουν βλάβες.

Το γεγονός ότι είσαι φυλακισμένος και με το χιόνι αποκλεισμένος σε ένα βουνό και κάνεις πράγματα που δεν προσφέρουν τίποτα, σε τρελαίνει και ο χρόνος δεν περνάει με τίποτα. Τα περισσότερα παιδιά καπνίζουν σαν φουγάρα και παίζουν χαρτιά, ενώ οι υπόλοιποι για να την παλέψουν γίνονται ντίρλα από το ποτό κάθε βράδυ με αποτέλεσμα οι σκοπιές να είναι ληγμένες τελείως όπως ληγμένα από το 2002 είναι και τα αλεξίσφαιρα που μας έχουν δώσει να φοράμε και το καθένα ζυγίζει 14 κιλά και με πιάνει η μέση μου. Τα αλεξίσφαιρα τους μάραναν ενώ η περίφραξη του στρατοπέδου έχει πέσει και μπαίνουν μέσα τα γίδια και την άλλη μέρα εμείς ξεσκατώνουμε. Τα λεφτά όμως ξέρουν να τα τρώνε.

Από τη βρώμα έπαθα δερματοπάθεια τις προάλλες και από το πολύ κρύο και την υγρασία βήχω συνέχεια ενώ ήδη κινδύνεψα 2 φορές να πάθω πνευμονία.

Αυτά είναι φίλοι μου! Ο στρατός είναι ο πάτος που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος. Και από όπλα ξέρω και πολεμικές τέχνες ξέρω και δε χρειάζεται να υπηρετώ τους μαλ.. και τους κομπλεξικούς ενώ είμαι 28 χρονών επιστήμονας άνθρωπος με μεταπτυχιακά και διακρίσεις. Ούτε σεβασμός, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε τίποτα και να ξέρετε ότι αν γίνει μια στραβή, θα χάσουμε ό,τι έχουμε από αυτούς τους προδότες που είναι οι χειρότερες μορφές δημοσίου υπαλλήλου. Όταν μπαίνεις εκεί μέσα ρισκάρεις τη σωματική και ψυχική σου υγεία και σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο όχι για εκείνους αλλά για κανέναν και αν άντεξα τόσο καιρό είναι γιατί το έκανα για μένα και τη χώρα μου ώσπου είδα ότι δεν πάει άλλο...

Με ήδη 4 μήνες στην πλάτη μου, εξετάζω το ενδεχόμενο να τη σκαπουλάρω. Λέω να πάρω αναβολή και μετά ή να πάω εξωτερικό (στα χαρτιά) μέχρι τα 35 που θα εξαγοράσω τους υπόλοιπους μήνες, να βγάλω δελτίο επαγγελματία αθλητή (γιατί νομίζω ότι αυτοί δεν πάνε καθόλου) ή στην τελική να βαρέσω καμιά 3μηνη αναρρωτική(αν μπορώ) ώστε να μου μείνουν 2 μήνες αλλά τα νεύρα μου έχουν σπάσει τόσο πολύ με τον κάθε καμένο ΕΠΟΠ που σε κλωτσάει κάθε πρωί για να ξυπνήσεις (και που με μερικούς έχω πάει να παίξω ξύλο) που έχω αηδιάσει και θέλω να μαζέψω σε μια στοίβα τα στρατιωτικά ρούχα και είδη που μου έχουν δώσει και να τους βάλω φωτιά. Τι με συμβουλεύεται να κάνω ρε μάγκες;

Σας ευχαριστώ όλους προκαταβολικά και συγγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελές άρθρο αλλά ήθελα όλοι και ιδίως τα νέα παιδιά που μας διαβάζουν, να δουν ότι όχι μόνο δεν αξίζει να χάσουν τόσους μήνες από τη ζωή τους αλλά μαγκιά τους κιόλας αν δεν πάνε να γίνουν θύμα, γρανάζια σε μια σκουριασμένη μηχανή ενώ η πραγματική ζωή με συγγενείς, γκόμενες, φίλους και δουλειά είναι έξω.

Η πατρίδα μας και το έθνος είναι μεγάλες αξίες και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με την ξευτίλα που εγώ βιώνω και που ονομάζουν ελληνικός στρατό.

Όπως έγραψε και ένα παλικάρι στη σκοπιά:

"9 μήνες φυλακή για ένα έγκλημα που δεν έκανα"!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

Diktiospartakos.blogspot.com