Σήμερα ήταν όντως μία σημαντική ημέρα. Τα ΜΑΤ, οι ασφαλίτες και οι λοιποί "ακάλεστοι επισκέπτες" τα μάζεψαν και εξαφανίστηκαν. Τα ΜΜΕ σίγησαν και το πέρασαν στα ψιλά, γιατί είναι στην πραγματικότητα ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ της κυβέρνησης. Οι εισβολείς δεν κατάφεραν να μας υποτάξουν (και δεν θα το καταφέρουν ποτέ) και αποδέχτηκαν την ήττα τους. Πως να δοθεί δημοσιότητα; Δεν πρέπει...
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν έχουν και πολύ σημασία αυτή τη στιγμή. Είναι δουλειά όσων ασχοληθούν με την ιστορική καταγραφή των όσων έχουν συμβεί. Το πιο σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως ο κόσμος ήταν εκείνος που δρομολόγησε τις εξελίξεις. Η συνοχή, η αυτοοργάνωση, η συνέπεια, η πίστη στο δίκαιο του αγώνα, Η ΕΝΟΤΗΤΑ. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι φίλοι που βοήθησαν, όλοι αυτοί οι ανώνυμοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους αυθόρμητα, με μόνο όπλο το δίκιο. Και το δίκιο κέρδισε.
Βέβαια, αυτό που τελείωσε σήμερα είναι μία μάχη. Την παρομοιάζω με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τρέψαμε τον εχθρό σε φυγή, σε οπισθοχώρηση. Αυτό που μένει ακόμα είναι η μάχη των Πλαταιών. Γι' αυτήν ετοιμαζόμαστε από απόψε. Τότε θα τελειώσει και ο πόλεμος. Τότε θα φύγουν οριστικά οι εισβολείς.
Η κυβέρνηση έχει μία διέξοδο από το πρόβλημα. Μία χρυσή ευκαιρία για να δώσει τέλος σε αυτή την παράνοια, για την οποία είναι και η μόνη υπεύθυνη. Να ακούσει τους κατοίκους και τη λύση που προτείνουν. Να αλλάξει ή να τροποποιήσει αυτόν τον ξεπερασμένο περιφερειακό σχεδιασμό!!!
Ο αγώνας παιδιά συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη. Καμία χαλάρωση, κανένας εφησυχασμός.
Συνεχίζουμε ενωμένοι και δυνατοί. Έχουμε δρόμο μπροστά μας και πρέπει να τον περπατήσουμε.
Το χρονικό της ημέρας:
Στις 10:30 το πρωί συναντήθηκαν ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., ο δήμαρχος Λαυρεωτικής και ο μητροπολίτης. Μιάμιση ώρα μετά είχαν καταλήξει στη συμφωνία, που όλοι μας ξέρουμε. Τα μπλόκα άρχισαν να ανοίγουν και οι αστυνομικές δυνάμεις να προετοιμάζονται προς αποχώρηση. Παρότι έγινε η αλλαγή βάρδιας κανονικά το μεσημέρι, οι νεοφερμένοι έκαναν τη μικρότερη υπηρεσία της ζωής τους. Μετά από λίγη ώρα πήραν το δρόμο της επιστροφής. Οι μόνες δυνάμεις που έχουν απομείνει είναι δύο πληρώματα από τα τοπικά τμήματα, όπου μαζί με κατοίκους περιφρουρούν τον χώρο που βρίσκονται τα μηχανήματα. Η κοινοπραξία έχει διορία από την αστυνομία μέχρι αύριο το μεσημέρι να αποσύρει τα μηχανήματα. Το μεσημέρι αποχωρούν και τα δύο περιπολικά και ολοκληρώνεται η απεμπλοκή της αστυνομίας.
Αίσθησή μου είναι πως πιο χαρούμενοι ήταν οι αστυνομικοί παρά οι κάτοικοι.
Ανέβηκα στον χώρο και αντίκρισα ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Πίστεψα πως όχι μόνο είχε γίνει η χωματερή, αλλά λειτουργούσε κιόλας. Τα σπιτάκια διελυμένα, τα αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα και το φορτηγό του δήμου εντελώς κατεστραμμένο. Φυσικά, παντού σκουπίδια. Δέντρα και θάμνοι είχαν κοπεί και παραδοθεί στην πυρά. Δεν είχα καμία αμφιβολία πως οι προστάτες των πολιτικών σκουπιδιών θα άφηναν πίσω τους τα σημάδια του δικού τους πολιτισμού. Εκείνου των σκουπιδιών. Όπως σκουπίδια είναι κι εκείνοι. Δείτε μερικές από τις φωτογραφίες, τις πρώτες που τράβηξα από το ΑΠΑΡΤΟ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ. Κρατήστε στο μυαλό σας την τελευταία. Τον απάτητο λόφο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου