Σε προηγούμενη ανάρτηση [ Κτηνώδης "ανθρωπισμός" ] είδαμε το γενικό πλαίσιο των αιτιών που επέφερε την στρατιωτική εισβολή των «Δυτικών Συμμάχων» στις ενδολυβικές συγκρούσεις. Σε άρθρο του Ρούσσου Βρανά διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά δεδομένα: «Ήταν την περασμένη Τρίτη, υποστηρίζουν οι «Τάιµς της Ασίας», όταν σε συνέντευξή του στη γερμανική τηλεόραση, ο Καντάφι ξεκαθάρισε πως οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες θα πρέπει να ξεχάσουν τα λιβυκά πετρέλαια.Είπε: "∆εν εµπιστευόµαστε τις εταιρείες τους που συνωµότησαν εναντίον µας. Τα πετρελαϊκά µας συµβόλαια θα πάνε σε ρωσικές, κινεζικές και ινδικές εταιρείες", δηλαδή σε χώρες - µέλη της BRIC. ∆εν είναι λοιπόν τυχαίο που οι τέσσερις από τις πέντε αποχές στο ψήφισµα 1973 του ΟΗΕ προήλθαν από αυτές τις χώρες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα)».
Λίγο πιο κάτω προσθέτει: «Η Λιβύη είναι η µεγαλύτερη πετρελαϊκή οικονοµία της Αφρικής, πιο µεγάλη ακόµη και από τη Νιγηρία και την Αλγερία. (…) Όταν ο Καντάφι απείλησε τις µεγάλες δυτικές εταιρείες, κατέστησε σαφές πως το παιχνίδι σύντοµα θα τελείωνε για τη γαλλική Total, την ιταλική ENI, τη βρετανική BP, την ισπανικήRepsol, την ExxonMobil, τη Chevron, την Occidental Petroleum, την Hess και την Conoco Phillips, όχι όµως και για την κινεζική CNPC, η οποία απορροφά το 11% των λιβυκών εξαγωγών πετρελαίου.
Το 85% του λιβυκού πετρελαίου καταλήγει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ύστερα από αυτό το «Who is who» γίνεται κατανοητό γιατί τα µεγάλα ευρωπαϊκά και αγγλοαµερικανικά πετρελαϊκά συµφέροντα έπρεπε να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην «ανθρωπιστική επέµβαση. (…) Καθεµιά από τις χώρες που αντιπροσωπεύουν αυτά τα συµφέροντα έσπευσε να εξασφαλίσει µια θέση στη µετά Καντάφι εποχή».http://www.aksioprepeiakantoxh.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου