Τα πολύ παιδικά μου χρόνια, περνούσαν με την προσμονή να 'ρθει η Τετάρτη και να πάρω το Μπλέκ! Εκεί οι διάφοροι... χάρτινοι ήρωες, φαίνονταν στα μάτια μου πολύ πιο σημαντικοί από όσα προσπαθούσαν να μου πουν τα σχολικά βιβλία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μπεν Λίπερ.
Ο τερματοφύλακας- γιατρός! Ένας τύπος με πολύ μαλλί, ξανθός, που έπαιζε στην Μάνκαστορ Σίτι! Που έκανε ελεύθερο και σημάδευε τον μουσάτο επιθετικό Τζίμι Ουόρθ, για να βάλει το γκολ ο τελευταίος και να χαρούν όλοι. Κι εγώ μαζί...
Τρεις μόνο σελίδες κάθε εβδομάδα. Πολύ λίγες... Και πολλές δραχμές τότε, μέχρι να τελειώσει η ιστορία, να περάσει δυσκολίες ο Μπεν, να καθίσει σε αναπηρικό καροτσάκι, να γίνει προπονητής και στο τέλος να πανηγυρίσει όρθιος! Τα γράφω και θα 'θελα πολύ να τα ξαναδιαβάσω όλα!
Θεωρώ ότι αυτή η στήλη, αξίζει να αφιερωθεί στον Ρόι Κάρολ. Γιατί κι αυτός, ένας αληθινός πορτιέρο, πέρασε τον δικό του Γολγοθά μέχρι να φτάσει η στιγμή να ακούσει το όνομά του να γίνεται σύνθημα από 30 χιλιάδες Ολυμπιακούς.
Επιτρέψτε μου να σας κουράσω, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Νομίζω ότι αξίζει...
Ο Ρόι Κάρολ, επηρεασμένος από τον πατέρα του που ήταν Άγγλος στρατιώτης και ερασιτέχνης γκολκίπερ, προτιμούσε να είναι εκείνος που θα έπαιζε τέρμα στη γειτονιά του χωριού του. Ίσως γιατί έπρεπε να χωρέσουν στην ενδεκάδα και τα υπόλοιπα τρία αδέλφια του, ο Μπομπ, ο Ρίτσαρντ και ο Ρέιμοντ. Ο "Big Bob", όπως τον φωνάζει ο Ρόι, έκανε καριέρα στο ιρλανδικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Ballinamallard United, ενώ σε χαμηλότερη κατηγορία της χώρας τους έπαιξαν ο Ρίτσαρντ και ο Ρέιμοντ, οι οποίοι αγωνίστηκαν με τη φανέλα της Claby Strollers.
Εκείνος που θα έκανε τη μεγαλύτερη καριέρα ήταν και ο πλέον αναποφάσιστος για το μέλλον του. Μέχρι τα 17 του χρόνια, ο Ρόι ήταν ανάμεσα σε κρίκετ, ράγκμπι και ποδόσφαιρο, πριν έρθει η πρώτη του μεγάλη ευκαιρία. Σε ένα ματς έφαγε έξι γκολ και μετά δέχτηκε πρόταση. Δεν το πίστευε...
Μέσα σε δύο χρόνια είχε διαπιστώσει ότι η επιλογή του να συνεχίσει μόνο στο ποδόσφαιρο ήταν η σωστή. Έπαιξε 46 παιχνίδια με τη Χαλ και για 500 χιλιάδες ευρω πηγε στη Γουίγκαν.
Το καλοκαίρι του 2001, λίγο πριν κλείσει τα 24 του χρόνια η πρώτη ομάδα που θα κινηθεί για την απόκτησή του, θα είναι η Λιντς, όμως κάποιο παιχνίδι της μοίρας θα του αλλάξει την πορεία. Η μεταγραφη ξαφνικά χάλασε και η επόμενη ομάδα ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Αλλά και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Φαμπιάν Μπαρτέζ!
Ο Ρόι Κάρολ έπρεπε να δικαιολογήσει τα σχεδόν 4 εκατ. ευρώ που είχαν δαπανηθεί για εκείνον και παράλληλα να κερδίσει στον ανταγωνισμό τον Μπαρτέζ. Ο Γάλλος έφυγε, ο Φέργκιουσον έβαλε το 2003 σε 26 ματς τον Ρόι, πήρε πρωτάθλημα, αλλά με την έλευσή του ο Χάουαρντ άρπαξε τη θέση του βασικού.
Μετά από έναν χρόνο έπαιξε 34 αγώνες , αλλά δυο λάθη ένα με την Τότεναμ και ένα με τη Μίλαν, τον "βίδωσαν" στον πάγκο. "Κάτσε" του 'πε ο Φέργκιουσον για άλλα τέσσερα χρόνια, μα τον είχε ήδη βαφτίσει "παγκίτη".
"Για μένα δεν είχε νόημα να παίζω δέκα χρόνια στη Μάντσεστερ και να έχω 50 συμμετοχές στην Premier League όταν θα τελείωνα την καριέρα μου", θα δηλώσει ο φιλόδοξος 27χρονος γκολκίπερ και θα υπογράψει λίγες ημέρες μετά την αποδέσμευσή του στη Γουέστ Χαμ. Ένας τραυματισμός στη μέση τον Μάρτιο του 2006 και ύστερα από ένα άκρως πετυχημένο πρωτάθλημα ως εκείνο το χρονικό σημείο, ήταν η πρώτη σταγόνα στο ποτήρι. Η πρώτη σταγόνα αλκοόλ... Ο Ρόι Κάρολ θα υποβληθεί σε επέμβαση στη μέση του και η αποθεραπεία θα αποδειχθεί πολύ πιο επίμονη ψυχολογικά απ’ ό,τι σωματικά.
"Είχα πάθει κατάθλιψη. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να βγαίνω έξω και να πίνω. Πέρασα ένα κομμάτι της ζωής μου που ήθελα μόνο αλκοόλ. Ήμουν χαζός" είπε ο ίδιος. Ο Ρόι Κάρολ θα δεχτεί να μιλήσει για τους λόγους που οδηγήθηκε το 2006 σε κλινική αποτοξίνωσης, μόνο όταν το ξεπέρασε: "Δεν ήμουν ποτέ αλκοολικός. Είχα πρόβλημα το παραδέχομαι. Γινόταν κάθε μέρα και χειρότερα, μέχρι που ξύπνησα μια μέρα και είπα στον εαυτό μου πως αν συνεχίσω έτσι θα καταλήξω στο χώμα".
Έμεινε λίγο ακόμη στο Λονδίνο, πήγε στην Ρέιντζερς, μετά στη Ντέρμπι Κάουντι, όμως "καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα". Όπου πήγαινε τον έλεγαν "αλκοολικό και τζογαδόρο". Υπέγραψε στην Οντένσε στις 17 Αυγούστου του 2009 και λίγες ώρες μετά την παρουσίασή του, έκανε και το ντεμπούτο του. Στην πρώτη του σεζόν αναδείχθηκε γκολκίπερ της χρονιάς και η ηρεμία της επαρχίας του Οντένσε μπορούσε να τον γυρίσει πίσω στα παιδικά του χρόνια.
Από τον Νοέμβριο του 2010 ως το καλοκαίρι του 2011 έμεινε χωρίς ομάδα. Παρότι έφτασε σχεδόν στο σημείο να παρακαλάει για να παίξει στην Αγγλία. Καλά ήταν στη Δανία, μα δεν έβλεπε τους δικούς του. Και κάπου εκεί ήρθε ο... Παράδεισος! Βρέθηκε για διακοπές στην Κρήτη και είπε στον εαυτό του: "Εδώ θες να παίξεις!"
Και έγινε. Έβαλε λυτούς και δεμένους, ο ατζέντης του πλησίασε τους ανθρώπους του ΟΦΗ και η μεταγραφή ήταν γεγονός! Ο Αναστόπουλος, τον "ανέστησε" μια και καλή. Με τα... κόλπα του, όλα αυτά που έχουν κρατήσει άλλωστε ζωντανή μια χιλιοβασανισμένη ομάδα όπως είναι ο ΟΦΗ! Ο Κάρολ ξεκίνησε με δυο άσχημα ματς...
"Δεν τον αφήνουμε έξω; Να βάλουμε τον Βεζυρίδη...", είπε ένας φίλος της ομάδας στον Αναστό και ο τελευταίος απάντησε: "Θα τρίβετε τα μάτια σας". Και ο Κάρολ , κατέβασε ρολά... Απολάμβανε κάθε στιγμή με τους Κρητικούς, είχε βέβαια και τις στιγμές που φώναζε στα αποδυτήρια (τρελοΙρλανδός είναι άλλωστε), αλλά η καριέρα του είχε πάρει "τα πάνω της".
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε... Ολυμπιακός από το... πουθενά, Μόσχα από το... πουθενά και ρεβάνς με την Ρούμπιν παίζοντας κουτσός! Σίγουρα ένας μυϊκός τραυματισμός χειροτερεύει όσο πιέζεις το πόδι κι εκεί άτυχος ήταν ο Ρόι. Γιατί η ομάδα, δεν είχε παρά ένα πιτσιρίκι στον πάγκο, που αν έμπαινε και γινόταν καμιά στραβή, θα 'ταν «σημαδεμένο» μια ζωή και άδικα...
Το 'βγαλε το ματς με την Ρούμπιν και κατά τη γνώμη μου, έχει ήδη βγάλει και το μικρό-μπροστά σε άλλους τερματοφύλακες- συμβόλαιό του.
Ο Πειραιάς έχει τον δικό του... Μπεν Λίπερ. Έναν άνθρωπο, που έζησε την δόξα, γνώρισε την φήμη και μοιράστηκε με ανθρώπους – ινδάλματα, μεγάλα αποδυτήρια. Από την κορυφή, ξαφνικά βρέθηκε σε κέντρο αποτοξίνωσης κι από 'κει ξανά ψηλά, με το ωραιότερο λιμάνι του κόσμου πλέον, να τον αποθεώνει.
Αλήθεια, τι άλλο να κρύβει η ποδοσφαιρική ζωή αυτού του ανθρώπου; Ας περιμένουμε να δούμε...
Όλα όσα έγραψα καλοί μου φίλοι για τον Ρόι Κάρολ, πραγματικά τα αξίζει. Όχι απαραίτητα σαν επαγγελματίας, αλλά σίγουρα ως άνθρωπος. Όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σας και την άποψή μου, που έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό: Επειδή στην Ελλάδα οι ήρωες δημιουργούνται για πλάκα και ίσως δικαιολογημένα, όλοι τώρα να 'χουν ξετρελαθεί με τον Ρόι, θεωρώ ότι ο άνθρωπος που 'χει τραβήξει "το λούκι" στον Ολυμπιακό, είναι αυτό το παλικαράκι ο Μέγκιερι.
Ο νεαρός, που ξαφνικά σε ένα δύσκολο βράδυ υποχρεώθηκε να παίξει βασικός, επειδή ο Κοστάνσο, χέστηκε πάνω του! Με τον Μέγκιερι ο Ολυμπιακός, έχει φτάσει ως εδώ. Για εμένα, για τον Παντελή, βασικός τερματοφύλακας της ομάδας είναι ο Μέγκιερι. Με όλο τον σεβασμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου