Το 2009, κατά την διάρκεια αλλαγής στο ιρανικό καθεστώς, η καταστολή των αντικαθεστωτικών ή των ακτιβιστών ήταν σύνηθες φαινόμενο. Τον Δεκέμβριο του 2012 το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε γράψει ότι «το περιθώριο για κοινωνικό κράτος στο Ιράν στενεύει». Η έκθεση του Παρατηρητηρίου, τιτλοφορούμενη «Γιατί έφυγαν: Ιστορίες Ιρανών ακτιβιστών στην εξορία», παρουσίαζε τις ιστορίες δεκάδων υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσιογράφων, ακτιβιστών, μπλόγκερ και δικηγόρων, που στοχοποιήθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας και τις υπηρεσίες πληροφοριών συστηματικά εξαιτίας της αντίθεσής τους προς την κυβέρνηση. Η Ε.Ε. επίσης αντέδρασε στην καταστολή αυτή προερχόμενη από το ιρανικό καθεστώς. Η αντιπροσωπεία μάλιστα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ακύρωσε την επίσκεψή της στην Τεχεράνη τον Οκτώβριο του 2012 καθώς οι αρχές τους αρνήθηκαν να επισκεφθούν δυο φυλακισμένους ακτιβιστές στους οποίους απονεμήθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κυνηγημένος σε 2 ηπείρους
Ο Κουσρό Μσταφανεγιάντ, πολιτικός ακτιβιστής και μπλόγκερ, ήταν ακόμη φοιτητής του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης όταν άρχισε να γράφει και να συμμετέχει σε αντικαθεστωτικές δράσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί, να ανακριθεί να βασανιστεί και εν τέλει να αφεθεί ελεύθερος. Ο ίδιος κατάφερε να ξεφύγει στο Κουρδιστάν αλλά επέστρεψε κρυφά πίσω για την κηδεία του αδερφού του το 2010. Οι Αρχές ανακάλυψαν ότι επέστρεψε και προσπάθησαν να τον συλλάβουν εκ νέου. Αυτός, βέβαια, έφυγε για ακόμη μια φορά στο Κουρδιστάν όπου και έμεινε μέχρι τον Ιούνιο του 2012 που μετανάστευσε προς την Ευρώπη. Ο Μσταφανεγιάντ τελεί υπό την προστασία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες εξαιτίας της ακτιβιστικής του δράσης και της συγγραφής πολιτικών κειμένων όσο ήταν φοιτητής.
Περνώντας τα ελληνικά σύνορα συνελήφθη και οδηγήθηκε στο κέντρο κράτησης της Άρτας. Το κινητό του τηλέφωνο κατασχέθηκε και δεν του δόθηκε άδεια να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε έξω από το κέντρο κράτησης. Σε κάποια στιγμή κατάφερε να κλέψει το κινητό του τηλέφωνο και να επικοινωνήσει με ένα φίλο του. Ο ίδιος περιέγραψε τις συνθήκες κράτησης, με τις συχνές φυλετικές προσβολές και την κακομεταχείριση από τους φύλακες.
Η κατάστασή στην οποία βρισκόταν τον ανάγκασε να προβεί σε απεργία πείνας για να πιέσει τις ελληνικές αρχές να τους δώσουν μια εξήγηση για τους λόγους κράτησής του, αλλά δεν έλαβε απάντηση.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία σήμερα, με το tvxs.gr, ο Κουσρό δηλώνει ότι «φοβάμαι εδώ. Μας κόβουν το ρεύμα χωρίς λόγο, δεν μας δίνουν φαγητό, δεν μας αφήνουν να προαυλιστούμε». Ο ίδιος μεταφέρει ιστορίες από συγκρατούμενούς του που δηλώνουν ότι έχουν σημειωθεί περιστατικά που οι φύλακες έχουν πετάξει το Κοράνι ενός κρατούμενου στην τουαλέτα. «Οι ίδιοι λένε ότι εδώ το κέντρο είναι ένα ξεχασμένο μέρος», δηλώνει.
Κίνδυνοι εκτέλεσης
Σημειώνεται ότι, τον Ιανουάριο του 2011, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε το Βέλγιο γιατί έστειλε έναν Αφγανό που ζητούσε άσυλο πίσω στην Ελλάδα, όπου τα δικαιώματά του υπήρχε κίνδυνος να παραβιαστούν. Η γνώμη του δικαστηρίου ήταν ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί την διασφάλιση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Κουσρό Μσταφανεγιάντ, όπως δήλωσε στον φίλο του στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν, είναι ότι δεν επιθυμεί να ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα, κυρίως λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες διαβιώνει στην χώρα το τελευταίο εξάμηνο. Η απόφασή του αυτή, βέβαια, εξαιτίας και του συμφώνου Δουβλίνο 2, σημαίνει την απέλασή του πίσω στο Ιράν. Αυτό θα σημάνει αμέσως φυλάκιση και εκτέλεση, όπως συνέβη σε αρκετές αντίστοιχες περιπτώσεις στο άμεσο παρελθόν.
Παραδειγματικά, δύο Ιρανοί εκτελέστηκαν μετά την καταδίκη τους για τα βίαια επεισόδια που σημειώθηκαν μετά την εκλογή του Αχμαντινετζάντ τον Ιούνιο του 2010, ενώ επρόκειτο για ενεργά στελέχη της αντιπολίτευσης.
Επίσης, σύμφωνα με αναφορά του Αχμέντ Σαχίντ, ειδικού εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν, περίπου 670 άτομα εκτελέστηκαν στο Ιράν το 2011. Η έκθεση παρέχει μια «βαθιά ανησυχητική γενική εικόνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν». Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας τέσσερις χώρες -Ιράκ , Ιράν, Σαουδική Αραβία και Υεμένη- αντιπροσώπευσαν το 99% των καταγεγραμμένων εκτελέσεων στη Μέση Ανατολή.
«Το Ιρανικό δικαστικό σύστημα είναι εξαιρετικά άδικο όσον αφορά τους ύποπτους εγκλήματος», ανέφερε σε έκθεσή της η Οργάνωση των Εθνών και Λαών χωρίς Αντιπροσώπευση, τον Σεπτέμβριο του 2012. «Οι κατηγορούμενοι έχουν το δικαίωμα νομικής υποστήριξης μόνο αφού τελειώσει η ανάκριση και τους απαγγελθούν κατηγορίες. Οι δικηγόροι μπορούν να φυλακιστούν εάν διαμαρτυρηθούν για άδικες διαδικασίες. Οι δικαστές μπορούν ακόμη να αρνηθούν μια δημόσια δίκη εάν η υπόθεση δεν συνάδει με την "ηθική ή την δημόσια τάξη" και έχουν την διακριτική ευχέρεια να απαγορεύσουν την παρουσία δικηγόρου σε ευαίσθητες υποθέσεις. Η έλλειψη του διαχωρισμού των εξουσιών καθιστά μια αντικειμενική δίκη απίθανη».
«Τους δείχνω [στους φύλακες] την κάρτα μου από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Μου λένε μόνο "μετά – μετά". Φοβάμαι να γυρίσω πίσω [στο Ιράν]. Με βασάνισαν εκεί», αναφέρει στο tvxs.gr o Κουσρό Μσταφανεγιάντ.
Οι ελληνικές αρχές τον ενημέρωσαν πρόσφατα ότι οι πιθανότητες να απελαθεί στο Ιράν μέσα στις επόμενες εβδομάδες είναι πολλές.
Πηγή: tvxs.gr
ΠΡΕΖΑ TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου