Το 2011 ήταν μια χρονιά με εξεγέρσεις και διαδηλώσεις σε όλον τον κόσμο, οπότε μοιάζει λογικό το περιοδικό Time να επιλέξει ως πρόσωπο της χρονιάς τον ανώνυμο διαδηλωτή. Θέλω να ευχαριστήσω τους συντάκτες του Time που με βράβευσαν για δεύτερη φορά – η πρώτη ήταν το 2006, όταν με βράβευσαν ως πολίτη του διαδικτύου. Βέβαια, θέλω να τους παρακαλέσω να σταματήσουν να με βραβεύουν κάθε τρεις και λίγο – έχει καταντήσει πολύ κουραστικό.Από την άλλη, μου άξιζε να με αναγνωρίσει το Time ως πρόσωπο της χρονιάς. Καμιά άλλη χρονιά δεν διαδήλωσα τόσο πολύ όσο το 2011· πραγματικά, ξεποδαριάστηκα – χώρια τα δακρυγόνα και τα κυνηγητά από τους μπάτσους.
Βέβαια, αυτή η ιστορία με τους ανώνυμους διαδηλωτές μου θυμίζει τους ανώνυμους αλκοολικούς.
Μπορεί το πρόσωπο της χρονιάς για το Time να είναι ο ανώνυμος διαδηλωτής αλλά υπάρχει ένας διαδηλωτής που δεν είναι καθόλου ανώνυμος.
Ο Λουκάνικος είναι αυτός που ξεχωρίζει στο φωτορεπορτάζ του Time με τους ανώνυμους διαδηλωτές και κλέβει την παράσταση.
Είμαι χαρούμενος που ο Λουκάνικος είναι φίλος μου. Είναι ο μόνος πραγματικά διάσημος τον οποίο γνωρίζω προσωπικά.
Επίσης, είναι ο μόνος διάσημος, ο οποίος, αν και είναι πια διάσημος παγκοσμίως, δεν έχει αλλάξει συμπεριφορά. Συνεχίζει να είναι καταδεκτικός με όλους – πλούσιους, φτωχούς, άστεγους, ζητιάνους, άσπρους, μαύρους, κίτρινους, κόκκινους.
Η γενναιότητα, η πίστη, η αλληλεγγύη και η ανιδιοτέλεια του Λουκάνικου -που τον έκαναν διάσημο στα πέρατα της οικουμένης και του έδωσαν την αναγνώριση και το σεβασμό της παγκόσμιας κοινότητας-, ας γίνουν παράδειγμα για όλους μας.
(Την πρώτη φωτογραφία του Λουκάνικου την τράβηξα την 1η Ιουνίου στο Σύνταγμα. Την δεύτερη -που με χαρά διαπίστωσα αργότερα πως φιλοξενήθηκε σε πολλά σάιτ και μπλογκ, ελληνικά και ξένα- την τράβηξα στις 17 Ιουνίου.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου