Διαβάζω άρθρα που γράφουν για τα πλούτη που υπάρχουν θαμμένα μέσα στα έγκατα της ελληνικής χερσονήσου, όπως και για τα πλούτη κάτω από τον πάτο του βυθού του Αιγαίου. Ποιο παλιά έπεσε και το μάτι μου σε εκπομπές του έγκυρου κ. Χαρδαβέλα που όταν δεν ψάχνει ιπτάμενους δίσκους στην Κούφια Γη, ψάχνει πετρέλαια και ουράνιο για το “καλό” μας. Μεγάλες ελπίδες γεννά στους αφελείς η σκέψη πως αν σκάψουμε, ότι δεν κάψαμε και ότι δεν χτίσαμε σε αυτό το τόπο, τα “πλούτη” που θα βρούμε θα μας βγάλουν από το οικονομικό αδιέξοδο που βρισκόμαστε. Πιστεύουν πολλοί αφελείς ότι θα γλείψουν από τα καινούργια κόκαλα της “ανάπτυξης” που θα πέσουν από το δείπνο των εταιριών εξόρυξης, των εταιριών άντλησης, και πάει λέγοντας. Μα και κόκαλα να μην γλείψουν, δε μπορεί… όλο και καμιά καινούργια θέση εργασίας θα υπάρχει για την ελληνική νεολαία. Είναι άλλωστε γνωστό πως οι νέοι σήμερα ονειρεύονται μια θεσούλα στα μεταλλεία ή στις εξέδρες εξόρυξης, που είναι και χαλαρή δουλειά και μπορεί να την κάνει ο καθένας….Χιλιάδες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και θα αδειάσουν οι καφετέριες από πτυχιούχους στα οικονομικά, το μάρκετινγκ και τη γραφιστική. Χιλιάδες υπολογιστές θα απεγκαταστήσουν το photoshop, το final cut και το after effects για να μείνουν με φωτογραφία φόντου τον Μπρούς Γουίλις μάτσο πετρελαιά, στην ταινία “Αρμαγεδών”, να σώζει τον πλανήτη. Για να μη μιλήσουμε για την επιχειρηματικότητα που θα νεκραναστηθεί για δεκάδες νέες επιχειρήσεις καινούργιων επιχειρηματιών όπως η Χόχκτιφ,η Shell, η BP κτλ…
Με λίγα λόγια θα λύσουμε το πρόβλημα μας βρε. Πως και πως, λοιπόν, περιμένουμε να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις και να παρθούν οι σχετικές αποφάσεις ώστε όλοι οι “ντόπιοι” αυτής της χώρας να απολαύσουν τα αγαθά της καπιταλιστικής ανάπτυξης όπως οι πετρελαιοκηλίδες, η αποψίλωση των δασών και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όπως ακριβώς απήλαυσαν τα αγαθά της “τουριστικής ανάπτυξης” όλοι εκείνοι που ήθελαν τα μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα στον τόπο τους και τώρα βαράνε μύγες, μιας και οι επισκέπτες κρατούνται μέσα στα όρια των resort ή βγαίνουν μόνο αν φοράνε το περίφημο ”βραχιολάκι”.
Και έλεγα ότι οι λογικές τύπου “Ολυμπιακοί 2004″ αποτελούν παρελθόν. Μα τι αφελής και εγώ. Δώσε στον κυρίαρχο λαό όραμα. Άλλωστε το συμφέρον της εργατικής τάξης δεν έχει καμιά σχέση με το περιβάλλον. Αυτά τα λένε κάτι “μαλλιάδες”.
υ.γ. Συγνώμη που δεν παραθέτω στοιχεία και οικονομικούς δείκτες . Δεν έχω την ανάλογη “συγκρότηση” με τους “σοβαρούς” αυτού του πλανήτη. Και τη καταστροφή του περιβάλλοντος από το μυαλό μου τη βγάζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου