Την ζωή τους κορώνα - γράμματα παίζουν καθημερινά οι φορτηγατζήδες, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος στην άσφαλτο στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τα διόδια και να χρησιμοποιήσουν παραδρόμους. Ο φριχτός θάνατος του 53χρονου φορτηγατζή Αντώνη Μαρτίου την προηγούμενη Τετάρτη έχει αφήσει
ακόμα νωπές μνήμες και η ανησυχία στον κλάδο είναι διάχυτη…
Μεροκάματο συνυφασμένο με
τον κίνδυνο. Μεροκάματο που κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσει…
Οι φορτηγατζήδες έχουν κάνει φίλο τους το δρόμο και έχουν συνδέσει
την ζωή τους με τα χιλιόμετρα. Όμως καμιά φορά ακόμα και οι καλύτεροί μας φίλοι μάς προδίδουν…
Στο όνομα της οικονομικής κρίσης, της αναδουλειάς και της ανεργίας που μαστίζει το κλάδο οι φορτηγατζήδες προσπαθούν να περικόψουν έξοδα, να βρούνε εναλλακτικές για να καταφέρουν να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα ή απλά ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά τους.
Σε αυτή την προσπάθεια πρώτη και βασική επιλογή ήταν και είναι η απόφαση να μη χρησιμοποιούν την Εθνική Οδό -όπου υπάρχουν σταθμοί διοδίων- και να επιλέγουν τους παραδρόμους. Επιλογή με την οποία ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή.
Πικρό… μεροκάματο
Το μεροκάματο της προηγούμενης Τετάρτης για τον 53χρονο Αντώνη Μαρτίου έμελλε να είναι το τελευταίο. Ο Βολιώτης φορτηγατζής είχε «ξενιτευτεί» στην Πελοπόννησο ελέω ανεργίας και η μοίρα στάθηκε σκληρή μαζί του… Παρασύρθηκε και διαμελίστηκε από τρία Ι.Χ. στην Παλιά Εθνική οδό Αθηνών - Κορίνθου, κοντά στα Μέγαρα.
«Η δουλειά μας σημαίνει ότι όποιος την κάνει αυτόματα έχει συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου. Ο κίνδυνος είναι συνυφασμένος με το επάγγελμά μας αλλά πλέον η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη», αναφέρει ο φορτηγατζής Ζήσης Ντελόπουλος.
Ο κ. Ντελόπουλος εξηγεί πως με την πύκνωση των σταθμών διοδίων και την αύξηση του αντιτίμου
αλλά και με τη διαφοροποίηση της πληρωμής τους –πλέον το αντίτιμο συμπεριλαμβάνεται μέσα στα κόμιστρα
και τις περισσότερες φορές οι προμηθευτές δεν το βάζουν– ο κίνδυνος έχει αυξηθεί γιατί αναγκάζονται να
χρησιμοποιούν τους παραδρόμους.
«Δεν είναι επικίνδυνο μόνο για εμάς αλλά και για εσάς, για τα ΙΧ. Είναι στενοί οι δρόμοι, δεν χωράνε τα αυτοκίνητα. Με τη χρήση των παραδρόμων παίζουμε την ζωή μας κορώνα - γράμματα», σημειώνει ο κ.Ντελόπουλος ο οποίος εργάζεται από το 1995 στα φορτηγά και είναι 35 ετών.
Τρίτο θύμα της κρίσης
Ο Αντώνης Μαρτίου ήταν το τρίτο θύμα του κλάδου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ακόμα
όμως μπορούμε να θυμηθούμε καθαρά τους δύο συναδέλφους του που επέλεξαν να βάλουν τέλος
στην ζωή τους…
Δεν πέρασε πολύς καιρός –γύρω στο καλοκαίρι συνέβη– από τότε που η κοινωνία του Βόλου
συγκλονίστηκε από την είδηση της αυτοκτονίας ενός 62χρονου φορτηγατζή ο οποίος είχε επιλέξει να
κόψει το νήμα της ζωής του. Βρέθηκε κρεμασμένος στην γέφυρα του Αναύρου…
Λίγο καιρό μετά μια δεύτερη αυτοκτονία ήρθε να ταρακουνήσει ξανά τα νερά της τοπικής κοινωνίας. Ένας 48χρονος φορτηγατζής δεν άντεξε το βάρος της οικονομικής κρίσης και έβαλε τέλος στη ζωή του δένοντας σακιά με χαλίκια στα πόδια του και βουτώντας στο λιμάνι…
Μπορεί ο κ. Μαρτίου να μην είχε επιλέξει το τέλος του, ωστόσο η κρίση το επέλεξε για λογαριασμό του!
«Πληρώνουμε διόδια για δρόμους Γερμανίας»
Οι αυξήσεις στα διόδια, αν τις ακούσει κανείς με αριθμούς, είναι πραγματικά αστρονομικές.
Συγκεκριμένα οι φορτηγατζήδες για την διαδρομή Αθήνα – Βόλος πλήρωναν 18 ευρώ πριν τις
αυξήσεις και πλέον πληρώνουν 63 ευρώ! Αντίστοιχα για διαδρομή Θεσσαλονίκη – Βόλος, ενώ πλήρωναν 12 ευρώ, πλέον πληρώνουν 57 ευρώ!
«Δεν υπάρχουν αυτά τα χρήματα για να τα δώσουμε. Και προσωπικά εγώ δεν πάω από τους παραδρόμους αλλά από τα διόδια γιατί θέλω να σηκώνω τις μπάρες. Θέλω να αντισταθώ σε όλα αυτά που μας κάνουν.
Κάποια στιγμή πρέπει όλοι μας να αντισταθούμε», αναφέρει ο Θάνος Γανωτής που δραστηριοποιείται στα φορτηγά από το 2000 και είναι μόλις 29 ετών.
Ο ίδιος αναφέρει πως αρνείται να πληρώσει διόδια για δρόμους που ακόμα δεν έχουν γίνει, αλλά και να«πληρώσω διόδια αντίστοιχα με αυτά που ισχύουν στο εξωτερικό. Ας μου κάνουν τους δρόμους όπως είναι στην Γερμανία, ας μου δώσουν και τα λεφτά που παίρνουν εκεί οι συνάδελφοι και μετά θα τα πληρώνω».
Δυσκολεύουν την κατάσταση
οι συνθήκες εργασίας
Όπως αναφέρει ο Ηλίας Χατζημπύρος –δραστηριοποιείται στα φορτηγά από το 1984 και είναι 47 ετών–
την κατάσταση και την επικινδυνότητα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο οι συνθήκες εργασίας.
«Όταν πρέπει να κοιμάσαι μέσα στο αμάξι γιατί δεν έχουμε λεφτά για ξενοδοχείο ή πρέπει να είμαστε στο δρόμο όλη μέρα τότε καταλαβαίνετε ότι και εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι και όλη αυτή η κούραση που συσσωρεύεται πάνω μας αποσπά και κομμάτι της προσοχής μας. Είναι πολύ πιο εύκολο για έναν άνθρωπο
να πάθει ατύχημα όταν κλείνουν τα μάτια του από τη νύστα ή όταν έχει σκεβρώσει στην καμπίνα του φορτηγού», σημειώνει ο κ. Χατζημπύρος.
60% πτώση του τζίρου
Ακίνητα τα οχήματα τις μισές μέρες
Ο κλάδος αντιμετωπίζει δύσκολες στιγμές, στιγμές που πληρώνονται με το αίμα των ίδιων των επαγγελματιών. Όπως αναφέρει ο κ. Ντελόπουλος η πτώση του τζίρου έως και 60% αλλά και το γεγονός πως τις μισές μέρες της εβδομάδας τα οχήματά τους μπορεί να μείνουν ακίνητα υποχρεώνουν πολλούς αυτοκινητιστές να χρησιμοποιούν παραδρόμους, αλλά και να γίνονται μετανάστες στην ίδια την πατρίδα τους… καθώς απασχολούνται μακριά από τον τόπο τους μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν το
μεροκάματο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου