Η Ελλάδα είναι το σύνορο της Ευρώπης. Όταν πρόκειται για λαθρομετανάστες βέβαια. Γιατί όταν πρόκειται για απειλή από εξωευρωπαϊκούς παράγοντες (π.χ. Τουρκία) η Ελλάδα δεν είναι το σύνορο της Ευρώπης. Τότε γίνεται μια χώρα που πρέπει να αγοράζει γερμανικά και γαλλικά όπλα για να προστατεύσει τον εαυτό της. Ακόμη και αν αυτά είναι υποβρύχια που γέρνουν.
Στη χώρα ζουν εκατομμύρια μετανάστες. Οι πρώτοι μάλιστα είχαν έρθει όταν ο Αντώνης Σαμαράς, που σήμερα ανακαλύπτει τους «εθνικούς» φόβους της λαθρομετανάστευσης, είχε ανοίξει τα σύνορα για να μπουν μετανάστες χωρίς έλεγχο, καταγραφή και νομιμοποίηση. Αυτή η μεταναστευτική πολιτική ταλαιπώρησε δεκαετίες την Ελλάδα. Και γέμισε τις τσέπες όσων πουλούσαν βίζες και χαρτιά ελληνοποίησης.
Η Ελλάδα λοιπόν γίνεται ο πρώτος κυματοθραύστης της λαθρομετανάστευσης. Οποιοδήποτε αστυνομικό μέτρο δεν μπορεί να την εμποδίσει. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει έναν άνθρωπο που πεινάει και αναζητά φαί. Όπως δεν μπόρεσε να εμποδίσει του κουρελήδες Έλληνες που πριν από δεκαετίες αναζήτησαν την τύχη τους στα πιο απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη (μέχρι σήμερα δεν υπάρχει σημείο της υφηλίου που να επισκέφτηκα και να μην συνάντησα Έλληνα). Όσοι θεωρούν πως η δικιά μας μετανάστευση ήταν διαφορετική και αγιοποιημένη, πως δεν βρώμαγε το χνώτο μας από την πείνα και πως το κάτουρό μας ήταν αγίασμα, ας ρίξουν μια ματιά στα ψηφιοποιημένα αρχεία του νησιού Έλις. Ταλαιπωρία, βρώμα, κακοποίηση και όνειρα. Άλλος προσπαθούσε να τα βρει πλένοντας πιάτα, κάνοντας μια τίμια δουλειά και άλλος κλέβοντας. Έτσι είναι η ζωή. Και κινείται από τις ανάγκες της.