ΜΕΞΙΚΟ – Συμμορίτες ναρκωτικών έχουν κρεμάσει από γέφυρα δύο άντρες
….
Το 2010 ήταν ίσως η πιο αιματοβαμμένη χρονιά για το Μεξικό. Στο Μοντερέι, ένα από τα πιο σημαντικά οικονομικά κέντρα της χώρας και άλλοτε από τις πιο ασφαλείς πόλεις της Λατινικής Αμερικής, ο πόλεμος των καρτέλ ναρκωτικών έφθασε στο αποκορύφωμά του. Εκτός από τους εκατοντάδες πολίτες που σκοτώθηκαν με τον πλέον σαδιστικό τρόπο, την ίδια χρονιά δολοφονήθηκε επίσης ο υποψήφιος κυβερνήτης της γειτονικής πολιτείας Ταμαουλίπας. Στη Ρεϊνόσα, στα σύνορα με το Τέξας, οκτώ δημοσιογράφοι έπεσαν θύματα απαγωγής και ειδησεογραφικοί οργανισμοί, μικροί ή μεγάλοι, έγιναν δεκάδες φορές στόχος επιθέσεων.
Καθώς τα ΜΜΕ άρχισαν να αποφεύγουν οποιαδήποτε αναφορά στα καρτέλ, οδηγώντας τη δημοσιογραφία σε αργό θάνατο, και η κυβέρνηση υιοθετούσε την πολιτική της σιωπής, ένα νέο μπλογκ, το Μπλογκ των Ναρκωτικών (Blog de Narco), έκανε την εμφάνισή του, τον Μάρτιο του 2010. Εκτοτε, έστω και υπό το κράτος του φόβου, ο άγνωστος μπλόγκερ γεμίζει τα κενά της μεξικανικής δημοσιογραφίας.
Φωτογραφίες με κομμένα κεφάλια, διαμελισμένα σώματα και άλλες εικόνες ωμής βίας βλέπουν το φως της δημοσιότητας μέσα από το www.blogdelnarco.com κάθε μέρα. Το επισκέπτονται οι Αρχές, οι βαρόνοι των ναρκωτικών, οι ανήσυχοι πολίτες. Μηνιαίως καταγράφονται περισσότερα από τρία εκατομμύρια χτυπήματα. Ο ανώνυμος αυτουργός είναι - και θα παραμείνει, για λόγους ασφαλείας - μυστήριο. Στην πρώτη του συνέντευξη, την οποία παραχώρησε τηλεφωνικά στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» και στην αμερικανική «Τέξας Ομπσέρβερ», αποκαλύπτει ένα μόνο στοιχείο για τον ίδιο. Σε αντίθεση με ό,τι θα περίμενε κανείς, δεν πρόκειται για άνδρα αλλά για γυναίκα - μια γυναίκα που έχει αποκηρύξει τη φιλαρέσκεια, τον γάμο, τη μητρότητα, προκειμένου να αφοσιωθεί στην πάταξη της τρομοκρατίας των ναρκωτικών.
«Ποια είμαι; Είμαι κάπου στα 20, ζω στο Μεξικό, είμαι δημοσιογράφος. Είμαι γυναίκα, είμαι μόνη, δεν έχω παιδιά. Και αγαπώ το Μεξικό».
Η «Λούσι», όπως ονομάστηκε για τις ανάγκες της συνέντευξης, εξηγεί για ποιον λόγο αποφάσισε να παίξει με τη ζωή της:
«Είμαι ερωτευμένη με τη χώρα μου, με τον πολιτισμό της. Δεν είμαστε όλοι σκάρτοι. Δεν είμαστε όλοι τοξικομανείς. Δεν είμαστε όλοι δολοφόνοι. Είμαστε αρκετά μορφωμένοι, παρότι πολλοί (ξένοι) πιστεύουν το αντίθετο», τονίζει στην «Γκάρντιαν».
Η «Λούσι» και ο συνεργάτης της, ο οποίος έχει αναλάβει κυρίως το τεχνικό μέρος, μετακινούνται διαρκώς - από τον φόβο των αντίποινων, τόσο από τα καρτέλ όσο και από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Η ανωνυμία είναι πλέον ο μοναδικός ασφαλής τρόπος της ελεύθερης έκφρασης. Παρ’ όλα αυτά, εξηγεί, δεν έχει το «περιθώριο» να σταματήσει. Συντροφιά με το μοναδικό φλερτ της, το μπλογκ, προσπαθεί να χαλαρώνει με μουσική, καφέ και τσιγάρο. Και αμέσως πέφτει ξανά με τα μούτρα στον στόχο της, ο οποίος αποτελεί και τον τίτλο του βιβλίου της:
«Πεθαίνοντας για την αλήθεια: μυστική έρευνα στον πόλεμο των ναρκωτικών του Μεξικού».
Το βιβλίο εκδόθηκε αυτή την εβδομάδα στις ΗΠΑ και παρέχει στους αναγνώστες - και στους ιστορικούς - σπάνια ντοκουμέντα από το έτος καμπής 2010. Η «Λούσι» βιάστηκε να το ολοκληρώσει:
«Οταν το ολοκλήρωσα, μπορούσα πια να ανασάνω. Ανησυχούσα μήπως με σκοτώσουν προτού το τελειώσω. Ομως τώρα υπάρχει μία απόδειξη τυπωμένη σε χαρτί τού τι έχουμε υποφέρει στο Μεξικό αυτά τα χρόνια του πολέμου».
….
Ο ακήρυκτος πόλεμος: Σε πέντε χρόνια
100.000 άνθρωποι νεκροί και αγνοούμενοι
Τους τρεις πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του Ενρίκε Πένια Νέτο, του Προέδρου του Μεξικού που διαδέχθηκε πέρυσι τον Φελίπε Καλντερόν, η βία των ναρκωτικών στοίχισε τις ζωές 3.200 ανθρώπων. Τις τελευταίες εβδομάδες, σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης, η κατάσταση έχει τεθεί προσωρινά υπό έλεγχο στα σύνορα και στο τουριστικό Κανκούν, στο Νοτιοανατολικό Μεξικό.
Ο προκάτοχός του κήρυξε τον δικό του πόλεμο στα καρτέλ το 2006, επιστρατεύοντας δυνάμεις του Στρατού. Εως τη λήξη της θητείας του, στις 30 Νοεμβρίου 2011, περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 27.000 παρέμεναν στη λίστα των αγνοουμένων.
….
Ένα ζευγάρι παπούτσια και το ερώτημα ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ; – Για θύμα του ναρκοπολέμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου