Υπάρχει μόνο μια στιγμή, όπου γνωρίζεις μέσα σου που είσαι, γιατί είσαι εδώ, υπάρχει μόνο η στιγμή που λες "θα το κάνω, γιατί το αγαπώ". Μπορεί μια ζωή να αγωνίζεσαι να αλλάξεις τον κόσμο και εσύ να μένεις ίδιος. Προσπαθώντας όμως να αλλάξεις κάτι του χθες, μένεις εκεί, χάνεις το σήμερα, χάνεις τη στιγμή αυτή που αντί να κάνεις πράξεις, σκέφτεσαι τι ήταν κακό χθες. Η ζωή μας έχει ένα παράδοξο χαρακτήρα, όλα όσο συμβαίνουν γύρω μας, όλα γίνονται για κάποιο λόγο που στην ουσία δεν έχει καμία σημασία να τον ξέρεις. Το μεγαλύτερο όπλο να νικήσουμε τον εαυτό μας είναι το χιούμορ, και αν θέλουμε να νικήσουμε τον ίδιο τον κόσμο το μόνο όπλο που μας έχει μείνει είναι η αλλαγή. Κάποτε με ένοιαζε το πως θα ντυθώ, που θα πάω, ποιος θα με δει, τι θα πει ο κόσμος για τις πράξεις μου. Με ένοιαζε να γίνομαι αποδεκτός από το σύνολο, οπότε αργά ή γρήγορα έγινα ένα κομμάτι του συνόλου. Ένα κομμάτι κρέας στην ουσία που το ένοιαζε το lifestyle και το πως θα διευρύνει τον κύκλο του. Νόμιζα πως ζωή είναι να είσαι σαν τους άλλους, να ζεις σε μια ομάδα ανθρώπων σαν και εσένα και να κάνεις πράγματα που αρέσουν στην ομάδα αυτή. Κάποια στιγμή όμως, αρχίζεις να βαριέσαι τη στασιμότητα και αυτές τις στιγμές που κάθε μέρα είναι ίδιες. Δεν βαρέθηκα τους φίλους μου, για κανένα λόγο, βαρέθηκα απλά να είμαι αυτός που θέλανε οι άλλοι να είμαι και αποφάσισα να γίνω εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου