Δίκη ΣΠΦ - 13η συνεδρίαση, Παρασκευή 20.4.12

Μια συγκλονιστική επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου, μητέρας των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, σφράγισε τη σημερινή συνεδρίαση του τρομοδικείου του Κορυδαλλού, μολονότι δεν διαβάστηκε. Με περηφάνια και αγωνιστικό σθένος η Αθηνά Τσάκαλου αρνήθηκε να καταθέσει στο δικαστήριο, το οποίο την κάλεσε ως μάρτυρα. Η επιστολή της κατατέθηκε από το συνήγορο υπεράσπισης, ενώ η ίδια η Αθ. Τσάκαλου ήταν παρούσα στη δικαστική αίθουσα, για να μην τολμήσει κανένας να την κατηγορήσει για δειλία. Ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι η επιστολή κατατίθεται στα πρακτικά και δεν τόλμησε να διατυπώσει καμιά απειλή εναντίον της. Ολόκληρη η επιστολή θα δημοσιευτεί στο τέλος αυτού του ρεπορτάζ, γιατί νομίζουμε πως πρέπει να τη μάθει ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Τέτοιες τοποθετήσεις δεν πρέπει ν’ αραχνιάζουν στους γκρίζους φακέλους κάποιων δικογραφιών.

Η συνεδρίαση άρχισε με απόντες τους απεργούς πείνας Χρήστο Τσάκαλο και Δαμιανό Μπολάνο, δήλωση των οποίων διάβασε ο Γ. Νικολόπουλος. Προηγουμένως δήλωσε έκανε ο Μ. Νικολόπουλος, ζητώντας διακοπή μιας βδομάδας, λόγω της απεργίας πείνας που πραγματοποιούν τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ («και ο αναρχικός επαναστάτης Θεόφιλος Μαυρόπουλος, με τον οποίο στον αγώνα για την αξιοπρέπεια βαδίζουμε μαζί και εντός των τειχών»).  Ο Μ. Νικολόπουλος δήλωσε ότι η απεργία πείνας γίνεται με οργανωμένο τρόπο (τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ μπαίνουν σταδιακά στην απεργία πείνας) και έχει ως αίτημα τη μεταγωγή των Γεράσιμου Τσάκαλου και Παναγιώτη Αργυρού από τις φυλακές Δομοκού στις φυλακές Κορυδαλλού. «Στο δικαστήριο λέμε να διακόψει την διαδικασία σήμερα, αφού η απουσία των συντρόφων μας είναι κομβική στη θεώρηση μας πως αυτό το στρατοδικείο είναι για εμάς ένα δημόσιο βήμα για τις ιδέες μας και τις αντιλήψεις μας. Οι απεργοί προφανώς δεν μπορούν να μετακινηθούν, άρα και γι’ αυτό δεν μπορούν να παραστούν. Οσο η απεργία πείνας συνεχίζεται αυτό το δικαστήριο δεν πρέπει να συνεχιστεί. Ας διακόψει για μια βδομάδα για να δούμε τι εξελίξεις θα υπάρχουν», κατέληξε ο Μ. Νικολόπουλος.
 

«Η ζωή μας είναι το σύνολο των επιλογών μας. Παραμένοντας συνεπείς στις επιλογές μας, επιλέξαμε μαζί με όλους τους συντρόφους της ΣΠΦ να σταθούμε δίπλα στα αδέρφια μας Π. Αργυρού και Γερ.Τσάκαλο στη μάχη που δίνουν για την οριστική ματαγωγή τους απ’ τις φυλακές Δομοκού που κρατούνται εκδικητικά», ανέφεραν στη γραπτή δήλωσή τους ο Χρ. Τσάκαλος και Δ. Μπολάνο, οι οποίοι τόνισαν ακόμη: «Ας μη ξεγελιούνται οι εχθροί και οι κακοπροαίρετοι. Η απεργία πείνας που πραγματοποιούμε δεν αποτελεί ούτε ικεσία, ούτε ένα είδος αναγνώρισης της εξουσίας ζητώντας την “ευαισθησία” και τον “ανθρωπισμό” της. Οχι, η απεργία πείνας είναι η δημιουργία μιας ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ που εξαπολύεται ως πέτρα ενάντια στην βιτρίνα του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού, για να σπάσει. Μια πρόκληση που αποδεικνύει το πραξικόπημα της δημοκρατίας. Γιατί η δημοκρατία σου δίνει το δικαίωμα να μιλήσεις, αφού πρώτα σου αφαιρεί το δικαίωμα να σκεφτείς, σου δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς, αφού πρώτα σου αφαιρεί τη δυνατότητα να πράξεις. Δεν έχουμε λοιπόν ψευδαισθήσεις, ούτε απευθυνόμαστε στην εξουσία ή στην “κοινή γνώμη” απαιτώντας “δίκαιη” μεταχείριση και “δίκαιες” δίκες. Είμαστε εχθροί της δημοκρατίας των άβουλων ψηφοφόρων, είμαστε εχθροί της δικαιοσύνης του ιερατείου των δικαστών. Η απεργία πείνας επιθυμούμε να λειτουργήσει ως πυροκροτητής για την έκρηξη των αδιάλλακτων και απόλυτων εχθροπραξιών απ’ τους αναρχικούς της πράξης ενάντια στο υπάρχον. Αλλωστε η απελευθέρωσή μας δεν μπορεί να είναι ένα νομικό αίτημα, παρά μόνο έργο των δικών μας πράξεων και των συντρόφων μας».
 

Ο πρόεδρος, με τη συνήθη γκρίνια, έκανε πρώτα ένα διάλειμμα 15 λεπτών για να πληροφορηθεί ο συνήγορος Φρ. Ραγκούσης μη τυχόν έχει αποφασίσει το υπουργείο επί του αιτήματος μεταγωγής των δύο κρατουμένων. Μετά το διάλειμμα και ενώ, όπως ενημέρωσε ο συνήγορος, απόφαση δεν υπήρχε από το υπουργείο, είπε πως μπορεί να δεχτεί τη διακοπή μιας εβδομάδας για λόγους υγείας, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια επιείκειας! Επέμενε, μάλιστα, να του πουν οι συνήγοροι τι θα κάνουν μετά από μια βδομάδα! Το γεγονός ότι θα έχει απεργούς πείνας ανήμπορους να παρακολουθήσουν τη διαδικασία ουδόλως τον απασχολεί. Αυτόν μόνο η fast track διαδικασία τον ενδιαφέρει. (Με το αίτημα για διακοπή μιας εβδομάδας συμφώνησε και ο εισαγγελέας, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσει προκλητικές εκφράσεις περί ορίων επιείκειας, όπως ο πρόεδρος).
 

Στη συνέχεια και πριν διακοπεί η διαδικασία, επανήλθε το θέμα της άρνησης ορισμένων μαρτύρων να εμφανιστούν. Ο πρόεδρος απέφυγε τη «γκέλα» της προηγούμενης συνεδρίασης, όταν έλεγε στους συνηγόρους πως είναι δική τους δουλειά να βρουν τους μάρτυρες και να τους φέρουν, άποψη δικονομικά απαράδεκτη, την οποία στηλιτεύσαμε στο προηγούμενο ρεπορτάζ μας και το γύρισε… στο καλαματιανό: καλέσαμε κάποιους μάρτυρες, δεν ήρθαν, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο!
 

Η συνήγορος Ιφ. Καρανδρέα δήλωσε ότι βρήκε τη διεύθυνση του πρώην διοικητή της Αντιτρομοκρατικής Χωριανόπουλου (γι’ αυτόν γίνεται όλο το νταβαντούρι), ο πρόεδρος αμφισβητούσε ότι αυτή είναι η σωστή διεύθυνση και στη συζήτηση έδωσε τέλος ο Φρ. Ραγκούσης, δηλώνοντας πως είναι καθήκον του δικαστήριου να διατάξει τη βίαιη προσαγωγή του Χωριανόπουλου, που σημαίνει κράτησή του και προσαγωγή του στο δικαστήριο. Εμείς να θυμίσουμε ότι η ανάγκη κλήτευσης του Χωριανόπουλου προέκυψε από την κατάθεση του ασφαλίτη της Αντιτρομοκρατικής Χηνόπουλου, που τον έστειλαν για να «δέσει» με την κατάθεσή του την υπόθεση. Ο Χηνόπουλος επικαλούνταν, κατά τον γνωστό ασφαλίτικο τρόπο, διάφορες πληροφορίες και όταν ο Φρ. Ραγκούσης τον στρίμωξε, λέγοντάς του ότι πρέπει να κατονομάσει τις πηγές των πληροφοριών του, αλλιώς η κατάθεσή του θα θεωρηθεί άκυρη, ανέφερε το όνομα του Χωριανόπουλου ως πηγή των πληροφοριών του. Ετσι, το δικαστήριο δεν είχε άλλη επιλογή παρά να τον καλέσει ως μάρτυρα, με απόφασή του. Ας αφήσει, λοιπόν, τις υπεκφυγές ο πρόεδρος και ας διατάξει τη βίαιη προσαγωγή του Χωριανόπουλου. Εκτός αν δεν σέβεται ούτε τις αποφάσεις του ίδιου του δικαστήριού του.
 

Παραθέτουμε στη συνέχεια την επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου προς το δικαστήριο:

ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

                                                                                                             
                                                                                                                              18-4-2012

«Κάθε εξεγερτική πράξη εκφράζει τη νοσταλγία για την αθωότητα και την έκκληση για την ουσία της ύπαρξης»

Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο καλούνται στο δικαστήριο, οι γονείς των αναρχικών-επαναστατών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς; Αναρωτιέμαι γιατί με καλείτε; Να με ρωτήσετε αν γνωρίζω κάτι για αυτήν την οργάνωση; Να μου κάνετε ερωτήσεις για την προσωπική ζωή των παιδιών μου, να κάνετε το ψυχολογικό πορτραίτο τους, να σχηματίσετε άποψη για το οικογενειακό τους περιβάλλον; Να με ρωτήσετε αν συμφωνώ με τις δράσεις των παιδιών μου και της οργάνωσης γενικά; Να με βάλετε να σταθώ μπροστά σ’ αυτό το βήμα, όπου έχετε ακουμπήσει ένα μικρό βιβλιαράκι, και να με βάλετε να ορκιστώ σ’ αυτόν τον θεό που τον έχετε θέσει στην υπηρεσία της εξουσίας; Να φέρετε τους αναρχικούς επαναστάτες σε αμηχανία καθώς θα θέτετε στους γονείς ανούσιες ερωτήσεις; Να χαρείτε που μπορείτε να μας κάνετε να πιστέψουμε, όπως εσείς νομίζετε, πως είμαστε υπόλογοι και πρέπει να απολογηθούμε;

Δηλώνω για μία ακόμα φορά πως δεν πρόκειται να ανταποκριθώ στο κάλεσμά σας. Και επειδή, όπως όλα δείχνουν, θα ακολουθήσει μια σειρά τέτοιων δικαστηρίων, λέω να μην ξανακάνετε τον κόπο να μου στείλετε κλήση γιατί η στάση μου θα παραμείνει ίδια. Δεν πρόκειται να παραστώ σ’ αυτό το δικαστήριο . Δεν πρόκειται να απαντήσω ποτέ σε καμία ερώτησή σας. Η δράση των παιδιών μου και των συντρόφων τους είναι και ήταν καθαρά πολιτική, αναρχική-επαναστατική και γι’ αυτό δεν χρειάζεται η διερεύνηση των παραμέτρων της προσωπικής τους ζωής. Η οργάνωση στην οποία ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη ότι ανήκουν, έχει διατυπώσει με απόλυτη σαφήνεια, καθαρότητα και τόλμη τις θέσεις της. Ο οποιοσδήποτε λόγος δικός μου θα είναι μικρός και ανάξιος. Και επειδή θέλω να κρατηθούν κάποια πράγματα καθαρά και δυνατά και επειδή δε θέλω να δώσω σε κανέναν την ικανοποίηση να ευτελίζει τα πάντα με ανόητες και περιττές ερωτήσεις γι’ αυτό διαλέγω τη θέση της μη παρουσίας μου.

 Αναφερόμενη σ’ αυτό το δικαστήριο, δε θέλω ν’ αφήσω μια φράση που συνεχώς με θέρμη και ένταση επαναλαμβάνεται, να αιωρείται στον αέρα ως πιθανή ένδειξη τόλμης και ευθύτητας. Είναι η φράση: Εμείς θα δικάσουμεδιερευνώντας σε βάθος την υπόθεση. Που σημαίνει, ότι λέτε πως θα δικάσετε, αν μη τι άλλο, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων σας, που σημαίνει ότι θα δικάσετε βάσει αποδείξεων και όχι συμπερασματικών ενδείξεων και με τη λογική της συλλογικής ευθύνης. Και αν αναφέρω αυτή τη φράση δεν είναι γιατί ελπίζω ξαφνικά σε θαύματα, αλλά γιατί κάποτε και ιδιαίτερα σε υποθέσεις όπως η επαναστατική δράση των ανθρώπων οι λέξεις πρέπει να έχουν βαρύτητα και ευθύνη. Παρ’ όλο που η μέχρι τώρα διαδικασία δεν προμηνύει τίποτα τέτοιο. Όλες οι ενστάσεις βασισμένες στην κοινή λογική, όπως η αναγνώριση των Κρατουμένων ως πολιτικών κρατουμένων, όπως το ορίζει το ίδιο το σύνταγμά σας, και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αναγράφεται και στο κατηγορητήριο, έχουν απορριφτεί έτσι απλά χωρίς λογικό υπόβαθρο. Η έννοια της πολιτικής ανάληψης ευθύνης συγχέεται με την ποινική ευθύνη κι αυτό βέβαια όχι από άγνοια και καθόλου τυχαία. Επισημαίνω λοιπόν αυτή τη φράση και θα φανεί στο τέλος της διαδικασίας αν το εννοείτε αυτό που λέτε.

Η αλήθεια είναι πως από τότε που άρχισε η δίωξη των σύγχρονων αναρχικών επαναστατών, ανακάλυψα και πρόσεξα με ιδιαίτερη προσοχή έναν πίνακα. Είναι ο πίνακας του Bruegel, Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου. Το πέταγμα του Ίκαρου έχει να κάνει με την επιθυμία του ανθρώπου να ξεφύγει από την έλξη του χώματος, να πετάξει. Να κυριαρχήσει και στον αέρα, να τον περπατήσει κι αυτόν …

Είναι περηφάνια, αλαζονεία, ανυπακοή και διάθεση ν' αποδείξει πως ο άνθρωπος όλα τα μπορεί. Κι έρχεται τώρα ο ζωγράφος και βάζει σε πρώτο κυρίαρχο πλάνο τον γεωργό. Αφοσιωμένος στο όργωμα , στο χώμα, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο και σε δεύτερο πλάνο ο βοσκός κάπως πιο περίεργος αλλά κι αυτός κοιτάζει σε λάθος κατεύθυνση. Μετά το καράβι επιβλητικό να συνεχίζει το ταξίδι, κι εκεί στη γωνία ένα μικρό φτωχό ποδάρι του πνιγμένου Ίκαρου . Τέτοια αποκαθήλωση του Ικάριου εγχειρήματος δεν έχω ξαναδεί. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο, δεν ξέρω τη φιλοσοφία του ζωγράφου ίσως να σημαίνει πως οι άνθρωποι οι σύγχρονοι ενός τολμηρού πειράματος είναι τόσο προσηλωμένοι στις συνήθειές τους, φοβούνται τόσο την αλλαγή και δεν τολμούν να αναγνωρίσουν ή να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.

Κοιτώντας τον πίνακα δεν δέχομαι αυτή την αποκαθήλωση. Τώρα που στη χώρα μας δικάζονται άνθρωποι που τολμούν ακόμα να πιστεύουν πως αν κάτι αξίζει σ’ αυτή τη ζωή είναι τα Ικάρια εγχειρήματα, όσο πόνο κι αν επιφυλάσσουν, όσος εγκλεισμός και καταδίκες κι αν τους επιβληθούν, θέλω να ελπίζω και να πιστεύω πως κάποτε οι άνθρωποι, οι σύγχρονοι αυτών των εξεγέρσεων θα βάλουν κάποια στιγμή σε πρώτο πλάνο και θα αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του πετάγματος.

Αθηνά Τσάκαλου

 Υ.Γ. Κι αν στέλνω αυτό το σημείωμα είναι γιατί η επιμονή του δικαστηρίου να παρουσιαστώ είναι ιδιαίτερη και κυρίως γιατί δεν επιτρέπω στον εαυτό μου τη σιωπή. Η σιωπή ταιριάζει μόνο στους πεθαμένους και εφαρμόζεται στις μέρες μας σ’ αυτές τις δίκες, από τους απόλυτα υποταγμένους στις διαταγές της εξουσίας.

Κι αν θέλετε πραγματικά να καταλάβετε ποιους ανθρώπους δικάζετε, διαβάστε το λόγο τους, δείτε τη στάση τους. Ο Χρήστος Τσάκαλος, ο Γεράσιμος Τσάκαλος, ο Παναγιώτης Αργυρού, βρίσκονται στην 12 μέρα απεργίας πείνας και δηλώνουν: «Οι τίγρεις της οργής είναι σοφότερες από τα άλογα της μάθησης»…. «Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί»… Στις 17 Απριλίου   ξεκίνησαν την απεργία πείνας σε συμπαράσταση των συντρόφων τους και οι Γιώργος Πολύδωρος, Δαμιανός Μπολάνο, Χάρης Χατζημιχελάκης και τα υπόλοιπα μέλη του φυλακισμένου πυρήνα της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς θα ακολουθήσουν σε καθορισμένες ημερομηνίες.

«Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ

Στην αδιαπραγμάτευτη απόφαση μας να κάνουμε την καθημερινότητα μας επανάσταση μέσω της άμεσης δράσης και του αναρχικού αντάρτικου πόλης ξεκινήσαμε μια διαδρομή με αφετηρία χωρίς όμως τερματικό σταθμό».

eksegersi