Ήταν φυσικό, ένα προϊόν σαν την πιστωτική κάρτα που είναι χρήσιμη σε κάθε καταναλωτή, οι τράπεζες να το δουν με ιδιαίτερη βουλιμία για να πιάσει γι’ αυτές κορυφαία επίπεδα κερδοφορίας. Οι πιστωτικές κάρτες ήταν και είναι το «φιλέτο» κάθε τραπεζικής αγοράς. Όπου μπήκε, έκανε θαύματα. Και μπήκε παντού.
Χρειάστηκε διαφήμιση, αρχικά, για να περάσει το μήνυμα «Ζωή με πιστωτική κάρτα σημαίνει ζωή με κύρος». Η κάρτα, δηλαδή, προσθέτει ΚΥΡΟΣ σε κάθε άνθρωπο. Αργότερα, ήρθε και το δεύτερο μήνυμα «με την πιστωτική μας κάρτα μπορείς να κάνεις κάθε όνειρό σου πραγματικότητα». Κάποτε, επί εποχής χούντας στην Ελλάδα, βγήκε και ένα σαχλοτράγουδο με τίτλο «οι ωραίοι έχουν χρέη».
Ποτέ δεν έμαθα εάν η “μαϊμουδοκαλλιτεχνική δημιουργία” αυτή [χωρίς καμιά πρόθεση να προσβάλλω τη συμπαθητική μαϊμού που δικαιολογημένα με κοιτάει προβληματισμένη] ήταν αποτέλεσμα «τραπεζικής πανουργίας», δηλαδή, εάν οι εμπνευσμένοι δημιουργοί του στίχου και της μουσικής τους μεγαλούργησαν κατά παραγγελία και με χρηματοδότηση του ιερατείου του Ελληνικού καρτέλ των τραπεζών. Το αποτέλεσμα, όμως, επιτεύχθηκε. Το μήνυμα πέρασε εκεί που στόχευε, δηλαδή, στο υποσυνείδητο των Ελλήνων. Και οι κάρτες έγιναν η χαρά των ενηλίκων, ενώ στην πραγματικότητα το θέμα ήταν επιπέδου παιδικής χαράς. Για κάποιους με πολύ καλά εισοδήματα, καλές θέσεις και υψηλό βιοτικό επίπεδο, οι κάρτες δεν ήταν πρόβλημα, ιδιαίτερα όταν σχεδόν όλοι αυτοί έχουν την οικονομική άνεση να εξοφλούν κάθε μηνιαίο λογαριασμό της κάρτας και να μην χρεώνονται με τόκους. Αυτούς, μάλιστα, οι τράπεζες δεν τους θεωρούν «καλούς» πελάτες γιατί από αυτούς τα κέρδη τους είναι ελάχιστα έως μηδενικά.
Οι «καλοί» πελάτες είναι οι οικονομικά ασθενείς καταναλωτές που αφήνουν τα πιστωτικά υπόλοιπα στο έλεος των παράνομων τόκων και των έντεχνων προσαυξήσεων. Ο «ιδεώδης» πελάτης με πιστωτική κάρτα είναι σήμερα ο άνεργος. Γι’ αυτόν και την οικογένειά του, τα πιστωτικά υπόλοιπα καλπάζουν και, μαζί με αυτά, καλπάζουν και οι τόκοι, και οι νόμιμοι και οι παράνομοι. Όταν με το καλό έρθει η ώρα και τον στριμώξουν, η καλή τράπεζα θα εξαπολύσει τιςεισπρακτικές εταιρίες για να του κάνουν τη καθημερινή ζωή κόλαση και, στη συνέχεια, οι άξιοι δικηγόροι της καλής τράπεζας θα εξαπολύσουν τη γνωστή επίθεση να βγάλουν το σπίτι της οικογένειας στον πλειστηριασμό, πνιγόμενοι από το δίκαιο της καλής τράπεζας και των σεβαστών της μετόχων και καταθετών.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Το παράπονο των καλων (τον τόνο στην προηγούμενη λέξη βάλτε τον εσείς, κατά βούληση) τραπεζιτών δεν είναι αληθινό. Υποκρίνονται και ψεύδονται. Η αλήθεια είναι ότι την ενδεχόμενη επισφάλεια, εάν τύχει να μην έχει σπίτι προς εκπλειστηρίαση ο οφειλέτης, ενδεχόμενη «ζημιά» της τράπεζας έχει ήδη καλυφθεί από τους άλλους πελάτες της που πληρώνουν κανονικά τους λογαριασμούς τους. Και αυτό γιατί η τράπεζα έχει φροντίσει έγκαιρα να «φορτώσει» το παράνομο επιτόκιο της κάρτας με μερικές (3-4) μονάδες επιτοκίου που αποκλειστικό στόχο έχουν να υπερκαλύπτουν όλες τις επισφάλειες.
Αυτό δεν το λέμε εμείς, οι επικριτές της τραπεζικής παρανομίας και της αχαλίνωτης υστερίας για υπερκέρδη, νόμιμα και παράνομα. Το έχει «ομολογήσει» ο «στρατάρχης» των τραπεζών στην Ελλάδα, μακαρίτηςΘόδωρος Καρατζάς, τότε Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ), γνωστής και ως «Συνδικάτο της Μασσαλίας». Για την αποφυγή κάθε πιθανής σύγχυσης, διευκρινίζουμε ότι η ΕΕΤ δεν έχει καμία σχέση με την Μαφία της Μασσαλίας. Απλά, εδρεύει στην οδό Μασσαλίας. Ηδη, άλλαξε διεύθυνση (ποτέ όμως μυαλά) και έχει γραφεία στην οδό Αμερικής… Ιδου τι ακριβώς έγινε..
Το καλοκαίρι του 2001, η Νέα Δημοκρατία, τότε στην Αντιπολίτευση με Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, προκάλεσε μια συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών υποθέσεων της Βουλής με θέμα τα προβλήματα με τις τράπεζες και ζήτησε την παρουσία εκπροσώπων των κλάδων. Κλήθηκαν ο μακαρίτης Θ. Καρατζάς ως εκπρόσωπος των τραπεζών και ο Πρόεδρος του ΕΙΧΕ κ. Τάκης Χριστοδουλόπουλος. Στη συνεδρίαση κατά την οποία τηρήθηκαν πρακτικά, πρόεδρος της Επιτροπής ήταν ο εξαιρετικός Βουλευτής Μεσσηνίας (ΠΑΣΟΚ) κ. Ιωάννης Γιαννακόπουλος, ίσως ο καλύτερος γνώστης του προβλήματος των πανωτοκίων στην Ελλάδα, και γνωστός επικριτής των τραπεζών, ευθέως και γενναίως ενάντια στη φιλοτραπεζική Κυβέρνηση Σημίτη, με άξιο Αρχιταμία τον κ. Τσουκάτο και με Υπουργό Οικονομίας τον ανεπανάληπτο κ. Γιάννο Παπαντωνίου (γνωστό στους κύκλους των δανειοληπτών ως «ΤραπεζόΓιαννος» ή «ΑστραπόΓιαννος»).
Άρχισε η συνεδρίαση και Βουλευτής της Ν.Δ. ρώτησε τον Καρατζά πως εξηγεί το ότι οι τράπεζες δίδουν τόκο στους καταθέτες 2% και εισπράττουν τόκο 18% από τις πιστωτικές κάρτες. Απάντησε τότε οΔιοικητής της Εθνικής Τράπεζας ως εξής: «Λειτουργούμε με καθεστώς οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Στα επίπεδα αυτά προσδιορίζονται τα επιτόκια των προϊόντων καταναλωτικής πίστης, όπως οι πιστωτικές κάρτες. Οι τράπεζες δεν θα είχαν ενδιαφέρον να προσφέρουν τα προϊόντα αυτά σε χαμηλότερα επίπεδα επιτοκίων. Εξάλλου, τα προϊόντα αυτά της καταναλωτικής πίστης δεν συνοδεύονται, κατά κανόνα, με εμπράγματες ασφάλειες με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα επισφαλειών. Ένα τμήμα του επιτοκίου λειτουργεί ως ασφάλιστρο των επισφαλειών αυτών».
«Να ακούσουμε και τις θέσεις των καταναλωτών» είπε ο Πρόεδρος της Επιτροπής, οπότε ο κ. Χριστοδουλόπουλος είπε τα εξής: «Έμεινα κατάπληκτος ακούγοντας τον Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας να αυτοαναιρείται… και εξηγούμαι… μας είπε ο κ. Καρατζάς ότι λειτουργούμε μέσα σε καθεστώς οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Συμφωνώ μαζί του απόλυτα! Αυτό όμως σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν των κερδών αλλά αναλαμβάνουν στο σύνολό τους και τα κόστη και τους κινδύνους. Ακούσαμε, όμως, τον κ. Καρατζά να μας λέγει ότι οι τράπεζες επιρρίπτουν κάποιες μονάδες επιτοκίου -εν είδει ασφαλίστρου- στους συνεπείς πελάτες τους. Αυτή είναι μια παράδοξη κατάσταση μέσα σε μια οικονομία της ελεύθερης αγοράς. Εμείς θεωρούμε τα επιτόκια είναι παράνομα και τοκογλυφικά, καλούμε δε τις τράπεζες να τα αναπροσαρμόσουν στα νόμιμα επίπεδα. Τους δίνουμε προθεσμία τριών μηνών και, σε περίπτωση που δεν συμμορφωθούν με τα νόμιμα, θα προχωρήσουμε σε μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου».
Μετά από λίγο, ζητήθηκε από τους παριστάμενους Βουλευτές να πάνε στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής και έτσι, στην αίθουσα της Επιτροπής έμειναν μόνο δύο, ο μακαρίτης Καρατζάς και ο κ. Χριστοδουλόπουλος. Τότε, λέει περίλυπος ο πρώτος στον δεύτερο: «Εσείς και λίγοι ακόμα έχετε κάνει το τραπεζικό σύστημα άνω-κάτω». Πήρε τότε την εξής απάντηση από τον χαμογελαστό Πρόεδρο του ΕΙΧΕ: «Λίγους λέτε κ. Διοικητά. Θα πρέπει να προσμετρήσετε και τους Αεροπαγίτες που έκριναν παράνομες τις μεθοδεύσεις των τραπεζών. Όταν σας καταδικάζει η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, το πρόβλημά σας δεν μπορεί να είμαι μόνο εγώ και λίγοι άλλοι».
Προηγούμενα, το 1999, είχαμε στείλει και στον Διοικητή της Εθνικής ένα αντίτυπο του βιβλίου του κ. Χριστοδουλόπουλου με τίτλο «Οι Τράπεζες στο Μικροσκόπιο» (παρατίθεται ολόκληρο στην Ενότητα 7) και, γι’ αυτό, ήταν πολύ καλά διαβασμένος εφ’ όλης της ύλης (300 σελίδες) της κριτικής μας για τα κατορθώματα του Ελληνικού τραπεζικού συστήματ ος.Όπως συχνά λέει ο Πρόεδρος του ΕΙΧΕ, το πικρό σχόλιο του μακαρίτη Καρατζά ήταν η πρώτη επίσημη επιβεβαίωση που είχε ότι βρίσκεται σε σωστή τροχιά ενάντια στην τραπεζική παρανομία. Γιατί, απλά, ότι είναι τίμιο, νόμιμο και ηθικό ενοχλεί αφάνταστα τους τραπεζίτες. Γι΄αυτό, για όλους αυτούς, υπάρχουν μόνο δύο θέσεις στην Ελλάδα. Στις φυλακές και στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Είναι ζήτημα χρόνου να τους βάλουμε στη θέση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου