Σκύλιασαν πάλι τα παπαγαλάκια της αστικής προπαγάνδας: «δεν επέστρεψε στη φυλακή ο επικίνδυνος τρομοκράτης Χριστόδουλος Ξηρός». Δύσκολα πείθουν, όμως. Η εποχή εκείνου του ντροπιαστικού καλοκαιριού του 2002, όταν εκμταλλεύτηκαν κάποιες συγκυρίες και κέρδισαν για λίγο το παιχνίδι, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.Κανείς δε θεωρεί πλέον εχθρούς τους αγωνιστές των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων, εκτός από τους καπιταλιστές και τα τσιράκια τους. Κανείς άνθρωπος του λαού δεν αισθάνεται φόβο από τον Χριστόδουλο Ξηρό, τον Νίκο Μαζιώτη και την Πόλα Ρούπα, τους ανώνυμους αγωνιστές των ενεργών οργανώσεων του ένοπλου, όσο δηλητήριο κι αν χύνουν καθημερινά τα παπαγαλάκια, όση λύσσα κι αν βγάζουν οι εκπρόσωποι του αστικού συστήματος εξουσίας. Ουδέποτε ο λαός αισθάνθηκε να κινδυνεύει από τη δράση των ένοπλων οργανώσεων, γιατί ουδέποτε αυτές στράφηκαν ενάντιά του και πάντοτε έπαιρναν μέτρα για να μην κινδυνέψουν άνθρωποι του λαού.
Αντίθετα, ο λαός συνθλίβεται καθημερινά από το σύστημα που υπηρετούν οι κήρυκες της τρομοϋστερίας. Αυτό το σύστημα του έχει κάνει τη ζωή κόλαση. Αυτό το σύστημα γεννά και γιγαντώνει το φόβο για την επιβίωση του σήμερα και για το εφιαλτικό μέλλον. Οι άνθρωποι του λαού κοιμούνται και ξυπνούν με το φόβο ότι αύριο δε θα ‘χουν ούτε ψωμί να φάνε, ότι θα βρεθούν άνεργοι, ότι θα βρεθούν στο δρόμο, ότι δε θα ‘χουν ούτε περίθαλψη άμα αρρωστήσουν.
Κάθε κρατούμενος δικαιούται να διεκδικήσει την ελευθερία του. Ακόμη και η απόδραση αντιμετωπίζεται από το αστικό Δίκαιο ως όλως ελαφρύ αδίκημα, ακριβώς επειδή συνδέεται με τη φυσική τάση του ανθρώπου προς την ελευθερία. Κάθε πολιτικός κρατούμενος δικαιούται να καθορίσει τη στάση του με βάση αυτές τις αρχές.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός δικάστηκε και καταδικάστηκε σε μια δίκη παρωδία, στην οποία κυριάρχησαν οι πολιτικές σκοπιμότητες και μόνον αυτές. Εμεινε εντεκάμισι χρόνια στη φυλακή, τα περισσότερα απ’ αυτά στην ειδική πτέρυγα απομόνωσης της έκτης πτέρυγας, στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών. Αρρώστησε από αυτοάνοσο νόσημα, που συνδεόταν αποκλειστικά με τις συνθήκες κράτησης, και έδωσε αγώνα για να μεταφερθεί σε κανονική πτέρυγα. Τώρα αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει στη φυλακή.
Οπως είπε ο συνήγορός του, ήταν μια πολιτική επιλογή. Μια πολιτική επιλογή σεβαστή και από πολιτική και από ανθρώπινη σκοπιά. Εμείς δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε αυτό που του εύχονται χιλιάδες Ελληνες: καλή τύχη Χριστόδουλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου