O"άλλος" Ανθρωπος. - Δράση στο Μοναστηράκι

Σήμερα είχαμε την χαρά και την τιμή να γνωρίσουμε τον "άλλο άνθρωπο", τον Κώστα. Έναν υπέροχο άνθρωπο που δίνει το χρόνο του και την αγάπη του στους συνανθρώπους του. Σήμερα λοιπόν χρειαζόταν μεταφορικό μέσο για το Μοναστηράκι για να προσφέρει, όπως κάνει πάντα, ένα πιάτο φαγητό σε όσους το έχουν ανάγκη. Προσφερθήκαμε να τον βοηθήσουμε και να ζήσουμε κι εμείς όλο αυτό το υπέροχο συναίσθημα που σε κατακλύζει όταν ΔΙΝΕΙΣ με την ψυχή σου χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα!

Από την πρώτη στιγμή που τον είδαμε καταλάβαμε ότι έχουμε μπροστά μας έναν ΚΑΛΟ άνθρωπο με όλη τη σημασία της λέξης! Χωρίς να μας έχει γνωρίσει ποτέ μας αγκάλιασε και μας φίλησε όπως θα έκανε εάν έβλεπε την οικογένεια ή τους φίλους του! Φορτώσαμε στο αυτοκίνητο το καζάνι και τα υπόλοιπα συμπράγκαλα και φύγαμε για Μοναστηράκι.

Με το που φτάσαμε στην πλατεία, το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν ένας άστεγος. Σκεφτήκαμε ότι σήμερα θα ήταν μία από τις τυχερές του μέρες αφού θα έτρωγε ένα πιάτο φαΐ. Σύντομα ανακαλύψαμε ότι η πλατεία ήταν γεμάτη με ανθρώπους που είχαν ανάγκη αυτό το πιάτο. Ξέρει ο Κώστας, που διαλέγει να μαγειρέψει. Σε όλες τις περιοχές που πηγαίνει υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Στήσαμε λοιπόν τα πράγματα (έφτασε και ο Τζέφρι, ο φίλος του Κώστα, με το ποδήλατο) και αρχίσαμε την προετοιμασία του φαγητού. Κάποιοι περαστικοί δείξανε ενδιαφέρον για να προσφέρουνε κάποια προϊόντα αλλά από ότι μάθαμε, εάν όλοι αυτοί που ρωτούσαν δίνανε έστω ένα κουτί σάλτσα, "ο άλλος άνθρωπος" δεν θα είχε πλέον ανάγκη από υλικά για το γεύμα αγάπης του.

Οταν το φαγητό ήταν σχεδόν έτοιμο, άρχισαν να μας στραβοκοιτάζουν από απόσταση, 3 μπάτσοι. Κατέφθασαν λοιπόν μετά από 2 λεπτά με τη συνοδεία 2 δημόμπατσων και μας ζητήσανε να κατεβάσουμε το πανό που έλεγε ότι μοιράζουμε δωρεάν φαγητό σε όλους. Είναι παράνομα μας είπαν τα πανό στις πλατείες. "Μα λέει απλά ότι μοιράζουμε δωρεάν φαγητό" λέει ο Κώστας. "Οχι πρέπει να το κατεβάσετε" απαντάει ο μπάτσος.
Οκ λοιπόν το κατεβάζουμε. Ελα όμως που ο ένας από τους 2 δημοτικούς (παρακαλώ) μπάτσους ήθελε σώνει και καλά να τα μαζέψουμε και να φύγουμε! Είναι παράνομο μας είπε χωρίς άδεια να μαγειρεύουμε στην πλατεία και να μοιράζουμε φαγητό. Μα ρε άνθρωπε τσάμπα φαγητό δίνουμε δεν πουλάμε κάτι! Ανένδοτος ο τύπος. Τι να κάνουμε (ήταν μαζί και οι κανονικοί μπάτσοι) τους ζητάει ο Κώστας 10 λεπτά διορία για να γίνει το φαγητό (μην πάνε τσάμπα τα υλικά) και μετά να φύγουμε. Φεύγουν λοιπόν και συνεχίζει ο Κώστας το μαγείρεμα.

Το φαγητό γίνεται και αρχίζουμε να το μοιράζουμε σε μερίδες. Ο κόσμος έρχεται και παίρνει τις μερίδες και το συναίσθημα που μας κατακλύζει είναι ΥΠΕΡΟΧΟ. Τα μάτια τους, το στόμα τους, όλο τους του είναι μας ευχαριστούν. Ευχαριστούν τους ανθρώπους που νοιάστηκαν πραγματικά για αυτούς. Που τους αγκαλιάσανε με αγάπη χωρίς να ζητάνε ανταλλάγματα. Αυτό το υπέροχο συναίσθημα το ζήσαμε εμείς που πήγαμε μία φορά σαν εθελοντές για να βοηθήσουμε τον "άλλο άνθρωπο". Αυτός ο "άλλος άνθρωπος" που το κάνει συνέχεια, πόσο πιο έντονα πρέπει να νιώθει αυτό το
συναίσθημα...! Αυτός ο "άλλος άνθρωπος" που δίνει καθημερινά το χρόνο του και την αγάπη του σε όλους αυτούς του ανθρώπους! Αυτός "ο άλλος άνθρωπος" που είναι άνεργος και δίνει πραγματικό νόημα στην λέξη "αλληλεγγύη"!!! Γιατί όπως μας είπε και ο ίδιος "Αλληλεγγύη δεν είναι να δίνεις όταν έχεις αλλά να έχεις μόνο μία φρατζόλα ψωμί και να δίνεις την μισή και ας ξέρεις ότι αύριο θα πεινάσεις. Άλλο αλληλεγγύη και άλλο φιλανθρωπία"!!!

Υ.Γ. Επειδή θέλαμε να δώσουμε βάση σε αυτές τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε και σε αυτόν τον υπέροχο "άλλο άνθρωπο", αποφασίσαμε να μην το χαλάσουμε όλο αυτό δίνοντας περισσότερη έκταση στο γεγονός με τους μπάτσους και σε κάποιο άλλο αρνητικό γεγονός που συνέβει. Στο υστερόγραφό μας όμως θα δώσουμε βάση σε αυτό. Όσον αφορά τους μπάτσους να αναφέρουμε ότι ο δημόμπατσους που λύσσαξε να φύγουμε από εκεί, προσπάθησε να μας πείσει ότι έχει δίκιο λέγοντας ότι αυτό που κάνουμε είναι σαν να ερχόταν αυτός (ο δημόμπατσος) στην αυλή μας και να μαγείρευε ή να έκανε ότι γούσταρε. Συνέκρινε δηλαδή τον δημόσιο χώρο της πλατείας με τον ιδιωτικό χώρο μιας αυλής σπιτιού!!!

Το δεύτερο περιστατικό συνέβει καθώς μοιράζαμε μερίδες σε κάποιους άστεγους, ο ένας εκ των οποίων ήταν τραυματισμένος και γιαυτό ήταν εκεί ένας τραυματιοφορέας με το ασθενοφόρο. Την ώρα που φεύγαμε από το σημείο που ήταν οι άστεγοι, γύρισε και είπε στον Κώστα ο τραυματιοφορέας να μην τους μαζεύει (να μην τους ταΐζει δηλαδή) για να φύγουν από εκεί και να πάνε αλλού! Ο Κώστας του είπε ότι όπου και να πάνε θα τους διώχνουν.

Κλείνοντας, να πούμε άλλη μια φορά στον Κώστα ότι αυτό που ζήσαμε δεν μας επιφέρει καθόλου κούραση γιατί η αγάπη που δώσαμε και πήραμε είναι πραγματικά αυτό που αξίζει στη ζωή. Βοηθήστε όλοι τους συνανθρώπους μας και θα νιώσετε αυτό που νιώσαμε και εμείς, το οποίο δεν περιγράφεται με λέξεις. Θα μάθετε τι σημαίνει πραγματική αλληλεγγύη.

aplhrotoiergazomenoi via athens.indymedia.org