Κλήσεις σχεδόν κάθε βράδυ στο «166» για ξαπλωμένους στο πεζοδρόμιο εξαθλιωμένους ανθρώπους
Σε φαύλο κύκλο εξελίσσεται το πρόβλημα των αστέγων που διαρκώς διογκώνεται στο Βόλο. «Σε λίγο θα είναι περισσότερα τα περιστατικά των αστέγων, στα οποία θα προστρέχουμε, παρά τα τροχαία», σόκαρε η εκτίμηση του διασώστη του ΕΚΑΒ. Οι εικόνες που συναντούν στους δρόμους της πόλης κάθε βράδυ, τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται μόνο για την αρχή ενός εκρηκτικού σύντομα προβλήματος. Μέχρι πριν από δύο μήνες μόνο την παρέα των τριών «κλοσάρ» συναντούσαν έξω. Σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα οι περιπλανώμενοι, χωρίς στέγη, έφτασαν ήδη στους δέκα.
Τους γνωρίζουν όλους με τα μικρά τους ονόματα και έχουν μάθει μέσες-άκρες την προσωπική τους περιπέτεια, τις δοκιμασίες της ζωής που τους κατάντησαν να γυρνούν άστεγοι. Πριν καταφθάσουν με το ασθενοφόρο, μετά την κλήση περαστικού, γνωρίζουν ποιον θα συναντήσουν. Ξέρουν το στέκι του καθενός. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για μοναχικά άτομα. Οι περισσότεροι καταλήγουν σε εξάρτηση με το αλκοόλ ως τη μοναδική παρηγοριά τους μέσα στην εξαθλίωση.
«Ο αριθμός των αστέγων τους τελευταίους μήνες αυξάνεται ανησυχητικά. Πλέον καλούμαστε για άτομα που δεν συναντούσαμε στο παρελθόν. Τους συναντούμε είτε υπό την επήρεια αλκοόλ, είτε ξεπαγιασμένους από το κρύο και τους μεταφέρουμε στο Νοσοκομείο. Για εκείνο το βράδυ θα βρουν προσωρινό καταφύγιο και όταν ξυπνήσουν, νοιώθοντας καλύτερα, θα αποχωρήσουν. Μετά από δύο-τρία βράδια θα μας ειδοποιήσουν πάλι να τον μεταφέρουμε από το ίδιο σημείο ή λίγο πιο μακριά...», λέει στον «Τ» ο πρόεδρος των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ Βόλου Παναγιώτης Δαριώτης.
Για τους διασώστες του ΕΚΑΒ το κεφάλαιο των αστέγων άνοιξε για τα καλά. Δεν πρόκειται για ασθενείς, ούτε για τραυματίες, όμως, το ανθρώπινο ενδιαφέρον δεν τους επιτρέπει να γυρίσουν την πλάτη… Το πρόβλημα με τα άστεγα άτομα είναι τεράστιο και δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί μέσα συγκροτημένες δομές, που σήμερα εκλείπουν. Θα αρκούσε ένας ξενώνας, ώστε να φιλοξενούνται προσωρινά. Ακόμη, όμως, ο πολυαναμενόμενος ξενώνας είναι μισοτελειωμένος. Αν οι φορείς συνεχίζουν να μην αντιλαμβάνονται την έκταση του προβλήματος, τότε ο φόβος και άλλων αστέγων που θα χάνουν τη ζωή τους στο δρόμο θα εντείνεται.
Ακόμη και στην περίπτωση που αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα, μόνο κοινωνική πολιτική δεν ασκείται όταν οι αρμόδιες υπηρεσίες στρέφουν το πρόσωπό τους. Ποιος άραγε που καταλήγει άστεγος από την οικονομική ανέχεια ή την εγκατάλειψη για διαφόρους λόγους από τους δικούς του ανθρώπους μπορεί να είναι απόλυτα ισορροπημένος ψυχικά;
Είναι μακριά από τις δύσκολες συνθήκες και τις ανάγκες της εποχής, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής στο δήμο Βόλου, σύμφωνα με τις προσωπικές επιλογές ή αρέσκειές τους. Εάν δεν κατανοούν τη «λαίλαπα» που έρχεται, τότε είναι προτιμότερο να μείνουν οι ίδιοι... άστεγοι από αρμοδιότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου