Είναι λίγο παρακινδυνευμένο αλλά θα το γράψω. Η Γερμανία δεν θα μας προσφέρει σήμερα τη λύση που θα θέλαμε. Δεν θα «κουρέψει» δηλαδή το μακρύ μας χρέος. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο (και είναι θλιβερό που οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από βαρύγδουπες αλλά δευτερευούσης σημασίας «αναλύσεις»). Η Ελλάδα χρωστάει πολλά και δεν θα τα βγάλει ποτέ πέρα, αν οι δανειστές μας δεν αποφασίσουν να μας χαρίσουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ένα σημαντικό μέρος τους χρέους μας.
Μα πώς είναι δυνατόν – θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος – «οι σοφοί της γερμανικής οικονομίας» να ζητούν κούρεμα της τάξης περίπου του 30% (με άρθρο τους στην Frankfurter Allgemeine Zeitung) και η Μέρκελ να επαναλαμβάνει μόνο ότι «η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τα ελλείμματα της και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της». Αυτά θα πει και στην Σύνοδο Κορυφής; Από ό,τι φαίνεται, ναι.
Το ερώτημα είναι γιατί η «γερμανική διοίκηση» επιμένει σε αυτόν τον «εγκληματικό εγωισμό» (που λέει και ο Σαρκοζί). Ίσως είναι απλό (ούτε σκοτεινά σενάρια υπάρχουν, ούτε συνωμοσίες). Οι Γερμανοί αυτό το «μοντέλο» ξέρουν. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το 1989, για μια δεκαετία, βασανίστηκαν. Είχαν φτάσει μάλιστα να εισάγουν περισσότερα απ’ όσα εξήγαγαν. Ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ, το 1998, έκανε το δικό του «μνημόνιο» (πάγωμα μισθών, μείωση του κράτους πρόνοιας, τότε αποφασίστηκε και ο περιορισμός του επιδόματος ανεργίας -από τους 32!- στους 12 μήνες), ενώ η Μέρκελ, πριν γίνει η άκαμπτη κυρία του σήμερα, είδε το 2009 το ΑΕΠ της χώρας της να πέφτει (για πρώτη φορά από τον πόλεμο του '40) κατά 6%. Οι φωνές λοιπόν των Ελλήνων εδώ και 2 χρόνια, δεν αρκούν για να συγκινηθούν οι Γερμανοί. Άλλωστε αν δει κανείς τα πρωτοσέλιδα των λαϊκών γερμανικών εφημερίδων και περιοδικών θα καταλάβει ότι ο «μέσος Γερμανός» έχει μια αποστροφή στην αντίδραση του «μέσου Έλληνα». Είναι χαρακτηριστική η επισήμανση Γερμανού δημοσιογράφου ότι «στις πλατείες οι συγκεντρωμένοι καταναλώνουν μπύρες». Του φάνηκε αδιανόητο (παρότι οι περισσότερες από αυτές τις μπύρες είναι γερμανικές)…
Κάποιοι προτείνουν στον Παπανδρέου να απειλήσει σήμερα, ότι αν η Ελλάδα «πέσει» θα παρασύρει και άλλους. Υπάρχει όμως και το γερμανικό επιχείρημα ότι αν η Ευρώπη φερθεί «ευγενικά» στην Ελλάδα το ίδιο πρέπει να κάνει και με τις άλλες χώρες του Νότου, οσονούπω και με την Κύπρο. Παρεμπιπτόντως πόσο γκαντέμης πρέπει να είναι αυτός που μετέφερε τις καταθέσεις του στην Κύπρο – για ασφάλεια όπως του έλεγαν οι Κύπριοι τραπεζίτες – και τώρα μες στον καύσωνα πρέπει να τρέχει για επαναπατρισμό των κεφαλαίων – αν προλάβει. Κλείνει η παρένθεση συνεχίζω.
Η Γερμανία λοιπόν δεν θέλει να μας λύσει το πρόβλημα. Θέλει να τιμωρήσει τον «κακό μαθητή της τάξης». Και επιλέγει το μαρτύριο της σταγόνας. Βοήθεια βήμα – βήμα, λίγη - λίγη. Μας έχει αφήσει να μαδάμε την μαργαρίτα («θα πτωχεύσουμε - δεν θα πτωχεύσουμε») και να παίζουμε την κολοκυθιά («κι αν δεν πτωχεύσουμε το Αύγουστο, μήπως πτωχεύσουμε το Δεκέμβριο;»). Τώρα βέβαια ποιος – εκτός της Μέρκελ!- πιστεύει ότι ένας λαός μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον πανικού, μπορεί να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του και να «αντεπιτεθεί» δημιουργικά, θα το δούμε -και θα το πούμε- μετά το πέρας της Συνόδου.
Υπάρχει περίπτωση βέβαια, να κάνω λάθος. Και η Μέρκελ γοητευμένη από τον Ευάγγελο Βενιζέλο να πει σήμερα «ναι» στο κούρεμα του ελληνικού χρέους (πράγμα δύσκολο γιατί τέτοιες «ανατροπές» προϋποθέτουν πολύ σκληρές εθνικές διαπραγματεύσεις και δεν αρκούν η … πράσινη ευφράδεια, οι γαλάζιες κορώνες και τα κόκκινα τελεσίγραφα). Αν πάντως αυτό συμβεί ξεχάστε ό,τι σας είπα, κλείστε τον υπολογιστή και φύγετε για τις παραλίες. «Η Μέρκελ σώζει τα μπάνια του λαού» θα είναι ο νέος τίτλος. http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7958
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου