Κυριακή, 9:30π.μ., γωνία Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους.
Περπατούσα προς το σταθμό της Ομόνοιας προκειμένου να καλύψω ένα ρεπορτάζ στα Κάτω Πατήσια. Βλέπω δύο ομάδες ΔΙΑΣ σταθμευμένες. Η πρώτη αποτελείτο από επτά-οκτώ αστυνομικούς και βρισκόταν κάτω από ένα κλειστό περίπτερο ενώ η δεύτερη, αποτελούμενη από δέκα άτομα, στεκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα. Η πρώτη ομάδα είχε στα χέρια της ένα μετανάστη-μάλλον πακιστανικής καταγωγής- με ύψος γύρω στο 1,68 και βάρος κάτω από 60 κιλά. Τον είχαν βάλει στη γωνία και γελούσαν εις βάρος του, λέγοντας του πράγματα τα οποία δεν κατάφερα να ακούσω, και σκουντώντας τον εναλλάξ περιπαικτικά.
Σταμάτησα στη καντίνα, ακριβώς απέναντι τους, για να αγοράσω κάτι. Μόλις πλήρωσα βλέπω τον έναν από τους αστυνομικούς να κλωτσάει στα οπίσθια των μετανάστη. Εκείνος προσπαθούσε να καλυφθεί και οι υπόλοιποι αστυνομικοί βλέποντας τον αλλοδαπό να προσπαθεί να μη χτυπηθεί, γελούσαν. Δίστασα για το αν πρέπει να επέμβω ή όχι αλλά τελικά τους φωνάζω: «συγνώμη, τι κάνετε εκεί στον άνθρωπο;».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ-ΔΙΑΔΩΣΤΕ
Τα γέλια πάγωσαν. Σχεδόν όλη ομάδα ΔΙΑΣ γυρνάει προς το μέρος μου αφήνοντας ήσυχο το πακιστανό. Ο αστυνομικός που τον κλώτσησε, έρχεται προς το μέρος μου (απείχα 3-4 μέτρα) και με ύφος τραμπούκου μου λέει, «για δώσε μου τη ταυτότητα σου και έλα εδώ». Πλησιάζω δίνοντας την αστυνομική μου ταυτότητα και λέγοντας τους «ορίστε, πάρτε την, δεν έχω να φοβηθώ, τίποτα, δημοσιογράφος είμαι». Τότε, ένας άλλο αστυνομικός πετάγεται από πίσω ζητώντας μου δημοσιογραφική ταυτότητα. «Δεν έχω», τους αποκρίνομαι για να λάβω την απάντηση «τότε, α****ια δημοσιογράφος είσαι».
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο αστυνομικός που ζήτησε τη ταυτότητα με αρπάζει από το κεφάλι, με γυρνάει ανάποδα, και με κολλάει στο κλειστό ψυγείο του περιπτέρου. «Παιδιά έλεγχο» φωνάζει στους συναδέλφους του. Μου πιέζει πιο δυνατά το κεφάλι στο ψυγείο και μου κλωτσάει τα πόδια. Μου αρπάζουν τη τσάντα και αρχίζουν να μου αδειάζουν τις τσέπες, πετώντας ό,τι έχω στο πεζοδρόμιο. Τους φωνάζω, «συγνώμη, τι κάνετε αυτή τη στιγμή; Θεωρούμαι ύποπτος για κάτι;» «Έλεγχο και προσαγωγή σου κάνουμε να μάθεις άλλη φορά να μιλάς».
Ταυτόχρονα, ένας αστυνομικός με ξυρισμένο κεφάλι, γύρω στα 35, ύψος 1,78 και περίπου στα 90 κιλά, κολλάει το κεφάλι του στο δικό μου (ενώ ο συνάδελφος του με πίεζε στο ψυγείο) και μου λέει «θα πας προσαγωγή μ****α για παρεμπόδιση αστυνομικού έργου και αντίσταση κατά της αρχής». «Ποια αντίσταση;» του λέω προσπαθώντας να γυρίσω το κεφάλι μου προς τη μεριά του. Η απάντηση που έλαβα ήταν κωμικοτραγική : «Τον βλέπετε όλοι;» φωνάζει γυρνώντας στους συναδέλφους του, «ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ» και προσθέτει «είμαστε πέντε άτομα ρε που όλοι βλέπουμε ότι αντιστέκεσαι, να δούμε τι θα πεις στον εισαγγελέα».
Εκείνη τη στιγμή, δεν άντεξα και φώναξα «είστε σοβαροί; Τι ακριβώς μου κάνετε; Μου συμπεριφέρεστε σαν κακοποιό και θα μου κάνετε προσαγωγή επειδή σας είπα να μη βαράτε τον άνθρωπο;». Η απάντηση που εισέπραξα ήταν να με πιέσει ακόμα πιο πολύ ο αστυνομικός στο κεφάλι ενώ με κλώτσησε για ακόμα μία φορά στα πόδια. Ο άλλος, ο ξυρισμένος, ξανακολλάει το πρόσωπο του στο δικό μου και αρχίζει να φωνάζει επανειλημμένα και όλο και πιο δυνατά «ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΕΡΓΟ;» καθώς και «ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΨΕΥΤΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΙΟ» . Προσπαθούσα να μιλήσω, να του πω κάτι αλλά κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου, μου φώναζε όλο και πιο δυνατά «ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;» και με απειλούσε ότι θα με «χώσει μέσα». Ξαφνικά, ακούω από τον ασύρματο κάποιου αστυνομικού ότι «είμαι καθαρός». Μετά από ένα λεπτό και αφού οι δυο, τρεις αστυνομικοί, οι μεγαλύτεροι ηλικιακά στην ομάδα, συζητούσαν μεταξύ τους για τη τύχη μου, μού ανακοινώνουν «ότι τη γλίτωσα αυτή τη φορά την Ομόνοια». Ο αστυνομικός απελευθερώνει το κεφάλι και το υπόλοιπο σώμα μου ενώ μου λέει να μαζέψω τα «σκατά». Ο συνάδελφος του με το ξυρισμένο κεφάλι, γυρνάει προς το μέρος και απειλητικό ύφος μου λέει «να μάθεις άλλη φορά να είσαι πιο προσεκτικός με τις δημοκρατικές σου ευαισθησίες».
Δυστυχώς, αφενός λόγω του ότι έχασα τη ψυχραιμία μου και αφετέρου διότι ήμουν εντελώς τρομοκρατημένος, δεν κατάφερα να πάρω τον αριθμό τους. Όχι πως θα μου τον έδιναν άλλωστε. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ελληνική αστυνομία που ξέρει καλά να κάνει τη δουλειά της και δημιουργεί μία αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες της. Αν κρίνω από το ζήλο με τον οποίο χειρίστηκαν τη διαμαρτυρία ενός αθώου πολίτη για το ξυλοδαρμό ενός αλλοδαπού, είμαι σίγουρος ότι στα πιο δύσκολα περιστατικά, όπως τη δολοφονία κάποιου μετανάστη, η Αστυνομία θα είναι εκεί να «εκτελέσει» το έργο της.
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου