Μια αληθινή ιστορία*
Το 1994, τρεις φίλοι ήρθαν στη γειτονική χώρα της Αλβανίας, την Ελλάδα, για μια καλύτερη ζωή, για να φύγουν από τα μαύρα χρόνια που είχε αφήσει η δικτατορία του κομμουνιστικού κόμματος. Ήταν πολύ μικροί σε ηλικία, 22, 24 και 26 ετών, και τους έλειπε πολύ η ελευθερία• ήρθαν γεμάτοι όνειρα. Μάλλον σκέφτηκαν ότι βρήκαν κάτι που θα τους έκανε να νιώθουν ασφάλεια, ότι θα είχαν την ευκαιρία να δουλεύουν για να ζήσουν. Δεν ξέρω κιόλας μήπως ήταν μαύρη η τύχη τους, αλλά το καλοκαίρι του 1994 μπήκαν στη φυλακή για πολύ λίγο καιρό, για λίγες μέρες, λόγω των εγγράφων τους. Ο ένας ήταν μόνο 22 χρόνων. Μετά από 18 χρόνια, είναι πια 40 χρόνων, είναι ακόμα μέσα στη φυλακή. Μετά από 18 χρόνια πήρε την πρώτη του άδεια και έχοντας πολύ πόνο, αλλά και αγάπη, πήγε να δει το παιδί του, που το είχε αφήσει 2 μηνών και πλέον ήταν 18 χρόνων άντρας. Οι αρχές νόμιζαν πως ήθελε να φύγει από τη χώρα, γιατί πήγε κοντά στα Γιάννενα για να δει το γιο του, και τον έπιασαν εκεί, τον ξαναέβαλαν μέσα, γιατί τον θεώρησαν ύποπτο φυγής. «Δεν το πιστεύω», τους φώναξε, «πάλι φυλακή!»