του Δημήτρη Δαμασκηνού, εκπαιδευτικού Δ.Ε.
negreponte2004@yahoo.gr
Αναδημοσίευση από τα Χανιώτικα Νέα
Μια ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ θρησκόληπτων εθνικιστών «κατοίκων» του Ηρακλείου Κρήτης, που, «αποκαλύπτοντας» το αντιχριστιανικό και γενικώς αντιθρησκευτικό, κακότεχνο, βάναυσο, χυδαίο και ανελεύθερο χαρακτήρα του έργου του Νίκου Καζαντζάκη θέτουν το 1954 ως στόχο τον αφορισμό του «αποστατήσαντος» και των θαυμαστών του έργου του από την Εκκλησία της Κρήτης…
|
13 Οκτωβρίου 1988: Επεισόδια έξω από τον κινηματογράφο «Embassy» στο Κολωνάκι κατά την προβολή της κινηματογραφικής μεταφοράς του Τελευταίου Πειρασμού από τον Μάρτιν Σκορτσέζε. Μετά από τα περιστατικά φωτιάς και δολιοφθοράς που σημειώθηκαν από εξαγριωμένα μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων ο «Τελευταίος Πειρασμός» γίνεται μία από τις ελάχιστες ταινίες που απαγορεύτηκαν μετά την μεταπολίτευση, αν και είχε προλάβει να κόψει 160.000 εισιτήρια 1.
|
Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν ένας λογοτέχνης που πολεμήθηκε σκληρά τόσο από το συντηρητικό πολιτικό όσο και από το εκκλησιαστικό κατεστημένο στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια αλλά και την εποχή αμέσως μετά τον Εμφύλιο πόλεμο. Ας μην ξεχνάει, άλλωστε, κανείς πως το «κράτος των δωσιλόγων» της Κατοχής με τις συνεχείς παρεμβάσεις του από το 1946 έως το 1957 «πέτυχε» να μην του απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ στο οποίο ήταν ο επικρατέστερος υποψήφιος. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος πήρε το Νομπέλ το 1957, σε γράμμα του προς την Ελένη Ν. Καζαντζάκη: «…Και ακόμα δεν ξεχνώ πως τη μέρα που λυπόμουν να δεχθώ μια διάκριση, που ο Καζαντζάκης άξιζε εκατό φορές περισσότερο, επήρα από εκείνον το πιο γενναιόδωρο από όλα τηλεγράφημα…» 1.
Για την επίθεση που δέχθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης οι συγγραφείς Τάσος Βουρνάς και Κούλα Ξηραδάκη έγραφαν στον τόμο τον αφιερωμένο στο μεγάλο Κρητικό συγγραφέα της σειράς "Οι μεγάλοι Έλληνες αμφισβητίες":
«…Πρέπει εξαρχής να παρατηρήσουμε ότι η επίθεση που δέχτηκε για το έργο του