Oι ναζιστικές ιδέες του Χριστόδουλου

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Σαν σήμερα πέθανε ο Χρήστος Παρασκευαϊδης (αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος) που προσπάθησε πανικόβλητος να αναβάλει την μετάβασή του στον «Παράδεισό» του, κλέβοντας μόσχευμα από τον, για πολλούς λόγους, δικαιούχο ασθενή, με τρόπο ιατρικά αστήρικτο και ηθικά άτιμο, κάνοντας χρήση της πολιτικής του δύναμης.

Η κατάφωρα αντιχριστιανική αυτή πράξη, δεν επέσυρε την αποδοκιμασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συμπτωματικά ο θιγόμενος (που τελικά πήρε αυτό που δικαιούνταν και σώθηκε με καθυστέρηση), ήταν Εβραίος. Η περίπτωσή του δημοφιλούς Παρασκευαϊδη, ενδιαφέρει ιδιαίτερα, από την άποψη της ανάδειξής του στην κορυφή της ιερής πυραμίδας, ως επιβράβευσης των κτηνωδών ιδεών που διακινούσε, όπως:

1. H (τάχα επιστημονική) πρόταση της λοβοτομής των αντιρρησιών συνείδησης και…

2. Ο εγκωμιασμός ως πατριωτικής πράξης της δολοφονίας αθώων ξένων.

Οι πάνδημες επικήδειες τιμές που του αποδόθηκαν, είναι τεκμήριο της ιδεολογίας της Ιεραρχίας, αλλά και των μηχανισμών συγκάλυψης των ΜΜΕ και της ανώδυνης απορρόφησης τέτοιων απόψεων από την κοινωνία. Το κείμενο αυτό φιλοδοξεί στο να καταγγείλει επετειακές δημόσιες εκδηλώσεις νοσταλγών της δεσποτείας του, οι οποίες αποτελούν ευκαιρία αναμάσησης των πιο αντιδραστικών ιδεοληψιών.

Ο Παρασκευαϊδης υπηρέτησε τη Δικτατορία ως γραμματέας της Χουντοσυνόδου του παλατιανού αρχιεπίσκοπου Κοτσώνη. Αμετανόητος, αλληλογραφούσε όταν κόπασε το λαϊκό μένος κατά της Χούντας, με το φαντάρο Στέλιο Παττακό και μάλιστα τον «προήγαγε» από οπλίτη σε στρατηγό, εκφράζοντας παράλληλα εκτίμηση στην κακοποιό του δράση: «Στρατηγέ, Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το πόνημα με τον τίτλο “Οδοιπορικόν ενός στρατιώτου 90 ετών”, το οποίον είχατε την ευγενή καλωσύνην να μου αποστείλετε και σας ευχαριστώ πολύ. … εντυπωσιάζει τον αναγνώστην … το ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημα και την πηγαία ειλικρίνεια, …. υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία…»

Δεν ντράπηκε να ψευδολογεί πως αγνοούσε πως γινόντουσαν βασανιστήρια επί Δικτατορίας, αν και ήταν τότε γραμματέας της Συνόδου, στην οποία συγγενείς βασανισθέντων υπέβαλαν, μάταια, εκκλήσεις βοήθειας. Οι ίδιες οι μητέρες των εκτελεσμένων και βασανισμένων τον ξεμπρόστιασαν κι αυτός έκανε πως δεν το κατάλαβε.

Το ίδιο έκανε κι όταν η «Αυγή» τον κατήγγειλε για ασέλγειες σε ίδρυμα νέων επί Χούντας.
Όπως προκύπτει από σωρεία γεγονότων, πολλά από τα οποία έχουν αποδεικτική ισχύ, συμπεριφερόταν σαν να ήταν κρυφός ομοφυλόφιλος όπως ο Αυστριακός ακροδεξιός Χάϊντερ που προσπαθούσε αγχωμένος να δρέψει πιστοποιητικά «ανδρισμού», με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον όρο αυτό οι Μεγάλοι Πατριώτες όπως ο τιμημένος Μεγάλος Άρχοντας της Ορθοδοξίας, εισηγητής του «πρωκτόμετρου» των μητροπολιτών, και δηλωμένος κάτοχος «δίδυμων αδένων», αρχηγός της «Εθνικής Συμμαχίας» κ.Γρ.Μιχαλόπουλος (9 χρόνια φυλάκιση για απόπειρα εκβιασμού).

Τώρα πλέον αυτό που χυδαία αποκαλούσε «κουσούρι», πιστοποιήθηκε έμμεσα γι’αυτόν και «με τη βούλα» του μητροπολίτη Πατρών (που κατέχει το θώκο χάρις στον Παρασκευαϊδη) και της Ι. Συνόδου που δεν τόλμησαν να τιμωρήσουν Πατρινό αρχιμανδρίτη για τον οποίο δημοσιεύτηκε πως είπε σε ενορίτισσές του πως ο αρχιεπίσκοπος «είχε το κουσούρι». Ο ιερωμένος είχε κληθεί υποτίθεται να δώσει εξηγήσεις μέχρι την 18.10 (!)

Δημιουργήθηκε σάλος και υποτίθεται πως η Μητρόπολη διέταξε ανακρίσεις το αποτέλεσμα των οποίων παρά τις δημόσιες τρικλοποδιές γνωστού πατρινού πατριαρχικού θεολόγου, δεν ανακοινώθηκε ακόμη (!) κι ας πέρασαν 3 μήνες. Ένας αρχιμανδρίτης λοιπόν φέρεται πως «συκοφαντεί» τόσο βαριά νεκρό αρχιεπίσκοπο, δεν διαψεύδει, δεν ανακαλεί, και δεν τολμούν να τον τιμωρήσουν, είτε γιατί φοβούνται μην ανοίξει κι άλλο το στόμα του, είτε γιατί εκδικούνται κι αυτοί για τις δικές τους αιτίες τον νεκρό είτε το πιθανότερο και για τα δυο.

O πατριαρχικός θεολόγος, τρεις ημέρες πριν την επέτειο του θανάτου του Παρασκευαϊδη, επιμένει και στέλνει έκκληση στον πατριάρχη να επέμβει για τη διελεύκανση του θέματος, εκθέτοντας έτσι ανεπανόρθωτα την Ιεραρχία αλλά και τους φίλους του Παρασκευαϊδη που σιωπούν και δεν υπερασπίζονται το νεκρό, όπως ο πανσεβάσμιος τ.Πειραιά Καλλίνικος, ο πάνσεπτος τ.Καρδίτσας Θεόκλητος και ο τ.αρχιμανδρίτης Κουλουσούσας (άλλαξε επώνυμο), που κι αυτοί συμπτωματικά είχαν πέσει αθώα θύματα παρόμοιων αισχρών συκοφαντιών.

Είναι γνωστό πως οι Ναζίδες στρατιωτικοί και δήμιοι ήταν σε μεγάλο ποσοστό συμπλεγματικοί κρυφομοφυλόφιλοι όπως πιθανότατα και ο ίδιος ο Χίτλερ και καταδίωκαν τους ομοφυλόφιλους για να ξορκίσουν έτσι αυτό για το οποίο ντρεπόντουσαν. Ο Παρασκευαϊδης έβριζε χυδαία τους ομοφυλόφιλους («κουσούρι» κλπ) και ζητούσε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ιράν, ποινικοποιώντας την ομοφυλοφιλία: “Του Κράτους πρωτοβουλία είναι η νομιμοποίηση των ομοφυλοφίλων, που αναγνωρίζονται σαν νόμιμα υπάρχουσα κατάστασταση αντί να θεσπιστούν αυστηρές ποινές για κείνους που ντροπιάζουν την ανθρώπινη αξίαν και παραδίδονται στα έργα της ατιμίας, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος”.

Οι ομοφυλόφιλοι που δεν έχουν το θάρρος να αποδεχθούν την ταυτότητά τους και να αντέξουν την πίεση της υποκριτικής κοινωνίας, νιώθουν ενοχές για τον εαυτό τους, καταπιέζονται, κρύβονται και αποκτούν συχνά διαστροφικό χαρακτήρα με πολλές κακότητες.

Οι ναζιστικές του απόψεις, οδηγούσαν τον ψευτοπαλληκαρά Παρασκευαΐδη, στη δημόσια έκφραση ιμπεριαλιστικών θέσεων εθνικού αλυτρωτισμού όπως «Να πάρουμε την Πόλη» και στο να κολακεύει τον όχλο ως περιούσιο λαό του Κυρίου. Αντιτάχθηκε στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε μιλώντας στο ναό της μυθολογικής Βαρβάρας του Πυροβολικού, με υβριστικό και διχαστικό τρόπο («Δεν μπορούν οι βάρβαροι να έρθουν στην οικογένεια των χριστιανών»), που έδειχνε μίσος για τον φίλο τουρκικό λαό. Η ναζιστική εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» (11.12.2003, Φ. 499) επιδοκίμασε τις ψυχροπολεμικές του δηλώσεις. Δεν είναι η μόνη φορά. Με τα γελοία ελληνικά τους οι ανελλήνιστοι της Χ. Αυγής, παινεύουν το Χουντόδουλο: «χάρη στην πρωτοβουλία που εξέλαβε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κλπ» (προσπαθούν να μιλήσουν «επίσημα» ενώ αγνοούν τη σημαία του ρήματος εκλαμβάνω)

Επιδιώκοντας την επιστροφή της παραδοσιακής Δεξιάς στην εξουσία, έστησε μαζί με τον ανιψιό Καραμανλή, διχαστικό σκηνικό με τις ταυτότητες, που κατέρρευσε μετά την εκλογική νίκη της ΝΔ, οπότε πετάχτηκαν στα σκουπίδια οι «υπογραφές» και ξεχάστηκε κι από τους δυο τους το υπεσχημένο δημοψήφισμα, πριν ο μικρός Καραμανλής να το σκάσει από την πρωθυπουργία. Απέσπασε το γελοίο και μέχρι σήμερα σταθερό έπαινο του κήρυκα του φυλετικού μίσους, του ναζιστικού «Στόχου», που τον αποκαλούσε με μιλιταριστικό προσωνύμιο («Κεραυνός»), κατάλληλο για λοκατζή ή παλαιστή, πάντως όχι για παπά ή έστω για σιγανοπαπαδιά.

Να σημειωθεί πως αρχικά, πριν αγαπηθούν αμοιβαία και του απονείμει το γελοίο τίτλο του Εθνάρχη», ο «Στόχος» τον έβριζε: «Αριβίστας» «που μπλέχτηκε σε μέγα βρωμερό σκάνδαλο». «Με χίλια δυο ψέματα ο Μητροπολίτης προσπαθεί να καλύψει το αίσχος». “Σε φοβερό σκάνδαλο -του οποίου κανένας δεν ξέρει ακόμα τις διαστάσεις- είναι μπλεγμένος ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο φιλόδοξος εκείνος Αρχιερέας ο οποίος κάνει τα πάντα για να βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο και ν’ ακούγεται το όνομά του!” “Στη ρεμούλα που γίνεται στο “Ιδρυμα Βουδούρη” είναι συνυπεύθυνοι ο υπουργός … ο υπουργός … ο υπουργός ….., ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος. Οι τέσσερεις αυτοί -μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος- είναι “συνυπεύθυνοι” στις απάτες. Και όταν ένας είναι “συνυπεύθυνος” σε κάποια απάτη, είναι, φυσικά, απατεώνας! Απατεώνες, λοιπόν, οι τρεις υπουργοί και ο Μητροπολίτης!“.

Ο Παρασκευαΐδης, είχε προκαλέσει την αντίδραση του Δημοτικού Συμβούλιου του Βόλου, που «εκφράζοντας τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του Λαού της πόλης», αισθάνθηκε «την ανάγκη να καταγγείλει τη νέα πρόκληση του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Χριστόδουλου, όπως αυτή εκφράζεται με το δημοσίευμά του στις τοπικές Εφημερίδες της 24ης Ιουνίου 1984» με το οποίο έβαλε «και κατ’ αυτών ακόμη των Δημοκρατικών Θεσμών».

Έχοντας εγκαταστήσει στη μητρόπολη Βώλου ένα περίεργο καθεστώς με μια αυλή που συνδεόταν ακόμη και με νεαρούς εμπόρους ναρκωτικών, έβρισε τον τοπικό διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης που πρόβαλε εμπόδια στην επέλασή του στα σχολεία και καταφερόταν με μίσος κατά των αντιρρησιών συνείδησης αρνητών της στρατιωτικής θητείας προωθώντας έμμεσα τη ναζιστική ιδέα της λοβοτομής τους με άρθρο του στο υποτίθεται φιλελεύθερο ΒΗΜΑ (8.7.1997) του πατριαρχικού οφικιάλιου Στ.Ψυχάρη (πανεπιστημιακού σε άγνωστο Πανεπιστήμιο):
«Γι’ αυτό και ο γάλλος καθηγητής J.-Ρ. Cattelain στο επιστημονικό του έργο «L’ objection de Consience», 1982, σ. 38, αναφέρεται στις εργασίες διεθνούς ιατρικού συνεδρίου όπου υπεστηρίχθη ότι η πλειοψηφία των αντιρρησιών συνειδήσεως είναι άτομα ψυχοπαθή, ότι ευρίσκονται στην αρχή της σχιζοφρένιας, ότι η προβαλλόμενη αντίρρηση συνειδήσεως αποτελεί παθολογική κατάσταση και ότι για τον λόγο αυτόν εφηρμόσθη η μέθοδος της λοβοτομής προκειμένου να θεραπευθεί ο ασθενής».

«Υπεστηρίχθη» λοιπόν, (από ποιούς όμως δεν μας το λέει), «αναφέρεται» λοιπόν, από τον άγνωστης ποιότητας καθηγητή (σε ποιο πανεπιστήμιο;) J.-Ρ. Cattelain, αλλά τι θέση παίρνει προσωπικά ο καθηγητής δεν μας το λέει ο πονηρός καλόγερος. Τη γνώμη του για τους πολυάριθμους μοναχούς και παπάδες που δεν πήγαν στρατό αλλά στέλνουν στο στρατό τους άλλους, δεν μας τη λέει ο θαυμαστής του Παττακού. Αν και ξεφωνήθηκε δεόντως ο Παρασκευαϊδης για την προσπάθειά του να νομιμοποιήσει ηθικά ναζιστικές μεθόδους εγκεφαλικού ευνουχισμού, από προοδευτικά έντυπα (Ελευθεροτυπία-Ιός, Αυγή, Γαλέρα, Αντί) και συγγραφείς (Μανώλης Βασιλάκης-«Η μάστιγα του Κυρίου») και ιστότοπους η πλειοψηφία των ΜΜΕ τον κάλυψε προκλητικά, τόσο που να μπορέσουν ακίνδυνα γι’αυτούς η Λ.Κανέλλη κυρίως, αλλά και οι Παπαδημούλης, Γλέζος, Θ.Λεβέντης, Αλαβάνος, Παπαρρήγα, κλπ να δηλώνουν πως τον εκτιμούν, ή να τρέχουν σε εκδηλώσεις του, ή να θρηνούν μετ’επαίνων για το χαμό του, ή απλά να παρακολουθούν (η τελευταία) τη νεκρώσιμη τελετή του, ΑΝ ΚΑΙ ΗΞΕΡΑΝ.

Ο Παρασκευαϊδης δεν δίστασε να παρανομήσει εξευτελιστικά και να πλαστογραφήσει ψηφοδέλτια ώστε να εξασφαλίσει την έτσι κι αλλιώς αντικανονική μετάθεση του ροζ Παντελεήμονα στην Αττική (ώστε να προστατεύεται η έδρα-Καπανδρίτι -της αδελφότητάς του, της αντικομμουνιστικής χουντικής παρακρατικής «Χρυσοπηγής»).

Διψώντας για δύναμη και θέλοντας να κουκουλώσει σκάνδαλα δικά του και της αυλής του, αλλά και να βάλει τρικλοποδιές σε αντιπάλους του, δικτυώθηκε με το παραδικαστικό κύκλωμα Γιοσάκη.

H ιταμότερη όμως πρόκληση είναι μια κακουργηματική ναζιστικής υφής δήλωση, που αποδεικνύει πως είχε χάσει την αίσθηση κάθε ηθικού φραγμού. Δεν ήταν όμως ούτε κι αυτή μια προσωπική του άποψη, αφού ούτε ένας επίσκοπος ή πιστός ή έστω απλός κληρικός δεν τον αποδοκίμασε. Μάλιστα η Ιεραρχία τον επιβράβευσε αργότερα ψηφίζοντάς τον στην πλειοψηφία της, ως Αρχιεπίσκοπο. Ο ανταγωνιστής του στη διεκδίκηση της Αρχιεπισκοπής κ.Λιάπης, τον κατηγόρησε πως έστησε σκευωρία σε βάρος του (υπόθεση των 4 δις) και πως τον εκβίαζε μέσω του Γιοσάκη. Τον Γιοσάκη χρέωναν οι κ.Λιάπης και Παρασκευαϊδης ο ένας στον άλλο και αν κρίνουμε από τη σκανδαλώδη προστασία που του παρείχε ο δεύτερος και του παρέχει ακόμη ο πρώτος (ακόμη και τώρα που φυλακίστηκε δεν τον δικάζει!!!), ανήκει και στους δυό. Πιο πολύ όμως στον Παρασκευαϊδη και στο περιβάλλον του, που μέσω Γιοσάκη είχαν πρόσβαση στο παραδικαστικό κύκλωμα.

http://www.hri.org/cgi-bin/brief?/news/greek/eragr/2005/05-01-31_1.eragr.html#05

http://news.in.gr/greece/article/?aid=597915

http://news.in.gr/greece/article/?aid=605410

Λοιπόν ο (Αρβανίτης μάλιστα) δεσπότης από τις Στανιάτες (Οινόφυτα), στις όχθες του ρέματος Βουργένι (Ασωπού) κ. Γιάννης Λιάπης, παρά αυτήν την εχθρότητα και τα αμοιβαία χτυπήματα κάτω από τη μέση, δε θεώρησε αναγκαία τη διαρροή προς την ευρύτερη κοινή γνώμη της ηθικής κάλυψης του Παρασκευαϊδη στους φονιάδες των Αλβανών, ίσως για να μην τεντώσει το σχοινί των αμοιβαίων αποκαλύψεων. Συνοπτικά αυτά που είπε ο δεσπότης του Βώλου, συμπυκνώνονται στο εξής: Είναι καλό να δολοφονούνται με μπαμπεσιά αθώοι Αλβανοί, ακόμη και με απρόκλητη εισβολή σε αλβανικό έδαφος. Η πράξη είναι ηρωική και πατριωτική. Πρέπει να επαναληφθεί.

Αναλυτικότερα:
«Στις 10 Απριλίου του 1994, μια ομάδα κομάντο της τρομοκρατικής ελληνικής οργάνωσης ΜΑΒΗ, πέρασε την ελληνοαλβανική μεθόριο και δολοφόνησε δύο Αλβανούς στρατιωτικούς μέσα στο στρατόπεδο της Επισκοπής. Επρόκειτο για μια πρώτης τάξεως προβοκάτσια που στόχευε στον πόλεμο με την Αλβανία και την “απελευθέρωση της σκλαβωμένης Β. Ηπείρου μας”. Όπως συμβαίνει πάντοτε σε ανάλογες περιπτώσεις, οι περισσότεροι έσπευσαν να μιλήσουν για “πράκτορες ξένων δυνάμεων”, και μόνο ο ακροδεξιός χώρος, ιδίως η εφημερίδα “Στόχος”, υπερασπίστηκε την “εθνικά δίκαιη” ενέργεια της ΜΑΒΗ και προανήγγειλε επόμενα “χτυπήματα”. Όταν όμως έφτασε στον Τύπο η αναλυτική προκήρυξη της τρομοκρατικής οργάνωσης (με τη φωτογραφία μάλιστα των όπλων που είχε αποσπάσει από το αλβανικό στρατόπεδο), δεν έμενε αμφιβολία: Το κομάντο ήταν τελικά “δικό μας”. Ο Μιχ. Σταθόπουλος, μαζί με άλλους 22 πολίτες, τον Οκτώβριο του 1994, βλέποντας ότι για “διπλωματικούς λόγους” η κυβέρνηση επιθυμούσε την αποσιώπηση της υπόθεσης, κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά των αγνώστων τρομοκρατών εθνικιστών της ΜΑΒΗ και των φανερών οπαδών τους. Ο νυν υπουργός είχε διαλέξει στρατόπεδο. Ήταν μ’ αυτούς που ήθελαν ειρήνη και δεν δίσταζε να συγκρουστεί με το συνονθύλευμα νεοφασιστών και παρακρατικών που είχαν λόγους να καλύπτουν την τρομοκρατία για εθνικούς λόγους. Ο σημερινός του μεγάλος αντίπαλος Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης βρέθηκε στην απέναντι πλευρά. Η εφημερίδα “Πληροφόρηση” που εξέδιδε, ως μητροπολίτης Δημητριάδος, ακόμα και αργότερα, όταν η αστυνομία συνέλαβε στο Δελβινάκι (πάλι στα ελληνοαλβανικά σύνορα) τους πάνοπλους “αγωνιστές του βορειοηπειρωτικού κινήματος”, δεν έπαψε να ευθυγραμμίζεται με την αδελφό “Στόχο”: “Φαίνεται πως οι συλληφθέντες μέλη της οργάνωσης ΜΑΒΗ, που δρα με στόχο την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου, προσφέρονται ως εξιλαστήρια θύματα στο βωμό της βελτίωσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων (…) Οι συνθήκες σύλληψης, φυλάκισης και διαπόμπευσής τους, δείχνουν μια έσχατη υποτέλεια απέναντι στους Αλβανούς (…) Πού ηκούσθη να παραδίδει μια χώρα σε μίαν άλλη στοιχεία που εξακρίβωσε σε βάρος πολιτών της που έδρασαν πατριωτικά και ηρωικά;” Και συνεχίζει η εφημερίδα του επίδοξου εθνάρχη κ. Χριστόδουλου. “Στο κάτω κάτω και ένοχοι αν είναι οι συλληφθέντες, θα έπρεπε να συγκαλυφθούν. Γιατί τώρα, ποιος θα θελήσει να αναλάβει κάποια τόσο επικίνδυνη αποστολή, όταν είναι βέβαιος ότι η ίδια του η κυβέρνηση θα τον απαρνηθεί; Κατά τα άλλα τα όνειρα για ελευθερία στη Β. Ήπειρο θάπτονται, οι νέοι απογοητεύονται και η διπλωματία θριαμβεύει” (Πληροφόρηση, Ιούλιος-Αύγουστος 1995).»
[Ιός- Ελευθεροτυπία, 24/6/2000]

Συν τοις άλλοις, ο «Απόστολος του Χριστού» και οι όμοιοι του, έθεσαν σε κίνδυνο την ειρήνη παράγοντας ταυτόχρονα και αισθήματα αδικίας, ταπείνωσης, μίσους και εκδίκησης στους φτωχούς μας γείτονες και συμπολίτες, με τους οποίους συμβιώνουμε. Ανησυχεί μάλιστα πως αν οι ένοχοι τιμωρηθούν, ποιός θα επαναλάβει αυτό το έγκλημα. Αυτό είναι εγκωμιασμός εγκλήματος και προτροπή για επανάληψή του. Ο σκληρόκαρδος παπάς δεν έδειξε καμία συμπόνια ούτε στις δύστυχες μανάδες των δολοφονημένων και συνέβαλε με τον τρόπο του στην τελική δικαστική έκβαση της υπόθεσης.

Ο ίδιος ο Έλληνας αρχιεπίσκοπος της Αλβανίας κ. Γιανουλάτος, ίσως το πιο προοδευτικό πρόσωπο του ελληνικού επισκοπάτου, που διορίστηκε προκλητικά από τον πατριάρχη επικεφαλής 3 Ελλήνων δεσποτάδων (δεν έγιναν δεκτοί) στη φτωχή Αλβανία, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση από το γεγονός της δολοφονίας το οποίο και καταδίκασεαπερίφραστα, αλλά ΑΠΕΦΥΓΕ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ και τις απόψεις του μητροπολίτη Βώλου.

…..

ΥΓ 1.
Ο ναζιστικός «Στόχος» επιτίθεται τακτικά στους ομοφυλόφιλους, αλλά υμνεί τον Παρασκευαϊδη:
(Στο παιδαριώδους γραφής κείμενό του, υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους τόνους)

Κυριακή, 24 Ιανουαρίου 2010
ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
………..
Δύο χρόνια μετά, δεν τον έχουμε ξεχάσει, τον έχουμε διαρκώς στο στόμα μας, στην καρδιά μας και τη σκέψη μας…
Δύο χρόνια μετά, η Ελλάδα παραμένει ορφανή…
…….
Ζητουν χωρισμό κράτους Εκκλησίας, ζητανε να δώσουν ιθαγένεια σε όλους τους λαθρομετανάστες, ζητάνε να μειωθεί η παρουσία της Εκκλησίας… αντι να ζουμε με την Εκκλησια που μας διδασκει να σκεφτομαστε, και να αποφασίζουμε, μας ζητανε να γίνουμε ένα νουμερο,ενας αριθμος οπως ωραια ελεγε ο Χριστοδουλος.
…….
Την Κυριακή στις 24 του μηνός η μνήμη του Χριστόδουλου παραμένει ζωντανή.
Πηγαίνουμε στον Αγιο Νικολαο Καισαριανής, αλλά και στο Πρώτο Κοιμητήριο των Αθηνών και τα γεμίζουμε και προσκυνώντας στον τάφο του λέμε, Χριστόδουλε σέ πάμε!
Για να τον ακουσουμε να μας λέει απο εκεί ψηλά και εγώ σας πάω !
…….
Αιωνία αυτού η μνήμη !

….

ΥΓ2
«Ριζοσπάστης», (26.8. 2000): «Ποιος «ευλόγησε» τους ναζί , κ. Χριστόδουλε;».
…

ΥΓ 3
Χριστοδούλου Αρχαιολογικαί αναλύσεις.

πηγή:roides.wordpress.com

kar.org.gr