Εύλογα ερωτήματα

Το πείραμα του Μίλγκραμ

[Αναδημοσίευση απο Γελωτοποιός]

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσετην ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίαςστο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.
Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μιαπροσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών τωνSS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικίατων Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους ηυπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.
Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

ΜΟΥΝΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ (ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ)

Το 1968, οι αφροαμερικανοί αθλητές Tommie Smith και John Carlos ύψωσαν τις γροθιές τους σε ένδειξη αλληλεγγύης στη "Μαύρη Δύναμη". Μετά από αυτή την κίνηση, αποβλήθηκαν από τη διοργάνωση.

Να δεις τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει… Eσάς;

Οι Αυστραλοί Χρυσαυγίτες θέλουν να διώξουν τους Έλληνες από τη χώρα τους…

Ραδιενεργά απόβλητα της χαλυβουργίας στο λιμάνι του Βόλου και τις εγκαταστάσεις της.

Ραδιενεργό καίσιο 137.
Ένα φορτίο με πυρηνικά απόβλητα από τις χαλυβουργίες του Βόλου, πηγαινοέρχεται ανενόχλητο στην  περιοχή, από τα εργοστάσια στο λιμάνι του Βόλου και αντίστροφα.
Φορτώνεται και ξεφορτώνεται συσκευασμένο σε κοινά σακιά χωρίς κανέναν έλεγχο από δημόσιο φορέα, παρά μόνο με μία απλή υπογραφή ιδιώτη πραγματογνώμονα.
Υπεραπλούστευση των διαδικασιών για το επικίνδυνο ραδιενεργό καίσιο 137!
Η χαλυβουργία προκαλεί, ισχυριζόμενη ότι τα απόβλητα ραδιενεργά υλικά, «βρίσκονται κάτω από τα όρια επικινδυνότητας». 
Οι αρμόδιες Ιταλικές αρχές, σε πλοίο που κατέφθασε σε λιμάνι τους, φορτωμένο με αυτό το ραδιενεργό υλικό, διέκοψαν άμεσα την εκφόρτωση και έβαλαν σε καραντίνα το πλοίο, έως ότου αναχώρησε για το λιμάνι του Βόλου.

Με την επιστροφή του πλοίου, ενημερώθηκε η αντιπεριφέρεια Θεσσαλίας, το λιμεναρχείο Βόλου, ο οργανισμός λιμένα Βόλου και το τελωνείο.

Το φορτίο που αρνήθηκαν να εκφορτώσουν οι Ιταλοί, ξεφορτώθηκε στο λιμάνι του Βόλου, χωρίς κανέναν έλεγχο, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα οι λιμενεργάτες και οι εργαζόμενοι του εργοστασίου για την επικινδυνότητα του φορτίου και σήμερα είναι αποθηκευμένο - εκτεθειμένο σε χώρο του εργοστασίου.

Στα τοπικά ΜΜΕ επιβλήθηκε σιγή ιχθύος.

Πρέπει άμεσα να δοθούν στην δημοσιότητα οι μετρήσεις πριν και μετά τον εντοπισμό της ραδιενέργειας στην Ιταλία, καθώς και ο φορέας που έκανε τις μετρήσεις. 

Πρέπει να γίνουν μετρήσεις στους χώρους των εργοστασίων, στο σκραπ, ιατρικός έλεγχος στους εργαζομένους και να μεταφερθεί το ραδιενεργό υλικό, με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.



dethelontis-fotadistis

ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ!

Αυτό φώναξε αναφερόμενη στους ανέργους η βουλευτίνα του ισπανικού Λαϊκού Κόμματος (PP) Αντρέα Φάμπρα, στη διάρκεια της συνεδρίασης της Ολομέλειας, όταν ο πρόεδρος της κυβέρνησης Μαριάνο Ραχόι (PP) ανακοίνωσε τη μείωση του επιδόματος ανεργίας. Για να γίνει πιο κατανοητή το έδειξε και με την χαρακτηριστική κίνηση της στους διαμαρτυρόμενους πολίτες έξω απο το ισπανικό κοινοβούλιο. Απο ότι φαίνεται στην φωτογραφία και η διαδηλώτρια της ανταποδίδει τα ίσια.


epitropesdiodiastop

Και οι Αυστριακοί αγωνιστές μας αγαπάνε !

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΑΦΙΣΑ ΑΥΣΤΡΙΑΚΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.


Μερικοί νομίζουν ότι αποκαλούμε τον Μιχαλολιάκο πακιστανό από εμπάθεια να όμως που έρχονται οι Αυστριακοί συντροφοί του να μας δικαιώσουν πανιγυρικά. Οι οποίοι φυσικά είναι υπεράνω πάσης υποψίας για ιδεολογική συγγένια με μας τα αναρχοκουμούνια. Άρα αφού ταυτίζονται οι κρίσεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ανθρώπων με τόσο διαφορετικές ιδεολογικές πεποιθήσεις μάλλον αποτελούν αντικειμενική πραγματικότητα.

«Είναι ο ποδοσφαιρικός καπιταλισμός, ανόητε…»

(μέρος Ι).

 Χρίστος Χαραλαμπόπουλος

Αυτές οι ημέρες, είναι περίεργες. Ξεκινάς να γράψεις ένα κείμενο και κάποια στιγμή, το κείμενο λες και αποκτά υπόσταση και βούληση. Αποφασίζει εκείνο την κατεύθυνση που θα τραβήξει. Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, οι δρόμοι του κάθε κειμένου βρίσκονται μέσα μας αλλά πολλές φορές με τα κείμενα, συμβαίνει ότι με τους καλοφτιαγμένους χαρακτήρες των μυθιστοριογράφων. Αποκτούν την δική τους ζωή. Για το σημερινό άρθρο είχα μία ιδέα που ξεκίνησε από δυό –φαινομενικά- διαφορετικές περιπτώσεις, που δείχνουν παράλληλα ότι στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Οι δύο διαφορετικές περιπτώσεις στις οποίες αναφέθηκα αφορούν την Αρσεναλ και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Διαφορετικές σε πολλά. Θα επικεντρωθώ, όμως σε ένα. Το ιδιοκτησιακό. Η ομάδα του Λονδίνου είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, η Γιουνάιτεντ όχι. Η Αρσεναλ ανήκει σε δύο μετόχους. 

*ΑποκρΙατικοποιήσεις τώρα!*

wonderjlawwall

ΠΩΣ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…Ένα video με αποσπάσματα απ’ όλο τον κόσμο.

Πόσα κοινά μπορεί να εντοπίσει κανείς σε όλες τις χώρες. Μια παγκόσμια τυραννία που στρέφεται εναντίον του Ανθρώπου, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκείας. Η βία του Συστήματος, η νομιμοποίηση των πρακτικών του, οι Αρχές που ποδοπατούν τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα.

Η ελευθερία της έκφρασης κινδυνεύει. Χιλιάδες διαδηλωτές σε κάθε γωνιά της Γης, έχουν μόνο κοινά. Αυτό το απαίσιο σύστημα πρέπει να καταρρεύσει. Δεν θέλω να πιστέψω πως η φράση του Orwell στο “1984″ θα υπερισχύσει του δίκαιου και της ζωής.

Οι κυβερνήσεις και οι αγορές, τα golden boys και οι τραπεζίτες, δεν πρόκειται να νοιαστούν για την Δημοκρατία. Είναι χρέος μας να την επαναφέρουμε. Αλλιώς θα είμαστε υπεύθυνοι για την απώλειά της.


strangejournal

Τέχνη & Προπαγάνδα: Τεχνικές προπαγάνδας & χειραγώγησης

• «Ο ψυχολογικός σκοπός της τρομοκρατίας είναι η δημιουργία ενός κλίματος της αβεβαιότητας και ανησυχίας στις μάζες, το οποίο θα αυξήσει την επιρροή μας σε αυτές και θα επιτρέψει, με την κατάλληλη χειραγώγηση τους, να μας αποδεχτούν σαν λύση» ... από ένα τρομοκρατικό εγχειρίδιο του Guerin-Serac.

• «Τα πιο επικίνδυνα ψέματα είναι ελαφρώς παραποιημένες αλήθειες» - Γκεοργκ Κρ. Λίχτενπμεργκ, Γερμανός επιστήμονας.

• «Αληθινή δύναμη δεν είναι η δύναμη πάνω στα πράγματα,αλλά πάνω στους ανθρώπους.Δύναμη είναι το να κομματιάζεις το ανθρώπινο μυαλό και να το ξανασυναρμολογείς δίνοντάς του το σχήμα που επιθυμείς». - Τζορτζ Όργουελ, 1984

• Στην εποχή μας μια χώρα ανήκει σε αυτόν που ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης» Ουμπέρτο Έκο, ακαδημαϊκός και συγγραφέας.

• Μπορείς να κοροϊδέψεις όλους τους ανθρώπους για κάποιο διάστημα, κάποιους ανθρώπους για πάντα, αλλά όχι τους πάντες για πάντα». Αβραάμ Λίνκολν, Πρόεδρος των Η.Π.Α.

Ιδιωτικοποίηση νερού: εξασφαλισμένη αποτυχία!

Την ίδια ώρα που στη χώρα μας προβάλλεται ως ανάπτυξη και ως «εργαλείο» εξόδου από την κρίση η ιδιωτικοποίηση του νε­ρού μέσα από την πώληση ποσοστού της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, στον υπόλοιπο πλανήτη η τάση που τα τελευταία χρό­νια έχει παγιοποιηθεί είναι η επιστρο­φή των δικτύων ύδρευσης και αποχέ­τευσης σε δημοτικές ή κρατικές επιχει­ρήσεις.

Και αυτό γιατί το μοντέλο της δεκα­ετίας του ’80 και του ’90, που μέσω του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας προωθήθηκε ή - καλύτερα - επιβλή­θηκε για την εξαγορά των δικτύων από ιδιωτικές εταιρείες, απέτυχε παταγω­δώς, με αποτέλεσμα η νέα αντίληψη, το σύγχρονο μοντέλο για τον 21ο αιώ­να, να απαιτεί τη δημοτική ή κρατική διαχείριση του νερού.

Η λογική μάλιστα της κρατικοποίη­σης δεν στηρίζεται μόνο στην αρχή ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να είναι δημόσια, γιατί πρόκειται για δημόσιο αγαθό, αλλά και σε καθαρά οικονο­μικούς και περιβαλλοντικούς όρους, αφού αποδείχθηκε ότι η δημόσια δια­χείριση είναι προς το συμφέρον και των πολιτών και του δημόσιου ταμείου. Ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο που βγήκε στη δημοσιότητα πρόσφατα διά χειρός του Παρατηρητηρίου της Ευ­ρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory - CEO), του Transnational Institute (TNI) και του Municipal Services Project , με τίτλο «Επαναδημοτικοποίηση - Επιστρέ­φοντας το Νερό στα Δημόσια Χέρια» («Remunicipalisation - Putting water back into public hands »), παρουσιάζει με συστηματική ανάλυση την τάση που ισχύει παγκοσμίως για την επιστροφή των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευ­σης στο Δημόσιο. 

Είδατε η ΝΔ ευκολίες!

Άντε ρε χαϊβάνια σε πέντε διμηνιαίες δόσεις το χαράτσι της ΔΕΗ γαι όσους δεν το πλήρωσαν. Τι νομίζατε ότι είχαν ξεχάσει; Απλά το είχαν "παγώσει" πριν τις εκλογές μέχρι νεοτέρας. Ζουντόβολα. Και τα καλύτερα έρχονται. Τα συνολίκα έσοδα αναμένοντε να φτάσουν τα 2,2 δις. Και άλλα 11 μέχρι το τέλος του 2013; Και καλά γαμήσια.

tro-mpa-xtiko

Raus

«Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι’ έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αετούς, τους αετούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και να είσαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπυριά σιτάρι. Σ’ έμαθαν και να ωρύεσαι “Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!”. Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι’ ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου.»



ΠΗΓΗ

RAMNOUSIA 

"Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου"

Μας συγκλόνισε με το "Εκατό χρόνια μοναξιάς", μας συγκίνησε με το "Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει", μας συνεπήρε με το "Ο έρωτας στα χρόνια τής χολέρας", μας προβλημάτισε με το "Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου". Κι όταν έγραψε το αυτοβιογραφικό "Ζω για να την διηγούμαι", πιστέψαμε ότι ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είχε κλείσει τον κύκλο του ως συγγραφέας και δεν είχε κάτι άλλο να μας πει. Όμως, καθώς ο μεγάλος κολομβιανός λογοτέχνης πλησίαζε τα 80 του χρόνια, επέστρεψε για να μας χαρίσει μια απροσδόκητη νουβέλλα, ένα μικρό αριστούργημα με τίτλο "Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου".

Το θέμα τής μοναξιάς είναι διάχυτο σχεδόν σε όλα τα έργα τού Μάρκες, ενώ σε κάποια απ' αυτά ο συγγραφέας ανατέμνει την μοναξιά με σχεδόν ευλαβική εμμονή. Αυτή η ανατομία άρχισε στο "Εκατό χρόνια μοναξιάς", συνεχίστηκε με έναν στρατηγό, έναν συνταγματάρχη κι έναν πατριάρχη ("Το φθινόπωρο τού Πατριάρχη") και ολοκληρώνεται ιδανικά στο "Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου", όπου ο "Γκάμπο" καταπιάνεται και με τον αγοραίο έρωτα για να εξετάσει την σχέση τής μοναξιάς με το σεξ. Αλλά ας πούμε δυο λόγια για το θέμα τού βιβλίου.

Ένας γέρος, άσχημος, συντηρητικός και ακόμη μάχιμος δημοσιογράφος, ο οποίος δεν παντρεύτηκε ποτέ και πάντοτε έκανε σεξ επί πληρωμή, αποφασίζει να κάνει στον εαυτό του ένα δώρο κατά την ενενηκοστή επέτειο των γενεθλίων του: να κάνει σεξ με μια παρθένα. Πιστεύει ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα αποδείξει πως είναι ακόμη ζωντανός, ενώ παράλληλα θα πραγματώσει κάτι που ποτέ δεν είχε βιώσει μέσα στα ενενήντα χρόνια τής ζωής του. Έτσι, απευθύνεται στην Ρόζα Καμπάρκας, μια γνωστή του η οποία δευθύνει τον οίκο ανοχής όπου συχνάζει, ζητώντας της να του βρει μια παρθένα. Η Ρόζα ικανοποιεί την επιθυμία τού πελάτη της αλλά εκείνος, αντί να κάνει σεξ με το κορίτσι, το ερωτεύεται...

Όταν γνώρισα τους ανθρώπους, αγάπησα τα ζώα…

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, δεν ξέρω τι απ΄όλα γνωρίζει ο κόσμος περί Κρητικής λεβεντιάς ή ότι άλλο σχετικό του πασάρεται, χωρίς να έχει ζήσει και γνωρίσει αυτόν εδώ το τόπο και εμάς τους Κρητικούς. Όσοι όμως είναι γνώστες, σίγουρα γνωρίζουν και τη πτυχή της Κρητικής «λεβεντιάς» η οποία εκφράζεται «ολόψυχα» στα ζωντανά του νησιού. Άλλοτε βάζοντας φόλες, άλλοτε δένοντας σκυλιά με αλυσίδες μερικών μόλις εκατοστών δίπλα σε βαρέλια (βαρελόσκυλα) χωρίς νερό και φαγητό για να φυλάνε τα έρμα και άλλοτε όταν σε κατάσταση έκστασης από τη περισσευούμενη παλικαριά πυροβολούν σχεδόν εξ’ επαφής αδέσποτα που ετόλμησαν να σταθούν στο δρόμο των Κρητικών «παλικαριών» και των διπλοκάμπινων τους 4×4…


Η φιλοζωικές οργανώσεις στη Κρήτη σηκώνουν τα χέρια ψηλά από τις συνεχόμενες και μάλιστα πολλές φορές εφαρμόσιμες απειλές «κάποιων» σε συνδυασμό με την ανικανότητα των αστυνομικών αρχών οι οποίες δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν τις τόσες καταγγελίες όχι μόνο από ντόπιους αλλά και από αμέτρητους τουρίστες που επισκέπτονται το νησί – ναι μπρε, πιο πολύ καρδιά έχει ο μπάτσος που κινεί τέτοια θέματα γρόθε πασόκε Κρητικέ που περηφανευόσουν για το «πράσινο» νησί, παρά τα εναπομείναντα σαν και εσένα πρωτοπαλίκαρα του Νικηφόρου Φωκά που αλωνίζετε αιώνες το νησί με τα κουμπούρια κάνοντας τους καμπόσους.

ΑΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΚΥΜΑ

Υπάρχει καταιγισμός δυσάρεστων ειδήσεων. Αυτοκτονίες, φτώχεια, βία, άστεγοι, ασθένειες, ανθρώπινες ιστορίες που σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα. Μετά από την φοβερή διαπίστωση μετεκλογικά, ότι ο λαός ψήφισε με την λογική να συνεργαστούν τα κόμματα μεταξύ τους, αποδεικνύεται πως ο λαός είναι διασπασμένος κι αυτή η διάσπαση θέλει προσοχή για να μην εξελιχθεί σε κάτι πιο ζημιογόνο.

Αλήθεια όμως, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ για τον ψηφοφόρο της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι παρακαλάω να τους συμβεί κάτι. Απλά, αυτός που κοιτάει την πάρτη του, όταν ψήφισε κι έδρασε με γνώμονα το τομάρι του, όσο να πεις δεν μπορεί να έχει και πολλές συμπάθειες.

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥΣ

Τι πανικός κι αυτός! Οι «φουσκωτοί» της Χρυσής Αυγής ζητούσαν χθες από γυναικόπεδα και ηλικιωμένους να τους... προστατεύσουν από το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στη Νίκαια. Κι επειδή τα γυναικόπαιδα δεν ήρθαν στο ραντεβού, την προστασία των χρυσαυγιτών ανέλαβε γι' ακόμη μια φορά η ελληνική αστυνομία. Ο τρόμος στο βλέμμα τους, ανεκτίμητος.

Το κάλεσμα της Χρυσής Αυγής κατά τη διάρκεια του αντιφασιστικού συλλαλητηρίου στη Νίκαια έσταζε κρύο ιδρώτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία αράδα: «Πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι [...] να διασφαλίσουμε τη δημόσια και ιδωτική περιουσία που θα γίνει στόχος των αναρχομπολσεβίκων».

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ

Καισαρείας 30

Καισαρείας 30. Απέναντι ακριβώς μένει ακόμα η κολλητή  μέχρι την 3η δημοτικού φίλη μου. Δύο στενά πιο πέρα είναι το σχολείο που τέλειωσα το δημοτικό και το γυμνάσιο. Ένα στενό πιο πάνω είναι η φίλη μου που στο σπίτι της έχω περάσει τόσες ώρες στη ζωή μου, όσες και στο δικό μου. Κάθε φορά που πέρναγα από το σημείο θυμόμουνα τον Αργύρη να με φωνάζει (δούλευε ένα διάστημα σε μια εταιρία δίπλα στην εφορία). Ποτέ δεν γυρνάω στα “ψιτ” στο δρόμο, αλλά τη φωνή του Αργύρη δεν την μπερδεύεις με καμία άλλη. Ήμασταν μαζί στην ίδια τάξη από την πρώτη δημοτικού μέχρι και το λύκειο.