Ο Κώστας Γεωργάκης ήταν φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας.
Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1948. Τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε ανώνυμα ότι η Χούντα των Αθηνών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητά του γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.
Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».
Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας. Από το πορτ μπαγκάζ πήρε τρία μπουκάλια γεμάτα βενζίνη και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης. Κάτω από τη μεγάλη στοά, άνοιξε τα μπουκάλια και έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο…
Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Στο σημείο της θυσίας υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά: «Η Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».
Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Η πράξη του αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα, που στέναζε κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών.
Ο τάφος του Κώστα Γεωργάκη βρίσκεται στο Α’ Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. Μια μικρή πλατεία της πόλης φέρει το όνομά του, ενώ έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του.
Η αυτοθυσία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη είναι μοναδικό και ξεχωριστό γεγονός στην αντίσταση κατά της Χούντας, προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του με τους στίχους από το ποίημά του «Η Θέα του Κόσμου»: «…ήσουν η φωτεινή περίληψη του δράματός μας…στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ’ αναστάσιμο φως κι ο επιτάφιος θρήνος μας…»
Αυτοπυρπόληση
(Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970)
Ντύθηκες γαμπρός
φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής
ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή
περίληψη του δράματος μας,
τα χέρια μας προς την Ανατολή
και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια
τ’ αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας.
Νικηφόρος Βρεττάκος
H κοινωνία ταλαιπωρείται από μία νέα επίθεση βλακείας. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχουν κάπου 40 μετοχές μίας ξεχασμένης τράπεζας που κοστίζουν δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά οι προδότες πολιτικοί δεν ανακινούν το θέμα. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι βέβαιοι για τον ωκεανό πετρελαίου κάτω από το Αιγαίο, το χρυσάφι στη Βόρεια Ελλάδα και το μαγικό φυσικό αέριο.
Ο Μάκης Ψωμιάδης είναι και πάλι ελεύθερος.Περπατά με το πούρο του, και τινάζει τη στάχτη του, τις βρωμιές του πάνω στην ελληνική κοινωνία. Ελεύθερος. Η φράση του πριν μερικές μέρες, «είμαι πολιτικός κρατούμενος» δεν ήταν η μοναδική κοροϊδία. Σήμερα βγάζει τη γλώσσα απέναντι στη Δικαιοσύνη που τον υπηρέτησε όσο κανείς. Με εξαίρεση ίσως την ελληνική αστυνομία, από την οποία κατά καιρούς στρατολόγησε συνεργάτες και εξασφάλισε κάλυψη
Όμορφοι ή άσχημοι;...
Ναι, καλά διαβάζετε, δεν κάνουν πουλάκια τα ματάκια σας. Γεννήθηκε ο άνθρωπος που έφαγε από τον Τράγκα χρήματα. Και μάλιστα πολλά! Όχι βέβαια τόσα όσα ο ίδιος έτρωγε επί χρόνια από τους εργαζόμενούς του, που πληρώνονταν μετά από αίτηση στον Θεό....
Περιμένοντας καυτό φθινόπωρο οι αποθήκες της ΕΛ.ΑΣ. γεμίζουν με δακρυγόνα
