Με ξέχειλη προκατάληψη αντιμετώπισε ο προεδρεύων του Γ’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Μ. Χατζηαθανασίου, τους μάρτυρες υπεράσπισης του Τάσου Θεοφίλου, σε μια προσπάθεια να απαξιώσει τις καταθέσεις τους. Πλην όμως δεν τα κατάφερε. Η προκατάληψη αυτή έγινε φανερή από την κατάθεση του πρώτου κιόλας μάρτυρα, που κατέθεσε τη Δευτέρα 13 Γενάρη.
Ο Ν.Μ. κατέθεσε ότι ο Θεοφίλου από τη Δευτέρα 6 Αυγούστου του 2012 μέχρι την Παρασκευή 10 Αυγούστου, με μια ενδιάμεση διακοπή μιας ή δύο ημερών, βοηθούσε μαζί με άλλους (τους οποίους κατονόμασε) στην ανακαίνιση (ελαιοχρωματισμοί) του κτιρίου που στεγάζεται το Στέκι Μεταναστών, στην Τσαμαδού 13 στα Εξάρχεια. Ο μάρτυρας κατέθεσε ακόμη, ότι ο Θεοφίλου σύχναζε στο Στέκι Μεταναστών από το φθινόπωρο του 2009 μέχρι την άνοιξη του 2011, έκανε μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, ενώ δούλευε περιστασιακά σε διάφορες δουλειές.
Είναι προφανές, ότι από τη στιγμή που ο Θεοφίλου από τις πρωϊνές ώρες της 10ης Αυγούστου του 2012 εργαζόταν στο Στέκι Μεταναστών, δεν μπορούσε να βρίσκεται στις 8:30 το πρωί της ίδιας μέρας στην Πάρο και να συμμετέχει στη ληστεία της τράπεζας και στην ανθρωποκτονία του ταξιτζή. Αυτό ήταν που εξόργισε τον προεδρεύοντα Μ. Χατζηαθανασίου, ο οποίος με τις ερωτήσεις του και με ειρωνικά χαμόγελα αποκάλυψε όλη την προκατάληψή του.Ο προδρεύων ρώτησε και το συγκεκριμένο μάρτυρα και εκείνους που ακολούθησαν και επιβεβαίωσαν την κατάθεσή του, γιατί δεν πήγαν να το καταθέσουν στις αρχές από την πρώτη στιγμή. Την ίδια ερώτηση υπέβαλαν στη συνέχεια η εισαγγελέας Οικονόμου και οι παρευρισκόμενοι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής. Οι μάρτυρες έδωσαν την αυτονόητη απάντηση. Αλλοι είπαν ότι φοβήθηκαν μην τους εμπλέξουν κι αυτούς και τους ενοχοποιήσουν και άλλοι ότι αυτό ήταν επιλογή του Τ. Θεοφίλου, για να μην ενοχοποιηθούν αθώοι άνθρωποι, στάση που τον τιμά.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Σπ. Φυτράκης περιέγραψε το ζοφερό κλίμα που επικρατούσε τις ημέρες της σύλληψης του Τ. Θεοφίλου, ανέφερε περιστατικά ενοχοποίησης λόγω φιλικών σχέσεων (λόγω των φιλικών σχέσεών του με τον Κ. Σακκά ενοχοποιήθηκε και ο Θεοφίλου) και κατέληξε απευθυνόμενος στον προεδρεύοντα του δικαστηρίου: Δεν πρέπει να παραξενεύεστε από τις εξηγήσεις των μαρτύρων, γιατί δεν το είπαν από τις πρώτες ημέρες στις αρχές και το λένε σήμερα.
Ο μάρτυρας Γ. Κοσμάς, που διατηρεί καφετέρια ακριβώς απέναντι από το Στέκι Μεταναστών, κατέθεσε ότι πράγματι ο Τ. Θεοφίλου βρισκόταν στο Στέκι Μεταναστών και βοηθούσε στην ανακαίνιση του κτιρίου . Ανέφερε χαρακτηριστικά, ότι το μεσημέρι ο Θεοφίλου μαζί με τον Ν.Μ. και τον Ε.Β. πήγαιναν στο μαγαζί του να ξεκουραστούν και να πιουν άλλος ποτό και άλλος καφέ.
Ο Ε.Β. κατέθεσε ότι ήταν και ο ίδιος ένας από αυτούς που βοήθησαν στην ανακαίνιση και ότι δούλεψε μαζί με τον Τ. Θεοφίλου. Συνήγορος πολιτικής αγωγής έφτασε στο σημείο, λόγω του γενικότερου εκνευρισμού από την πλήρη κατάρρευση του κατηγορητηρίου, να ζητήσει από τον μάρτυρα ν’ ανοίξει τα χέρια του. O E.B. άνοιξε τα χέρια του και περιχαρής ο συνήγορος αναφώνησε ότι ο μάρτυρας δεν είναι οικοδόμος (λες και πρέπει να είσαι οικοδόμος για να βοηθήσεις στα βαψίματα ενός στεκιού)!
Επειδή πρόεδρος, εισαγγελέας και πολιτική αγωγή αμφισβήτησαν την ελικρίνεια των μαρτύρων σε ό,τι αφορά τους λόγους για τους οποίους δεν πήγαν από την αρχή να καταθέσουν για το πραγματικό και όχι κατασκευασμένο άλλοθι του Τ. Θεοφίλου, θυμίζουμε μερικά πράγματα που είτε δεν τα ξέρουν είτε κάνουν πως δεν τα ξέρουν. Μάρτυρας κατηγορουμένου στην τρίτη δίκη της ΣΠΦ και η φίλη του μετατράπηκαν σε κατηγορούμενους, επειδή έκαναν το λάθος να πηγαίνουν στον Κορυδαλλό και να παρακολουθούν ως αλληλέγγυοι τη δίκη. Ο Τ. Θεοφίλου δεν είχε ανάγκη από κατασκευασμένα άλλοθι από τη στιγμή που ο εμπνευστής και κατασκευαστής του σαθρού κατηγορητηρίου Ε. Χαρδαλιάς παραδέχτηκε ότι «μπορεί να μην ήταν στη ληστεία ο άνθρωπος», ενώ και ο ίδιος ο πρόεδρος παραδέχτηκε ότι «είναι ενδεχόμενο να μην έχει φορέσει το καπέλο». Γι’ αυτό και δεν περιποιεί τιμή στον πρόεδρο να χαμογελάει ειρωνικά όταν καταθέτουν μάρτυρες υπεράσπισης.
Ο μάρτυρας Κ.Κ. που έχει εταιρία ηχητικών κατέθεσε ότι γνώρισε τον Τ. Θεοφίλου στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που έγινε τον Ιούνη ή τον Ιούλη του 2010 στο Ρέντη. Ο Θεοφίλου του ζήτησε να τον παίρνει στη δουλειά του όταν έχει ανάγκη από εργατικά χέρια και δούλεψε μερικές φορές μαζί του. Οταν ρωτήθηκε από συνήγορο της πολιτικής αγωγής τι άνθρωπος ήταν, ο μάρτυρας απάντησε ότι ήταν ήσυχος και πολύ εργατικός.
Η μάρτυρας Μ.Π., φοιτήτρια Ψυχολογίας, κατέθεσε ότι γνώρισε τον Θεοφίλου στο Στέκι Μεταναστών, όπου έκαναν μαζί μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μία φορά την εβδομάδα από το φθινόπωρο του 2009 μέχρι την άνοιξη του 2011, και ότι δεν ήταν οπαδός της βίαιης αλλά της ήπιας δράσης. Ρωτήθηκε αν γνώριζε για τους άλλους μάρτυρες και γιατί δεν πήγαν να καταθέσουν αμέσως στις αρχές και απάντησε ότι το γνώριζε και εκτιμά ότι καλώς δεν κατέθεσαν, γιατί αυτή ήταν τότε η θέση του Τ. Θεοφίλου, που ήθελε να προστατέψει το Στέκι Μεταναστών από προβλήματα. Ανέφερε μάλιστα ότι κάποια στιγμή ρίχτηκε χειροβομβίδα στο στέκι. Τέλος, ρωτήθηκε από συνήγορο υπεράσπισης αν ο συγγραφέας ταυτίζεται με τον ήρωά του και απάντησε ότι δεν ταυτίζεται. Η ερώτηση έγινε γιατί ο Θεοφίλου σ’ ένα από τα διηγήματά του του αναφέρεται και σε μια ληστεία. Πρόκειται για το διήγημα που έγινε και ταινία μικρού μήκους, όπως κατέθεσε η δημιουργός της (στις 23 Δεκέμβρη).
Η μάρτυρας Μ.Κ., κοινωνική λειτουργός που εργάζεται εθελοντικά σε ΜΚΟ, κατέθεσε ότι ο Τ. Θεοφίλου το τελευταίο τρίμηνο του 2010 δούλεψε εθελοντικά σ’ αυτή τη ΜΚΟ κάνοντας μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες. Τους ενημέρωσε ότι από το Γενάρη του 2011 δε θα μπορεί να βοηθήσει και τους πήγε αντικαταστάτη. Σε ερώτηση συνηγόρου υπεράσπισης αν ο Θεοφίλου θα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο, απάντησε κατηγορηματικά: όχι, δε θα μπορούσε.
Η μάρτυρας Σ.Τ. κατέθεσε ότι γνωρίζει τον Τ. Θεοφίλου από το 2004 (σπούδασε και η ίδια στη Θεσσαλονίκη) και ότι συγκατοικούσαν στην Αθήνα μέχρι την άνοιξη του 2011 (μέχρι το 2009 που σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη ο Θεοφίλου κατοικούσε στο σπίτι των γονιών του). Η μάρτυρας ήταν κατηγορηματική: ο Θεοφίλου έφυγε για τη Λαμία γιατί εκεί κατοικούσε η φίλη του και όχι για κάποιον άλλο λόγο. Εργαζόταν σε διάφορες δουλειές ανασφάλιστος, ενώ η ίδια πήγε δυο φορές στη Λαμία και έμεινε στο σπίτι του. Ούτε στη Λαμία κρυβόταν ούτε όταν κατέβαινε στην Αθήνα. Στις 18 Αυγούστου του 2012, η μάρτυρας είχε ραντεβού με τον Θεοφίλου στις 12 το μεσημέρι, το οποίο δεν έγινε, γιατί καθυστέρησε η ίδια. Μετά από λίγη ώρα, συναντήθηκε με την κοινή τους φίλη και συντρόφισσα Ε.Α. και μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το σπίτι της τις συνέλαβε μια κουστωδία ασφαλιτών και τις προσήγαγε στο αστυνομικό τμήμα της Κυψέλης, όπου τις κράτησαν για αρκετές ώρες πριν τις αφήσουν. Ηταν η καλύτερη απάντηση στην «απορία» του προεδρεύοντα και της εισαγγελέα, γιατί οι μάρτυρες υπεράσπισης δεν πήγαν αμέσως να καταθέσουν στις αρχές. Δεν υπήρχε μόνο ένα κλίμα τρομοϋστερίας, αλλά και ανοιχτών απειλών ενάντια στο φιλικό περιβάλλον του Τ. Θεοφίλου.
Ο συγγραφέας Γ. Αλεξάκης κατέθεσε ότι στις 9 Αυγούστου του 2012, στις 8 το βράδυ, συναντήθηκε με τον Θεοφίλου, ο οποίος θα του έδινε μερικά διηγήματά του για να κρίνει αν είναι δημοσιεύσιμα, επειδή ο ίδιος ασχολείται και με τις εκδόσεις. Δεν γνώριζε τον Θεοφίλου, αλλά είχε μεσολαβήσει ένας κοινός φίλος από τη Θεσσαλονίκη. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι ο Θεοφίλου είναι ταλαντούχος συγγραφέας, που θα χρειαστεί όμως πολλή δουλειά ακόμη. Και αυτός ο μάρτυρας αμφισβητήθηκε και μάλιστα με προσβλητικό τρόπο. Και καλά, την ερώτηση πώς θυμόταν την ημερομηνία της συνάντησής του με τον Θεοφίλου, ας τη θεωρήσουμε επιτρεπτή. Ο μάρτυρας απάντησε αβίαστα, ότι την επομένη ταξίδεψε στο Βερολίνο, όπου διαμένει ο γιος του, και γι’ αυτό θυμόταν την ημερομηνία. Πώς όμως, αν όχι ως ένδειξη προκατάληψης, μπορεί να χαρακτηριστεί η ερώτηση του προεδρεύοντα, αν έχει τα εισιτήρια από το ταξίδι του στο Βερολίνο; Ποιο λόγο θα είχε κάποιος να κρατά τα εισιτήρια από ένα ταξίδι που πραγματοποίησε πριν από ενάμιση χρόνο;
Πάντως, η εισαγγελέας Οικονόμου, συζητώντας με τον πρόεδρο, χαρακτήρισε αυτή τη συνάντηση πολύ σημαντική, γιατί είναι δύσκολο κάποιος που στις 8 το βράδυ βρισκόταν στην Αθήνα, να βρίσκεται τις πρωινές ώρες της επομένης στην Πάρο και να συμμετέχει σε ληστεία.
Ο αναρχικός Γ. Καλαϊτζίδης κατέθεσε, μεταξύ των άλλων, ότι ο Τ. Θεοφίλου συμμετείχε στο αναρχικό κίνημα και μετά τη σύλληψη του Κ. Σακκά στοχοποιήθηκε. Ασπαντώντας σε ερώτηση του προεδρεύοντα αν έχει στοιχεία για τη στοχοποίησή του, ο μάρτυρας απάντησε ότι ο Θεοφίλου συμμετείχε δραστήρια στο κίνημα αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά και στο πλαίσιο αυτού του κινήματος είχε παραστεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Ο Κ. Σμυρναίος, μετά από μια συνοπτική αναφορά στη δική του περιπέτεια και τα κοινά χαρακτηριστικά της με τη δίωξη του Τ. Θεοφίλου, τόνισε ότι πρόκειται για δίωξη πολιτικής σκοπιμότητας. Δική του πεποίθηση είναι ότι ο Τ. Θεοφίλου είναι αθώος. Θύμισε στο δικαστήριο πως η τσαρική Οχράνα είχε κατηγορήσει και φυλακίσει τον Φιόντορ Ντοστογέφσκι ως μέλος της «Ναρόντναγια Βόλια» για το έργο του «Εγκλημα και Τιμωρία». Σήμερα, τόνισε, η Αντιτρομοκρατική ενοχοποίησε τον Τ. Θεοφίλου με ένα σαθρό κατηγορητήριο που κατέρρευσε, για τα διηγήματα που δημοσίευσε στο μπλογκ του. Η επισήμανση αυτή ενόχλησε ιδιαίτερα τον προεδρεύοντα.
Την Τρίτη 14 Γενάρη εξετάστηκαν άλλοι οχτώ μάρτυρες υπεράσπισης. Πριν ξεκινήσει η εξέτασή τους, ο συνήγορος υπεράσπισης Κ. Παπαδάκης θύμισε στον προεδρεύοντα Μ. Χατζηαθανασίου ότι το δικαστήριο πρέπει ν’ αποφασίσει για την ένσταση που έχει υποβάλει για το ζήτημα του DNA και κατέθεσε την απόφαση 3912/2012 του Ε’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που αθώωσε τον Σίμο Σεϊσίδη από την κατηγορία της συμμετοχής σε ληστεία. Το μοναδικό «ενοχοποιητικό» στοιχείο που κατετέθηκε ήταν η έκθεση πραγματογνωμοσύνης για βιολογικό υλικό που βρέθηκε υποτίθεται σ’ ένα σκούφο που υποτίθεται ότι είχε πέσει από τους δράστες. Για δες κάτι συμπτώσεις: τον Σ. Σεϊσίδη πήγαν να τον καταδικάσουν με ανύπαρκτο σκούφο, τον Τ. Θεοφίλου πάνε να τον καταδικάσουν με ανύπαρκτο καπέλο!
Ο συνήγορος διάβασε ένα απόσπασμα από την απόφαση, που είναι πραγματικός κόλαφος για τις «εκθέσεις πρασγματογνωμοσύνης» της ΔΕΕ και την τακτική της Αντιτρομοκρατικής. Το παραθέτουμε, γιατί είναι πολύ σημαντικό:
«Η ανωτέρω έκθεση πραγματογνωμοσύνης, που εκτιμάται ελεύθερα, η δε διαλαμβανόμενη σ’ αυτήν αξιολόγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, καθόσον η ανεύρεση γενετικού υλικού του κατηγορούμενου στο πιο πάνω αντικείμενο (σκούφο) δεν σημαίνει ότι αυτός είχε απαραίτητα έρθει σε επαφή με το αντικείμενο αυτό, διότι οι έμμεσοι τρόποι μεταφοράς του DNA με μορφή διάφορων βιολογικών υλικών είναι πολλοί λ.χ. με τον αέρα.
Επίσης η συλλογή DNA με βαμβακοφόρο στυλεό, όπως συνέβη και στην ένδικη περίπτωση (βλ. στην παράγραφο Παρατηρήσεις της πιο πάνω έκθεσης πραγματογνωμοσύνης της Ιουλίας Σκίτσα) είναι τόσο μικρή, ώστε η ανάλυση της συλλεγείσας ποσότητας να μην είναι εφικτή με τη χρήση της κοινής μεθόδου ανάλυσης DNA με μικροδορυφόρους STR, υπάρχουν δε αντιρρήσεις για την εγκυρότητά της. Εξάλλου η εν λόγω έκθεση πειστικώς αντικρούεται από την τεχνική έκθεση της Αρτεμις Ρούμπου καθώς και την κατάθεση της εξετασθείσης στο ακροατήριο του παρόντος δικαστηρίου μάρτυρα Ευγενίας Κολοβού» (οι επισημάνσεις δικές μας).
Η ίδια πειστική αντίκρουση της «έκθεσης πραγματογνωμοσύνης» της ΔΕΕ έγινε και κατά την ακροαματική διαδικασία από δυο ειδικευμένους επιστήμονες, μια βιολόγο και μια χημικό. Θα ήταν πραγματική πρόκληση αν το δικαστήριο θεωρούσε έγκυρη αυτή την έκθεση του εργαστηρίου της Ασφάλειας, αγνοώντας όχι μόνο τις καταθέσεις των δύο επιστημόνων, αλλά και τη νομολογία. Θυμίζουμε πως ήταν στη διάρκεια των καταθέσεων αυτών των μαρτύρων που ο προεδρεύων αναγνώρισε ότι «ενδέχεται να μην το έχει φορέσει το καπέλο» ο Θεοφίλου. Γι’ αυτό και γράψαμε ότι από την έως τότε ακροαματική διαδικασία προέκυψε ότι ο Τ. Θεοφίλου δεν έχει καμιά σχέση με όσα του «φόρτωσε» η Αντιτρομοκρατική και το δικαστήριο πρέπει να τον απαλλάξει πάνηγυρικά «διότι δεν απεδείχθη».
Ακολούθησαν οι καταθέσεις των μαρτύρων Ε.Α, Π.Τ, Γ.Μ, Α.Φ, Ν.Ν., Μ.Τ., Πέτρου Γιώτη και Αρη Σειρηνίδη. Λόγω χώρου, θα αναφερθούμε αναλυτικά μόνο στην «επεισοδιακή» κατάθεση του δημοσιογράφου Π. Γιώτη, σημειώνοντας ότι οι υπολοιποι εφτά μάρτυρες επιβεβαίωσαν κατηγορηματικά διάφορες πλευρές της υπόθεσης που είχαν κατατεθεί από μάρτυρες που προηγήθηκαν και κατέδειξαν ότι σε βάρος του Τ. Θεοφίλου στήθηκε μια σκευωρία.
Ο Π. Γιώτης δήλωσε από την αρχή ότι δεν γνωρίζει τον Θεοφίλου, όμως μπορεί ν’ αποδείξει ότι αυτός δε θα μπορούσε να είναι μέλος της ΣΠΦ, για να δεχτεί αμέσως την προσβλητική ερώτηση του προέδρου, αν είναι ο ίδιος μέλος της ΣΠΦ και το ξέρει! Ο μάρτυρας κράτησε την ψυχραιμία του και απάντησε ότι στο συμπέρασμά του κατέληξε μελετώντας κείμενα του Θεοφίλου και κείμενα της ΣΠΦ (προκηρύξεις της οργάνωσης και δηλώσεις των φυλακισμένων μελών της). Διευκρίνισε, μάλιστα, ότι δεν μελέτησε μόνο κείμενα που ο Θεοφίλου έγραψε μετά τη σύλληψή του, αλλά και κείμενα που είχε γράψει πριν τη σύλληψή του.
Διακοπτόμενος συνεχώς από τον πρόεδρο, ο μάρτυρας κατάφερε να αναφερθεί μόνο στην ιδεολογική διαφορετικότητα του Θεοφίλου, που εντάσσεται στο ρεύμα του αναρχικού κομμουνισμού, και της ΣΠΦ, που εντάσσεται στο αναρχοατομικιστικό-μηδενιστικό ρεύμα. Στην προσπάθειά του να εξηγήσει τις ιστορικές διαφορές ανάμεσα σ’ αυτά τα ρεύματα, ο μάρτυρας διακοπτόταν συνεχώς από τον πρόεδρο, ο οποίος έδειξε και… τις βαθιές του γνώσεις επί των κοινωνικών επιστημών. Τόσο βαθιές που αμφισβήτησε (συνοδεύοντας την αμφισβήτηση και με μορφασμό αποδοκιμασίας) ακόμη και την άποψη του μάρτυρα ότι αναρχικοί και μαρξιστές πρεσβεύουν τον ίδιο τελικό σκοπό, την αταξική κοινωνία!
Οταν ο Π. Γιώτης πέρασε στο δεύτερο σκέλος της ανάλυσής του, στις πολιτικές διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα στα κείμενα του Θεοφίλου και σ’ αυτά της ΣΠΦ, ο πρόεδρος του απαγόρευσε να συνεχίσει, φανερά ενοχλημένος από τα όσα κατέθετε.
Ετσι, ο μάρτυρας μπόρεσε να συνεχίσει –πάντα διακοπτόμενος– απαντώντας στις ερωτήσεις της συνηγόρου Α. Παπαρρούσου. Μόλις, όμως, η συνήγορος ζήτησε από τον μάρτυρα να αναφερθεί και στις υφολογικές διαφορές ανάμεσα στα κείμενα του Θεοφίλου και σ’ αυτά της ΣΠΦ, τις οποίες εισαγωγικά είχε υπαινιχθεί, ο πρόεδρος απαγόρευσε την ερώτηση! Τότε η συνήγορος ζήτησε να γίνει μισάωρη διακοπή, για να δει η υπεράσπιση πώς θ’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε. Γιατί ήταν φανερό ότι ο πρόεδρος δεν ήθελε ν’ ακουστεί και να καταγραφεί μια ανάλυση για τις διαφορές που αποδεικνύουν ότι ο Θεοφίλου δε θα μπορούσε να είναι μέλος της ΣΠΦ, από κάποιον που δεν είναι αναρχικός (είμαι κομμουνιστής δήλωσε ο Π. Γιώτης), αλλά έχει μελετήσει πολύ καλά το θέμα και διαθέτει τα απαιτούμενα αναλυτικά εργαλεία.
Το μισάωρο διάλειμμα ξεπέρασε τη μια ώρα και με την επάνοδο του δικαστηρίου ο Τ. Θεοφίλου ζήτησε να κάνει μια δήλωση. Είμαι διατεθειμένος, είπε, να παραιτηθώ από τους υπόλοιπους μάρτυρες και από κάθε στοιχείο υπεράσπισης, αν το δικαστήριο δηλώσει ότι είναι αποφασισμένο να με καταδικάσει, επειδή αυτό απαίτησε ο Δένδιας.
Ο προεδρεύων έδειξε να μη θέλει να συνεχίσει την προηγούμενη τακτική του, η υπεράσπιση ζήτησε να συνεχίσει την κατάθεσή του ο Π. Γιώτης και ο μάρτυρας ολοκλήρωσε την παρουσίαση της ανάλυσής του, απαντώντας σε ερωτήματα του συνηγόρου Σπ. Φυτράκη και χωρίς αυτή τη φορά να διακόπτεται από τον πρόεδρο.
Διαβάζοντας παράλληλα κείμενα της ΣΠΦ και κείμενα του Θεοφίλου, ο Π. Γιώτης έκανε συγκρίσεις και αναφερόταν στις διαφορές στο ιδεολογικό, το πολιτικό και το υφολογικό επίπεδο. Και ο Θεοφίλου και η ΣΠΦ έχουν αναφορά στο ιστορικό αναρχικό ρεύμα, αλλά όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλα ιστορικά ρεύματα (π.χ. το μαρξιστικό) ο αναρχισμός έχει υποστεί διαρέσεις, οι οποίες εξηγούν και την ύπαρξη διαφορετικών συλλογικοτήτων, διεθνώς και στην Ελλάδα. Δεν γίνεται να τσουβαλιάζονται όλοι κάτω από μια ταμπέλα, επειδή αυτό απαιτεί ο σχεδιασμός των σεναριογράφων της Αντιτρομοκρατικής.
Ο μάρτυρας έθεσε μόνος του το ερώτημα: μήπως ο Θεοφίλου, μετά τη σύλληψή του, κατασκεύασε μια άλλη ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, προκειμένου να δημιουργήσει άλλοθι; Και απάντησε: πρώτον, ακόμα και ο πιο ικανός συγγραφέας δε θα μπορούσε να φτιάξει τόσο γρήγορα μια άλλη ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα. Θα τον πρόδιδαν τα κείμενά του, που δε θα είχαν την απαιτούμενη εσωτερική ενότητα και συνοχή. Τα κείμενα του Θεοφίλου, όμως, είναι απολύτως συγκροτημένα, έχουν εσωτερική συνοχή και πείθουν ότι ο πυρήνας της ιδεολογικής και πολιτικής του ύπαρξης είναι αυτό που λέει: αναρχικός κομμουνιστής. Δεύτερο, η ίδια ταυτότητα υπάρχει και στα παλαιότερα κείμενα του Θεοφίλου, αυτά που έγραψε πριν τη σύλληψή του. Εκανε μάλιστα εκτεταμένες αναφορές ακόμη και στο λογοτεχνικό έργο του Θεοφίλου (ποιήματα και διηγήματα), που δείχνουν τις επιρροές και τις αναφορές του, στις οποίες διακρίνονται η ταξική προσέγγιση και ένας διάχυτος κοινωνισμός, που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος με τις –επίσης συγκροτημένες– ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις της ΣΠΦ.
Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014
Αναδημοσίευση από : eksegersi.gr
mpalothia.com/
Ο Ν.Μ. κατέθεσε ότι ο Θεοφίλου από τη Δευτέρα 6 Αυγούστου του 2012 μέχρι την Παρασκευή 10 Αυγούστου, με μια ενδιάμεση διακοπή μιας ή δύο ημερών, βοηθούσε μαζί με άλλους (τους οποίους κατονόμασε) στην ανακαίνιση (ελαιοχρωματισμοί) του κτιρίου που στεγάζεται το Στέκι Μεταναστών, στην Τσαμαδού 13 στα Εξάρχεια. Ο μάρτυρας κατέθεσε ακόμη, ότι ο Θεοφίλου σύχναζε στο Στέκι Μεταναστών από το φθινόπωρο του 2009 μέχρι την άνοιξη του 2011, έκανε μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, ενώ δούλευε περιστασιακά σε διάφορες δουλειές.
Είναι προφανές, ότι από τη στιγμή που ο Θεοφίλου από τις πρωϊνές ώρες της 10ης Αυγούστου του 2012 εργαζόταν στο Στέκι Μεταναστών, δεν μπορούσε να βρίσκεται στις 8:30 το πρωί της ίδιας μέρας στην Πάρο και να συμμετέχει στη ληστεία της τράπεζας και στην ανθρωποκτονία του ταξιτζή. Αυτό ήταν που εξόργισε τον προεδρεύοντα Μ. Χατζηαθανασίου, ο οποίος με τις ερωτήσεις του και με ειρωνικά χαμόγελα αποκάλυψε όλη την προκατάληψή του.Ο προδρεύων ρώτησε και το συγκεκριμένο μάρτυρα και εκείνους που ακολούθησαν και επιβεβαίωσαν την κατάθεσή του, γιατί δεν πήγαν να το καταθέσουν στις αρχές από την πρώτη στιγμή. Την ίδια ερώτηση υπέβαλαν στη συνέχεια η εισαγγελέας Οικονόμου και οι παρευρισκόμενοι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής. Οι μάρτυρες έδωσαν την αυτονόητη απάντηση. Αλλοι είπαν ότι φοβήθηκαν μην τους εμπλέξουν κι αυτούς και τους ενοχοποιήσουν και άλλοι ότι αυτό ήταν επιλογή του Τ. Θεοφίλου, για να μην ενοχοποιηθούν αθώοι άνθρωποι, στάση που τον τιμά.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Σπ. Φυτράκης περιέγραψε το ζοφερό κλίμα που επικρατούσε τις ημέρες της σύλληψης του Τ. Θεοφίλου, ανέφερε περιστατικά ενοχοποίησης λόγω φιλικών σχέσεων (λόγω των φιλικών σχέσεών του με τον Κ. Σακκά ενοχοποιήθηκε και ο Θεοφίλου) και κατέληξε απευθυνόμενος στον προεδρεύοντα του δικαστηρίου: Δεν πρέπει να παραξενεύεστε από τις εξηγήσεις των μαρτύρων, γιατί δεν το είπαν από τις πρώτες ημέρες στις αρχές και το λένε σήμερα.
Ο μάρτυρας Γ. Κοσμάς, που διατηρεί καφετέρια ακριβώς απέναντι από το Στέκι Μεταναστών, κατέθεσε ότι πράγματι ο Τ. Θεοφίλου βρισκόταν στο Στέκι Μεταναστών και βοηθούσε στην ανακαίνιση του κτιρίου . Ανέφερε χαρακτηριστικά, ότι το μεσημέρι ο Θεοφίλου μαζί με τον Ν.Μ. και τον Ε.Β. πήγαιναν στο μαγαζί του να ξεκουραστούν και να πιουν άλλος ποτό και άλλος καφέ.
Ο Ε.Β. κατέθεσε ότι ήταν και ο ίδιος ένας από αυτούς που βοήθησαν στην ανακαίνιση και ότι δούλεψε μαζί με τον Τ. Θεοφίλου. Συνήγορος πολιτικής αγωγής έφτασε στο σημείο, λόγω του γενικότερου εκνευρισμού από την πλήρη κατάρρευση του κατηγορητηρίου, να ζητήσει από τον μάρτυρα ν’ ανοίξει τα χέρια του. O E.B. άνοιξε τα χέρια του και περιχαρής ο συνήγορος αναφώνησε ότι ο μάρτυρας δεν είναι οικοδόμος (λες και πρέπει να είσαι οικοδόμος για να βοηθήσεις στα βαψίματα ενός στεκιού)!
Επειδή πρόεδρος, εισαγγελέας και πολιτική αγωγή αμφισβήτησαν την ελικρίνεια των μαρτύρων σε ό,τι αφορά τους λόγους για τους οποίους δεν πήγαν από την αρχή να καταθέσουν για το πραγματικό και όχι κατασκευασμένο άλλοθι του Τ. Θεοφίλου, θυμίζουμε μερικά πράγματα που είτε δεν τα ξέρουν είτε κάνουν πως δεν τα ξέρουν. Μάρτυρας κατηγορουμένου στην τρίτη δίκη της ΣΠΦ και η φίλη του μετατράπηκαν σε κατηγορούμενους, επειδή έκαναν το λάθος να πηγαίνουν στον Κορυδαλλό και να παρακολουθούν ως αλληλέγγυοι τη δίκη. Ο Τ. Θεοφίλου δεν είχε ανάγκη από κατασκευασμένα άλλοθι από τη στιγμή που ο εμπνευστής και κατασκευαστής του σαθρού κατηγορητηρίου Ε. Χαρδαλιάς παραδέχτηκε ότι «μπορεί να μην ήταν στη ληστεία ο άνθρωπος», ενώ και ο ίδιος ο πρόεδρος παραδέχτηκε ότι «είναι ενδεχόμενο να μην έχει φορέσει το καπέλο». Γι’ αυτό και δεν περιποιεί τιμή στον πρόεδρο να χαμογελάει ειρωνικά όταν καταθέτουν μάρτυρες υπεράσπισης.
Ο μάρτυρας Κ.Κ. που έχει εταιρία ηχητικών κατέθεσε ότι γνώρισε τον Τ. Θεοφίλου στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που έγινε τον Ιούνη ή τον Ιούλη του 2010 στο Ρέντη. Ο Θεοφίλου του ζήτησε να τον παίρνει στη δουλειά του όταν έχει ανάγκη από εργατικά χέρια και δούλεψε μερικές φορές μαζί του. Οταν ρωτήθηκε από συνήγορο της πολιτικής αγωγής τι άνθρωπος ήταν, ο μάρτυρας απάντησε ότι ήταν ήσυχος και πολύ εργατικός.
Η μάρτυρας Μ.Π., φοιτήτρια Ψυχολογίας, κατέθεσε ότι γνώρισε τον Θεοφίλου στο Στέκι Μεταναστών, όπου έκαναν μαζί μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μία φορά την εβδομάδα από το φθινόπωρο του 2009 μέχρι την άνοιξη του 2011, και ότι δεν ήταν οπαδός της βίαιης αλλά της ήπιας δράσης. Ρωτήθηκε αν γνώριζε για τους άλλους μάρτυρες και γιατί δεν πήγαν να καταθέσουν αμέσως στις αρχές και απάντησε ότι το γνώριζε και εκτιμά ότι καλώς δεν κατέθεσαν, γιατί αυτή ήταν τότε η θέση του Τ. Θεοφίλου, που ήθελε να προστατέψει το Στέκι Μεταναστών από προβλήματα. Ανέφερε μάλιστα ότι κάποια στιγμή ρίχτηκε χειροβομβίδα στο στέκι. Τέλος, ρωτήθηκε από συνήγορο υπεράσπισης αν ο συγγραφέας ταυτίζεται με τον ήρωά του και απάντησε ότι δεν ταυτίζεται. Η ερώτηση έγινε γιατί ο Θεοφίλου σ’ ένα από τα διηγήματά του του αναφέρεται και σε μια ληστεία. Πρόκειται για το διήγημα που έγινε και ταινία μικρού μήκους, όπως κατέθεσε η δημιουργός της (στις 23 Δεκέμβρη).
Η μάρτυρας Μ.Κ., κοινωνική λειτουργός που εργάζεται εθελοντικά σε ΜΚΟ, κατέθεσε ότι ο Τ. Θεοφίλου το τελευταίο τρίμηνο του 2010 δούλεψε εθελοντικά σ’ αυτή τη ΜΚΟ κάνοντας μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες. Τους ενημέρωσε ότι από το Γενάρη του 2011 δε θα μπορεί να βοηθήσει και τους πήγε αντικαταστάτη. Σε ερώτηση συνηγόρου υπεράσπισης αν ο Θεοφίλου θα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο, απάντησε κατηγορηματικά: όχι, δε θα μπορούσε.
Η μάρτυρας Σ.Τ. κατέθεσε ότι γνωρίζει τον Τ. Θεοφίλου από το 2004 (σπούδασε και η ίδια στη Θεσσαλονίκη) και ότι συγκατοικούσαν στην Αθήνα μέχρι την άνοιξη του 2011 (μέχρι το 2009 που σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη ο Θεοφίλου κατοικούσε στο σπίτι των γονιών του). Η μάρτυρας ήταν κατηγορηματική: ο Θεοφίλου έφυγε για τη Λαμία γιατί εκεί κατοικούσε η φίλη του και όχι για κάποιον άλλο λόγο. Εργαζόταν σε διάφορες δουλειές ανασφάλιστος, ενώ η ίδια πήγε δυο φορές στη Λαμία και έμεινε στο σπίτι του. Ούτε στη Λαμία κρυβόταν ούτε όταν κατέβαινε στην Αθήνα. Στις 18 Αυγούστου του 2012, η μάρτυρας είχε ραντεβού με τον Θεοφίλου στις 12 το μεσημέρι, το οποίο δεν έγινε, γιατί καθυστέρησε η ίδια. Μετά από λίγη ώρα, συναντήθηκε με την κοινή τους φίλη και συντρόφισσα Ε.Α. και μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το σπίτι της τις συνέλαβε μια κουστωδία ασφαλιτών και τις προσήγαγε στο αστυνομικό τμήμα της Κυψέλης, όπου τις κράτησαν για αρκετές ώρες πριν τις αφήσουν. Ηταν η καλύτερη απάντηση στην «απορία» του προεδρεύοντα και της εισαγγελέα, γιατί οι μάρτυρες υπεράσπισης δεν πήγαν αμέσως να καταθέσουν στις αρχές. Δεν υπήρχε μόνο ένα κλίμα τρομοϋστερίας, αλλά και ανοιχτών απειλών ενάντια στο φιλικό περιβάλλον του Τ. Θεοφίλου.
Ο συγγραφέας Γ. Αλεξάκης κατέθεσε ότι στις 9 Αυγούστου του 2012, στις 8 το βράδυ, συναντήθηκε με τον Θεοφίλου, ο οποίος θα του έδινε μερικά διηγήματά του για να κρίνει αν είναι δημοσιεύσιμα, επειδή ο ίδιος ασχολείται και με τις εκδόσεις. Δεν γνώριζε τον Θεοφίλου, αλλά είχε μεσολαβήσει ένας κοινός φίλος από τη Θεσσαλονίκη. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι ο Θεοφίλου είναι ταλαντούχος συγγραφέας, που θα χρειαστεί όμως πολλή δουλειά ακόμη. Και αυτός ο μάρτυρας αμφισβητήθηκε και μάλιστα με προσβλητικό τρόπο. Και καλά, την ερώτηση πώς θυμόταν την ημερομηνία της συνάντησής του με τον Θεοφίλου, ας τη θεωρήσουμε επιτρεπτή. Ο μάρτυρας απάντησε αβίαστα, ότι την επομένη ταξίδεψε στο Βερολίνο, όπου διαμένει ο γιος του, και γι’ αυτό θυμόταν την ημερομηνία. Πώς όμως, αν όχι ως ένδειξη προκατάληψης, μπορεί να χαρακτηριστεί η ερώτηση του προεδρεύοντα, αν έχει τα εισιτήρια από το ταξίδι του στο Βερολίνο; Ποιο λόγο θα είχε κάποιος να κρατά τα εισιτήρια από ένα ταξίδι που πραγματοποίησε πριν από ενάμιση χρόνο;
Πάντως, η εισαγγελέας Οικονόμου, συζητώντας με τον πρόεδρο, χαρακτήρισε αυτή τη συνάντηση πολύ σημαντική, γιατί είναι δύσκολο κάποιος που στις 8 το βράδυ βρισκόταν στην Αθήνα, να βρίσκεται τις πρωινές ώρες της επομένης στην Πάρο και να συμμετέχει σε ληστεία.
Ο αναρχικός Γ. Καλαϊτζίδης κατέθεσε, μεταξύ των άλλων, ότι ο Τ. Θεοφίλου συμμετείχε στο αναρχικό κίνημα και μετά τη σύλληψη του Κ. Σακκά στοχοποιήθηκε. Ασπαντώντας σε ερώτηση του προεδρεύοντα αν έχει στοιχεία για τη στοχοποίησή του, ο μάρτυρας απάντησε ότι ο Θεοφίλου συμμετείχε δραστήρια στο κίνημα αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά και στο πλαίσιο αυτού του κινήματος είχε παραστεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Ο Κ. Σμυρναίος, μετά από μια συνοπτική αναφορά στη δική του περιπέτεια και τα κοινά χαρακτηριστικά της με τη δίωξη του Τ. Θεοφίλου, τόνισε ότι πρόκειται για δίωξη πολιτικής σκοπιμότητας. Δική του πεποίθηση είναι ότι ο Τ. Θεοφίλου είναι αθώος. Θύμισε στο δικαστήριο πως η τσαρική Οχράνα είχε κατηγορήσει και φυλακίσει τον Φιόντορ Ντοστογέφσκι ως μέλος της «Ναρόντναγια Βόλια» για το έργο του «Εγκλημα και Τιμωρία». Σήμερα, τόνισε, η Αντιτρομοκρατική ενοχοποίησε τον Τ. Θεοφίλου με ένα σαθρό κατηγορητήριο που κατέρρευσε, για τα διηγήματα που δημοσίευσε στο μπλογκ του. Η επισήμανση αυτή ενόχλησε ιδιαίτερα τον προεδρεύοντα.
Την Τρίτη 14 Γενάρη εξετάστηκαν άλλοι οχτώ μάρτυρες υπεράσπισης. Πριν ξεκινήσει η εξέτασή τους, ο συνήγορος υπεράσπισης Κ. Παπαδάκης θύμισε στον προεδρεύοντα Μ. Χατζηαθανασίου ότι το δικαστήριο πρέπει ν’ αποφασίσει για την ένσταση που έχει υποβάλει για το ζήτημα του DNA και κατέθεσε την απόφαση 3912/2012 του Ε’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που αθώωσε τον Σίμο Σεϊσίδη από την κατηγορία της συμμετοχής σε ληστεία. Το μοναδικό «ενοχοποιητικό» στοιχείο που κατετέθηκε ήταν η έκθεση πραγματογνωμοσύνης για βιολογικό υλικό που βρέθηκε υποτίθεται σ’ ένα σκούφο που υποτίθεται ότι είχε πέσει από τους δράστες. Για δες κάτι συμπτώσεις: τον Σ. Σεϊσίδη πήγαν να τον καταδικάσουν με ανύπαρκτο σκούφο, τον Τ. Θεοφίλου πάνε να τον καταδικάσουν με ανύπαρκτο καπέλο!
Ο συνήγορος διάβασε ένα απόσπασμα από την απόφαση, που είναι πραγματικός κόλαφος για τις «εκθέσεις πρασγματογνωμοσύνης» της ΔΕΕ και την τακτική της Αντιτρομοκρατικής. Το παραθέτουμε, γιατί είναι πολύ σημαντικό:
«Η ανωτέρω έκθεση πραγματογνωμοσύνης, που εκτιμάται ελεύθερα, η δε διαλαμβανόμενη σ’ αυτήν αξιολόγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, καθόσον η ανεύρεση γενετικού υλικού του κατηγορούμενου στο πιο πάνω αντικείμενο (σκούφο) δεν σημαίνει ότι αυτός είχε απαραίτητα έρθει σε επαφή με το αντικείμενο αυτό, διότι οι έμμεσοι τρόποι μεταφοράς του DNA με μορφή διάφορων βιολογικών υλικών είναι πολλοί λ.χ. με τον αέρα.
Επίσης η συλλογή DNA με βαμβακοφόρο στυλεό, όπως συνέβη και στην ένδικη περίπτωση (βλ. στην παράγραφο Παρατηρήσεις της πιο πάνω έκθεσης πραγματογνωμοσύνης της Ιουλίας Σκίτσα) είναι τόσο μικρή, ώστε η ανάλυση της συλλεγείσας ποσότητας να μην είναι εφικτή με τη χρήση της κοινής μεθόδου ανάλυσης DNA με μικροδορυφόρους STR, υπάρχουν δε αντιρρήσεις για την εγκυρότητά της. Εξάλλου η εν λόγω έκθεση πειστικώς αντικρούεται από την τεχνική έκθεση της Αρτεμις Ρούμπου καθώς και την κατάθεση της εξετασθείσης στο ακροατήριο του παρόντος δικαστηρίου μάρτυρα Ευγενίας Κολοβού» (οι επισημάνσεις δικές μας).
Η ίδια πειστική αντίκρουση της «έκθεσης πραγματογνωμοσύνης» της ΔΕΕ έγινε και κατά την ακροαματική διαδικασία από δυο ειδικευμένους επιστήμονες, μια βιολόγο και μια χημικό. Θα ήταν πραγματική πρόκληση αν το δικαστήριο θεωρούσε έγκυρη αυτή την έκθεση του εργαστηρίου της Ασφάλειας, αγνοώντας όχι μόνο τις καταθέσεις των δύο επιστημόνων, αλλά και τη νομολογία. Θυμίζουμε πως ήταν στη διάρκεια των καταθέσεων αυτών των μαρτύρων που ο προεδρεύων αναγνώρισε ότι «ενδέχεται να μην το έχει φορέσει το καπέλο» ο Θεοφίλου. Γι’ αυτό και γράψαμε ότι από την έως τότε ακροαματική διαδικασία προέκυψε ότι ο Τ. Θεοφίλου δεν έχει καμιά σχέση με όσα του «φόρτωσε» η Αντιτρομοκρατική και το δικαστήριο πρέπει να τον απαλλάξει πάνηγυρικά «διότι δεν απεδείχθη».
Ακολούθησαν οι καταθέσεις των μαρτύρων Ε.Α, Π.Τ, Γ.Μ, Α.Φ, Ν.Ν., Μ.Τ., Πέτρου Γιώτη και Αρη Σειρηνίδη. Λόγω χώρου, θα αναφερθούμε αναλυτικά μόνο στην «επεισοδιακή» κατάθεση του δημοσιογράφου Π. Γιώτη, σημειώνοντας ότι οι υπολοιποι εφτά μάρτυρες επιβεβαίωσαν κατηγορηματικά διάφορες πλευρές της υπόθεσης που είχαν κατατεθεί από μάρτυρες που προηγήθηκαν και κατέδειξαν ότι σε βάρος του Τ. Θεοφίλου στήθηκε μια σκευωρία.
Ο Π. Γιώτης δήλωσε από την αρχή ότι δεν γνωρίζει τον Θεοφίλου, όμως μπορεί ν’ αποδείξει ότι αυτός δε θα μπορούσε να είναι μέλος της ΣΠΦ, για να δεχτεί αμέσως την προσβλητική ερώτηση του προέδρου, αν είναι ο ίδιος μέλος της ΣΠΦ και το ξέρει! Ο μάρτυρας κράτησε την ψυχραιμία του και απάντησε ότι στο συμπέρασμά του κατέληξε μελετώντας κείμενα του Θεοφίλου και κείμενα της ΣΠΦ (προκηρύξεις της οργάνωσης και δηλώσεις των φυλακισμένων μελών της). Διευκρίνισε, μάλιστα, ότι δεν μελέτησε μόνο κείμενα που ο Θεοφίλου έγραψε μετά τη σύλληψή του, αλλά και κείμενα που είχε γράψει πριν τη σύλληψή του.
Διακοπτόμενος συνεχώς από τον πρόεδρο, ο μάρτυρας κατάφερε να αναφερθεί μόνο στην ιδεολογική διαφορετικότητα του Θεοφίλου, που εντάσσεται στο ρεύμα του αναρχικού κομμουνισμού, και της ΣΠΦ, που εντάσσεται στο αναρχοατομικιστικό-μηδενιστικό ρεύμα. Στην προσπάθειά του να εξηγήσει τις ιστορικές διαφορές ανάμεσα σ’ αυτά τα ρεύματα, ο μάρτυρας διακοπτόταν συνεχώς από τον πρόεδρο, ο οποίος έδειξε και… τις βαθιές του γνώσεις επί των κοινωνικών επιστημών. Τόσο βαθιές που αμφισβήτησε (συνοδεύοντας την αμφισβήτηση και με μορφασμό αποδοκιμασίας) ακόμη και την άποψη του μάρτυρα ότι αναρχικοί και μαρξιστές πρεσβεύουν τον ίδιο τελικό σκοπό, την αταξική κοινωνία!
Οταν ο Π. Γιώτης πέρασε στο δεύτερο σκέλος της ανάλυσής του, στις πολιτικές διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα στα κείμενα του Θεοφίλου και σ’ αυτά της ΣΠΦ, ο πρόεδρος του απαγόρευσε να συνεχίσει, φανερά ενοχλημένος από τα όσα κατέθετε.
Ετσι, ο μάρτυρας μπόρεσε να συνεχίσει –πάντα διακοπτόμενος– απαντώντας στις ερωτήσεις της συνηγόρου Α. Παπαρρούσου. Μόλις, όμως, η συνήγορος ζήτησε από τον μάρτυρα να αναφερθεί και στις υφολογικές διαφορές ανάμεσα στα κείμενα του Θεοφίλου και σ’ αυτά της ΣΠΦ, τις οποίες εισαγωγικά είχε υπαινιχθεί, ο πρόεδρος απαγόρευσε την ερώτηση! Τότε η συνήγορος ζήτησε να γίνει μισάωρη διακοπή, για να δει η υπεράσπιση πώς θ’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε. Γιατί ήταν φανερό ότι ο πρόεδρος δεν ήθελε ν’ ακουστεί και να καταγραφεί μια ανάλυση για τις διαφορές που αποδεικνύουν ότι ο Θεοφίλου δε θα μπορούσε να είναι μέλος της ΣΠΦ, από κάποιον που δεν είναι αναρχικός (είμαι κομμουνιστής δήλωσε ο Π. Γιώτης), αλλά έχει μελετήσει πολύ καλά το θέμα και διαθέτει τα απαιτούμενα αναλυτικά εργαλεία.
Το μισάωρο διάλειμμα ξεπέρασε τη μια ώρα και με την επάνοδο του δικαστηρίου ο Τ. Θεοφίλου ζήτησε να κάνει μια δήλωση. Είμαι διατεθειμένος, είπε, να παραιτηθώ από τους υπόλοιπους μάρτυρες και από κάθε στοιχείο υπεράσπισης, αν το δικαστήριο δηλώσει ότι είναι αποφασισμένο να με καταδικάσει, επειδή αυτό απαίτησε ο Δένδιας.
Ο προεδρεύων έδειξε να μη θέλει να συνεχίσει την προηγούμενη τακτική του, η υπεράσπιση ζήτησε να συνεχίσει την κατάθεσή του ο Π. Γιώτης και ο μάρτυρας ολοκλήρωσε την παρουσίαση της ανάλυσής του, απαντώντας σε ερωτήματα του συνηγόρου Σπ. Φυτράκη και χωρίς αυτή τη φορά να διακόπτεται από τον πρόεδρο.
Διαβάζοντας παράλληλα κείμενα της ΣΠΦ και κείμενα του Θεοφίλου, ο Π. Γιώτης έκανε συγκρίσεις και αναφερόταν στις διαφορές στο ιδεολογικό, το πολιτικό και το υφολογικό επίπεδο. Και ο Θεοφίλου και η ΣΠΦ έχουν αναφορά στο ιστορικό αναρχικό ρεύμα, αλλά όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλα ιστορικά ρεύματα (π.χ. το μαρξιστικό) ο αναρχισμός έχει υποστεί διαρέσεις, οι οποίες εξηγούν και την ύπαρξη διαφορετικών συλλογικοτήτων, διεθνώς και στην Ελλάδα. Δεν γίνεται να τσουβαλιάζονται όλοι κάτω από μια ταμπέλα, επειδή αυτό απαιτεί ο σχεδιασμός των σεναριογράφων της Αντιτρομοκρατικής.
Ο μάρτυρας έθεσε μόνος του το ερώτημα: μήπως ο Θεοφίλου, μετά τη σύλληψή του, κατασκεύασε μια άλλη ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, προκειμένου να δημιουργήσει άλλοθι; Και απάντησε: πρώτον, ακόμα και ο πιο ικανός συγγραφέας δε θα μπορούσε να φτιάξει τόσο γρήγορα μια άλλη ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα. Θα τον πρόδιδαν τα κείμενά του, που δε θα είχαν την απαιτούμενη εσωτερική ενότητα και συνοχή. Τα κείμενα του Θεοφίλου, όμως, είναι απολύτως συγκροτημένα, έχουν εσωτερική συνοχή και πείθουν ότι ο πυρήνας της ιδεολογικής και πολιτικής του ύπαρξης είναι αυτό που λέει: αναρχικός κομμουνιστής. Δεύτερο, η ίδια ταυτότητα υπάρχει και στα παλαιότερα κείμενα του Θεοφίλου, αυτά που έγραψε πριν τη σύλληψή του. Εκανε μάλιστα εκτεταμένες αναφορές ακόμη και στο λογοτεχνικό έργο του Θεοφίλου (ποιήματα και διηγήματα), που δείχνουν τις επιρροές και τις αναφορές του, στις οποίες διακρίνονται η ταξική προσέγγιση και ένας διάχυτος κοινωνισμός, που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος με τις –επίσης συγκροτημένες– ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις της ΣΠΦ.
Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014
Αναδημοσίευση από : eksegersi.gr
mpalothia.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου