Η εργασία είναι μία κατάσταση της οποίας η θεωρητική διατύπωση ή περιγραφή συμβαδίζει ή και αντιβαίνει αναλόγως των συγκυριών με τις εργασιακές εμπειρίες του εκάστοτε ατόμου.
Για κάποιους η εργασία είναι μία συνθήκη η οποία απορρέει της κοινωνικής αλληλεξαρτήσεως και πάντα επάνω στην βάση της ανάγκης. Είναι δηλαδή κάτι το οποίο απλώς κάνουν χωρίς να θέλουν και ο μόνος λόγος που το κάνουν είναι η εξυπηρέτηση σκοπών άσχετων με αυτήν όπως επί παραδείγματι ο βιοπορισμός η κοινωνική καταξίωση ή κάτι άλλο το οποίο από μόνο του αποτελεί έναν ισχυρό αλλά ανεπιθύμητο μηχανισμό πίεσης .
Οι άνθρωπο αυτοί είναι μοιραίο να παραλληλίζουν την εργασία με την σκλαβιά και δεν δικαιούμαστε να τους ρίξουμε άδικο εδώ που τα λέμε.
Όντως θα πρέπει να είναι οδυνηρό το να είσαι ας πούμε γιατρός μόνο και μόνο διότι αυτό επιθυμούσαν για σένα οι γονείς σου θέλοντας ”να σε δουν καλό άνθρωπο στην κοινωνία ” σύμφωνα με την κοσμοθεώρηση της εποχής του 1970 ή ακόμα και να είσαι σήμερα λογιστής σε γραφείο μόνο και μόνο επειδή έτυχε ο πατέρας σου να έχει μία τέτοια δουλειά ή επειδή οι φίλες σου διάλεξαν τέταρτη δέσμη και εσύ ακολούθησες την ξένη επιλογή απερίσκεπτα και κατόπιν βολεύτηκες σε κάποια δημόσια υπηρεσία με τις γνωριμίες των γονέων σου πράγμα για το οποίο πρέπει να χρωστάς και υποχρέωση.
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι εργασιακά δυστυχείς οι οποίοι παγιδευμένοι μέσα σε ένα τέλμα λανθασμένων επιλογών δεν δύνανται ή δεν επιθυμούν ίσως και από ατολμία το να διαρρήξουν το εργασιακό τους περίβλημα και να στρέψουν την δημιουργικότητά τους προς στόχους ωφέλιμους και εποικοδομητικούς με αποτέλεσμα το να υστερούνται την ικανοποίηση της δημιουργίας και ως εκ τούτου μένουν μόνιμοι αχθοφόροι σε εκείνο το εργασιακό στάδιο που καλείται ”παραγωγή έργου”.
Αντιθέτως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επέλεξαν το είδος της εργασίας τους έχοντας εκ των προτέρων μελετήσει την κατεύθυνση των επιθυμιών τους και αναλύσει το περιεχόμενο των ονείρων τους. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αντιλήφθησαν τις δεξιότητές τους τις εξάσκησαν σε κάθε ευκαιρία την οποία η παιδική ή η εφηβική ηλικία τους παρείχε και με όπλο αυτήν την βελτιωμένη γνώση επί ενός όποιου αντικειμένου βγήκαν στον εργασιακό στίβο κάνοντας πλέον επάγγελμα αυτό που πάντα αποτελούσε το αγαπημένο τους παιχνίδι.
Για αυτούς η εργασία είναι δημιουργία.. Άντληση ηδονής από την διαδικασία και το αποτέλεσμα της δράσεώς τους.
Για αυτούς η εργασία είναι δημιουργία.. Άντληση ηδονής από την διαδικασία και το αποτέλεσμα της δράσεώς τους.
Αυτούς η εργασία δεν τους κουράζει εύκολα αλλά τουναντίον παίρνουν κουράγιο από την πορεία αυτής και συνεχίζουν με όρεξη έχοντας σαν παρότρυνση την επιθυμία να φτάσουν έως την ολοκλήρωση και να δουν το αποτέλεσμα .
Έχοντας μορφοποιήσει το άμορφο και σχηματοποιήσει το άσχημο και στον βαθμό που ο καθένας πλησιάζει τους όποιους στόχους είχε θέσει αισθάνονται μία πληρότητα την οποία δεν μπορούν να περιγράψουν αλλά και θα ήταν άσκοπο το να δοκιμάσουν αφού την γεύση της γνωρίζει κανείς μόνον όταν ο ίδιος την έχει γευτεί.
Διόλου δεν μετριάζει αυτήν την ικανοποίηση το γεγονός του ότι η εργασία τους στο τέλος θα αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής αφού τι καλύτερο από το να κερδίζεις κάνοντας αυτό που εσύ θέλεις.
Αυτοί οι άνθρωπο είναι εργασιακά ευτυχείς ασχέτως του ”πόσα κονομάνε ρε παιδί μου” και δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι αυτοί πληρώνονται σε πολλούς τομείς.εκτός του χρηματικού Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί μία περιγραφή της εργασίας η οποία είναι ένα θέμα του οποίου οι ρίζες έχουν βάθος δυσθεώρητο και οπωσδήποτε είναι ζωτικής ανάγκης για όλα τα φυσικά πλάσματα αφού ζωή σημαίνει δράση και κίνηση.
Αυτή η προσέγγιση είναι απλώς μία προσπάθεια περιγραφής του τρόπου διά του οποίου η εργασιακή ευτυχία ή δυστυχία διαμορφώνει την αντίληψη την οποία ο κάθε ένας φέρει για την εργασία.
Η ίδια η εργασία είναι ένα θέμα βασικό του οποίου η σπουδαιότητα ας μην φανταζόμαστε ότι καταρρίπτεται από τις όποιες ευλογοφανείς αναλύσεις.
του σχολιαστή ΑΚΜΩΝ στους ΣΧΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου