Μπορεί ο ηγέτης της Βενεζουέλας να έχασε την μάχη με τον καρκίνο, αλλά όσοι χάρηκαν με τον θάνατό του, δεν θα μπορέσουν να τον νικήσουν ποτέ εν ζωή. Στις φτωχογειτονιές και τα αστικά κέντρα, η Βενεζουέλα θρηνεί για τον χαμό του Ούγκο Τσάβες. Αντιθέτως, οι αριστοκρατικές περιοχές έχουν στήσει πανηγύρια.
Στα 13 χρόνια ηγεσίας του Τσάβες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πήραν βαθιές ανάσες. Πολλοί τον κατηγορούν για δικτάτορα, αλλά είναι μόνο όσοι εξυπηρετούσαν άλλα συμφέροντα. Το κίνημα του Τσάβες εξ’ αρχής είχε της υποστήριξη του λαού και όταν επιχείρησε να κάνει πραξικόπημα, το έκανε για να γλιτώσει την χώρα από τα κοράκια του ΔΝΤ που είχαν μετατρέψει την Βενεζουέλα σε κοινωνική αρένα.
Φυσικά δεν πήρε κανενός την περιουσία με το ζόρι, ενώ είχε φροντίσει να έχουν όλοι πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία, δωρεάν. Ο Τσάβες κέρδισε εκλογές, τόσες όσες δεν θυμάμαι να έχει κερδίσει ηγέτης του δυτικού κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι είχε την αποδοχή του λαού. Η αντιπολίτευση πάλι, ήταν εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας και είχε τις πλάτες των media, με σαφώς αμερικανόφιλα αισθήματα.
Στον συνδυασμό του Τσάβες συμμετείχαν όλες οι αριστερές παρατάξεις. Εθνικοποίησε το πετρέλαιο και την ηλεκτρική ενέργεια, ενώ απομάκρυνε τις πολυεθνικές εταιρείες που εκμεταλλεύονταν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, ώστε τα κρατικά ταμεία να έχουν έσοδα. Αξιοποιώντας τα χρήματα αυτά, αντιμετώπισε την φτώχεια και τον αποκλεισμό. Η προ του Τσάβες κυβέρνηση, είχε χτίσει τείχη γύρω από το κέντρο, ώστε να “προστατεύσει” τους αστούς και τον τουρισμό (κλασική έγνοια) από τους “βάρβαρους”, εξαθλιωμένους ανθρώπους των παραγκουπόλεων. Ο “κύριος πρόεδρος” τα γκρέμισε και κατασκεύασε τελεφερίκ για δωρεάν μεταφορά.
Οι κυβερνήσεις του Τσάβες, κατασκεύασαν σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία, για φτωχούς, άστεγους και αναξιοπαθούντες. Αύξησε την φορολογία στους πλούσιους και αύξησε τον κατώτατο μισθό, αν και ήταν χαμηλός ακόμα κι έτσι. Βέβαια, όταν ένας πολίτης μπορεί να ζήσει μ’ αυτόν τον μισθό κι έχει πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά, αν μη τι άλλο, βελτιώνονται οι κοινωνικές συνθήκες.
Αυτό δεν σημαίνει πως η Βενεζουέλα έγινε παράδεισος. Εγκληματικότητα συνεχίζει να υπάρχει, οι αγρότες είναι ακόμη εξαρτημένοι από την μεγάλη ιδιοκτησία, ενώ όπως κάθε κράτος, έχει φαινόμενα διαφθοράς. Οι ΗΠΑ τον θεωρούσαν εχθρό, αφού κοντραρίστηκε μαζί τους, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της χώρας του. Μάλιστα συμμάχησε με τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, που έχουν τραβήξει τα πάνδεινα από τις ΗΠΑ. Έτσι η Λατινική Αμερική άρχισε να οργανώνει μια δική της αγορά.
Ο Ούγκο Τσάβες δεν ήταν φυσικά άγιος, αλλά ο λαός της Βενεζουέλας πενθεί. Οι πλούσιοι στήνουν πάρτυ. Τα ελληνικά κόμματα προσπέρασαν το γεγονός. Γιατί ο Τσάβες είναι το παράδειγμα πως αν κάποιος πολιτικός ηγέτης θέλει, μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού, έχοντάς τον στο πλευρό του. Και το γεγονός αυτό θέλουν να το κρύψουν οι ξεπουλημένοι υπάλληλοι των πολυεθνικών και των λόμπι, που σαν περιοδεύων θίασος βάζουν υποψηφιότητα σε εκλογές. Ο Τσάβες πολέμησε εναντίον του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που επιβλήθηκε στην Λατινική Αμερική για αρκετά χρόνια και σε διάφορες χώρες, με τις ευλογίες του “God Bless America”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου