ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ
Χάθηκε το παιχνίδι της γειτονιάς και της πλατείας..
Σταμάτησαν τα παιδιά να είναι κατασκευαστές χωρίς κόστος των παιχνιδιών.
Θα προσπαθήσω να μεταφέρω παιχνίδια που έπαιζα εγώ και οι φίλοι μου στη γειτονιά στα χωράφια και στις αλάνες.. οι συνειρμοί έρχονται αυτόματα.
Θέλω να παρουσιάσω στα σημερινά παιδιά τα ξεχασμένα παιχνίδια αλλά να τα φέρω και στη μνήμη αυτών που τα έπαιζαν.
ΜΑΚΡΥΣ ΠΟΤΑΜΟΣ Ή ΚΑΤΩ -ΠΑ...
Έσκυβε κάποιος ακουμπώντας τις παλάμες του στα γόνατα. Οι υπόλοιπο παίχτες προσπαθούσαν να περάσουν από πάνω του με άλμα, στηριζόμενοι με τα χέρια στην πλάτη του τραγουδώντας :
Κάτω πα, κάτω κει, κάτω στην Αμερική
Πάει πέρδικα να πιει
Και τσακίζει το σταμνί.
Στου Τσαντούρο τα κουκιά
Έπεσε πολύ αδικιά
Κι ο Τσαντούρος το μαθαίνει
Κι αρματώνεται και βγαίνει.
Σέρνει τη σκουρολεπίδα
Για να σφάξει το ζουρίδα
Κι η ζουρίδα του γουρλώνει
Κι ο άρκαλος τ΄ ανεματσώνει
Κάνει τη (γ)κοιλιά του ντάργα
Και τι (γ) κώλο (ν)του βόλι.,
Να κανοβολά την (μ)πόλη
ΜΟΥΤΣΟΣ Ή ΑΠΑΛΕΘΕΙΑ
Έβρισκαν ένα μακρόστενο χαλίκι περίπου 10 εκατοστών. Το Μούτσο. Κάπως τετραγωνισμένο τη βάση για να στέκεται όρθιο. Πάνω στο Μούτσο οι παίχτες τοποθετούσαν τα προσυμφωνημένα κέρματα ( ή κουκιά) , ορίζανε την απόσταση βολής και τη σειρά των παιχτών
Κάθε παίχτης είχε το δικό του ΄΄Απαλέτι'' . Μια πέτρα διπλάσια από το μούτσο, που έμοιαζε με πέτρινο κυκλικό δίσκο.
Έριχνε ο καθένας το απαλέτι του σκοπεύοντας το Μούτσο. Όταν τον πετύχαινε και διασκορπιζόταν τα κέρματα, έπαιρνε αυτά που ήταν πιο κοντά στο απαλέτι και όχι αυτά που ήταν κοντά στο μούτσο. Ακολουθούσε ο επόμενος μέχρι να τελειώσουν τα κέρματα , να στήσουν πάλι το μούτσο και να ξαναπαίξουν.
ΜΠΕΝΤΟΛΙΡΕΣ
Παίρνανε τα καπάκια από τα μπουκάλια των αναψυκτικών (πορτοκαλάδα ,γκαζόζα, μπυράλ και αν βρίσκανε μπύρας ) και τα ισιώνανε. Τα κάνανε μπεντόλιρες..
Η μπεντόλιρα είχε αξία ανάλογα με τη σπανιότητά της. Τις έπαιζαν τα πιο μικρά παιδιά όπως παίζανε τα απαλέθεια οι μεγαλύτεροι
ΑΝΑΒΕΙΣ ΦΩΘΙΑ
Ένα παιχνίδι της στιγμής.
Ο ένας παίχτης είχε ανοιχτές και εφαπτόμενες της παλάμες των χεριών. Ο άλλος παίχτης έβαζε το δάκτυλο (το δείχτη) ανάμεσα στο το πρώτο άνοιγμα των δακτύλων του πρώτου και ρωτούσε:
- Ανάβεις φωθιά ?
- Στην αποπάνω παραθιά (απαντούσε ο άλλος)
Το επαναλάμβαναν τρεις φορές όσα και τα ανοίγματα της παλάμης, εκτός από το τελευταίο ( δείχτη- αντίχειρα)
Όταν ο δεύτερος παίχτης έφτανε εκεί στην ερώτηση - ανάβεις φωθιά , ο πρώτος παίχτης κλείνοντας απότομα το άνοιγμα απαντούσε:
- Έχω το κουλούκι μου και σε κυνηγά!!!!
Όταν προλάβαινε να του ΄΄δαγκώσει΄΄ το δάκτυλο το παιχνίδι επαναλαμβανόταν διαφορετικά αντάλλασσαν ρόλους
ΓΙΑΝΤΕΣ (ΣΤΟΙΧΗΜΑ)
Δύο άτομα παίρνανε το ΄΄σαμάρι΄΄ της όρνιθας που έχει δυο κόκαλα (αφού τρώγανε το κρέας) , το σπάζανε λέγοντας ταυτόχρονα ΄΄Γιάντες΄΄
Απ τη στιγμή αυτή όταν ο ένας δίνει στον άλλο ένα αντικείμενο, πρέπει να πει αυτός που το παίρνει ΄΄ Γιάντες ή ξέρω ΄΄ Αν δεν το πει χάνει το στοίχημα που βάλανε. Για να ολοκληρωθεί όμως η νίκη πρέπει ο άλλος να πει ''Γιάντες΄΄
ΝΤΕΛΙ (ΝΤΕΛΙΜΑ)
Παίζεται από δύο αντίπαλες ομάδες παιδιών με δύο - τρεις παίχτες η κάθε μία.
Βρίσκανε δύο καλά ξύλα ( βίτσες συνήθως από μουριά) ένα μικρό ,το Ντελή ή Λιμά και ένα μεγάλο τη Ντελόβεργα ή ξυλίκι. Μετά βρίσκανε δυο τετραγωνισμένες πέτρες (τη Μάνα) τις τοποθετούσαν έτσι ώστε να έχουν απόσταση μεταξύ τους δύο παλάμες και πάνω τους έβαζαν το Ντελή. Μετά ένας παίχτης έβαζε τη Ντελόβεργα ανάμεσα στις δύο πέτρες της Μάνας και ανασήκωνε κάπως το Ντελή και στη συνέχεια τον χτυπούσε δυνατά οριζόντια για να πάει όσο πιο μακριά μπορούσε.
Οι παίχτες της άλλης ομάδας προσπαθούσαν να πιάσουν το Ντελή στον αέρα. Αν τα κατάφερναν , αντάλλασαν ρόλους.
ΚΛΩΣΤΟΠΑΙΧΝΙΔΑ
Έπαιρναν ένα σπάγγο ή κλωστή , έδεναν τις άκρες, τον τύλιγαν με τα δάκτυλα και έφτιαχναν διάφορα γεωμετρικά σχήματα, σάρακα, κρεβάτια κά. Στο τέλος έλυναν το σχοινί χωρίς να μπλέκει πουθενά.
ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ
Το καλοκαίρι που ξεραινόταν οι ασφεντυλιές , παίρνανε τα κλαδιά και φτιάχνανε ανεμόμυλους ή άλλες κατασκευές
ΦΥΣΟΚΑΛΑΜΑ
Παίρνανε ένα καλάμι το κόβανε περίπου 10-20 εκατοστά , το άδειαζαν από μέσα και φυσούσανε από μέσα χαρτάκια φυλλαράκια ή ότι η φαντασία του καθενός πρόσταζε. Πολλοί χρησιμοποιούσανε τα έτοιμα καλάμια (μασούρια) από τον αργαλειό.
ΤΟ ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙ
Έπαιρναν ένα καλάμι ή ένα ξύλο το καβαλίκευαν, και το έκαναν γαιδουράκι. Έτρεχαν από δω κι από κει φωνάζοντας . Μερικές φορές κρατούσαν ένα πιο μικρό ξύλο και ΄΄χτυπύσαν ΄΄ το γαιδουράκι να τρέχει πιο γρήγορα.
Συνεχίζεται…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου