Προκαλεί πραγματικά απορία γιατί οι πολίτες παρακολουθούν απαθείς την καταστροφή της χώρας τους ή ακόμη και ευγνωμονούν τους δημίους τους. Η απάντηση πιθανώς είναι στην θεωρία του σοκ. Εκείνο που τους συγκρατεί είναι ο εμπεδωμένος φόβος ότι αν κάνουν μία άλλη επιλογή τότε θα υπάρξουν ακόμη χειρότερα. Κι ας μην υπάρχουν πια χειρότερα.
Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε το πιο άγριο πείραμα νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης σε χώρα του δυτικού κόσμου. Η σκληρότητα του πειράματος ως προς τα αποτελέσματα συγκρίνεται μόνο με το προηγούμενο της Χιλής. Εκεί όμως αμέσως με την επιβολή του ο δικτάτορας έκλεισε τους αντικαθεστωτικούς στο στάδιο του Σαντιάγο και τους εξόντωσε ενώ όσοι γλύτωσαν τους περίμεναν διώξεις, εκτελέσεις ή εξορία.
Στην Ελλάδα η δικτατορία της αγοράς επιβλήθηκε έξωθεν, με διαφορετικό τρόπο. Οι φυσικοί ταγοί της κοινωνίας, πολιτικοί, οικονομικοί, συνδικαλιστικοί, ΜΜΕ δεν εξοντώθηκαν έκαναν κάτι χειρότερο πέρασαν στον αντίπαλο στρατόπεδο και αποτέλεσαν την δύναμη κρούσης ενάντια στον πληθυσμό. Kαι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις το βαπτίζουν εθνική διάσωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου