Γι΄αυτό λέμε θάρθει η στιγμή.

Ένα "απλό" περιστατικό στην Λαϊκή της Κοκκινιάς   

  

Τρέχει με όση δύναμη διαθέτει.
Τρέχει με την ψυχή του αλλά οι δυνάμεις του τον προδίδουν.
Νέος στην ηλικία, είναι δεν είναι 20-25 χρόνων.
Από πίσω τρέχει ένα άλλο παλικαρόπουλο στην ίδια σχεδόν ηλικία.
Μοιάζει να είναι ένα παιγνίδι ανάμεσα σε φίλους που κυνηγιούνται στη γειτονιά.
Θα μπορούσαν να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, να μένουν στην ίδια γειτονιά, να έχουν μοιραστεί τα παιδικά παιγνίδια και τα εφηβικά τους όνειρα.


Αυτός που τρέχει πίσω απ΄τον πρώτο και σε αντίθεση με αυτόν είναι δυνατός, γεμάτος υγεία.
Έτσι δεν χρειάζεται περισσότερες από 20 δρασκελιές.
Το πρώτο αγόρι έχει μια "καθοριστική αδυναμία" είναι μελαμψός.
Τον προλαβαίνει και τον αρπάζει με σάλτο όπως ένα τσιτάχ το θήραμά του.
Το αγόρι κάθεται κάτω, βάζει τα χέρια στο κεφάλι.
Ο δεύτερος, ο λευκός, σηκώνει το χέρι και τον χτυπάει.
Του μιλάει έντονα υβριστικά, τον τραβάει από τα χέρια.
Το αγόρι δεν σηκώνεται, δεν έκανα τίποτα κλαψουρίζει, άσε με σε παρακαλώ.... δεν ήμουν εγώ.
Ο λευκός τον κρατάει από τον σβέρκο με το ένα χέρι, τον πιέζει προς τα κάτω.
Με το άλλο, μια τον πιέζει, (να τον χτυπήσει επιχειρεί, αλλά βλέποντας μια γυναίκα να τον πλησιάζει μαζεύεται) και μια ψάχνει το κινητό του στο τσαντάκι της μέσης του.
Και τότε η γυναίκα του απευθύνει το λόγο.
Τι κάνεις εκεί του λέει, δεν της απαντά, τι κάνεις ρε του ξαναλέει ποιος είσαι, γιατί τον κτυπάς;


-Αστυνομικός!
Την ταυτότητά σου του λέει, γιατί είσαι με πολιτικά;
Βγάζει την ταυτότητά του, την κοιτάει η γυναίκα και λέει ότι παρ΄όλα αυτά δεν έχει το δικαίωμα να τον κακομεταχειρίζεται.
Το αγόρι την κοιτά παρακλητικά είναι τρομοκρατημένος, τρέμει σχεδόν ολόκληρος και ο αστυνομικός επιμένει να τον ακινητοποιεί και με το άλλο χέρι να ψάχνει το κινητό του, προφανώς για να καλέσει ενισχύσεις.
Την ακούω να του λέει επιτακτικά:
"Άφησέ τον, άφησέ τον, δεν τον βλέπεις, δεν υπάρχει περίπτωση να επιζήσει αυτό το παιδί.
Και συνεχίζει στον ίδιο επιτακτικό τόνο.
Καταλαβαίνεις τι σου λέω, κοίταξέ με στα μάτια, σου μιλάω, είμαι μάνα σου, άφησέ τον, πως θα ζήσεις με την ενοχές σου;

Αλήθεια μπορείς να έχεις ενοχές;

Στο μεταξύ αρχίζει να μαζεύεται κόσμος και η γυναίκα δεν μιλάει πια στον αστυνομικό, αλλά στο κόσμο, όσα λέει τα λέει για να ακούει ο κόσμος.
Καταλαβαίνεται τι μας κάνουν, σήμερα σε αυτό το παιδί, αύριο σε σε εμένα, σε εσένα, στα παιδιά μας σε όλους μας.
Μας εξοντώνουν, μην υποτάσσεστε, μην σκύβεται το κεφάλι.
Αντισταθείτε.
Είμαστε δυνατοί, μπορούμε να ορίζουμε την μοίρα μας.
Και ο κόσμος ανταποκρίνεται.
Τα βάζει με τον αστυνομικό και ταυτόχρονα απαντάει στην γυναίκα ενισχύοντας τις απόψεις της.

Μια κοπελιά φωνάζει, δεν είναι αστυνομικός είναι Χρυσαυγήτης. Και τότε ακούγεται ένα τρανταχτό ουουουυυυυυυυυυυυ.
Αλλά, είναι, αστυνομικός...

Είναι παράνομος, πουλούσε τσιγάρα λαθραία, ψελλίζει αυτός.

Παράνομοι και λαθραίοι είναι η κεντρική εξουσία που παίρνει όλα τα μέτρα σε βάρος του λαού και των εργαζομένων για τα συμφέροντα των πλουτοκρατών ντόπιων και ξένων.
Παράνομοι είναι εκείνοι που ξεπουλούν την χώρα, παράνομοι είναι αυτοί που στερούν από όλους εμάς στοιχειώδη κατακτημένα με αγώνες δικαιώματα, με τους φόρους, τα χαράτσια τις ιδιωτικοποιήσεις.....
Παράνομοι είναι αυτοί που κλείνουν τα σχολεία αυτοί που κλείνουν τα νοσοκομεία.
Παράνομοι είναι εκείνοι που κατάντησαν την χώρα προτεκτοράτο.

Ένας κύριος φωνάζει: "δεν θα μας τρομοκρατήσουν, δεν θα τους περάσει"
Και ο κόσμος από γύρω φωνάζει και αυτός ενάντια στην εξαθλίωση που του επιβάλουν.
Αφήστε το όργανο να κάνει την δουλειά του, λέει ένας τύπος δίπλα στην γυναίκα.
Γυρίζει τον κοιτάει, ίσα να τον σφάξει με το βλέμμα.
Και ποιος είσαι εσύ, λέει στον μαϊντανό.
Αστυνομικός απαντά ο τύπος με το μαύρο μπουφάν και το ξυρισμένο άδειο κεφάλι.
Την ταυτότητά σου του λέει.
Άφησε τον να κάνει την δουλειά του επιμένει, και η γυναίκα τον αγγίζει στον ώμο και του λέει, τράβα από εδώ.
Μην με αγγίζεις της απαντάει και εκείνη κοιτώντας την παλάμη της:
-Έχεις δίκαιο μολύνομαι......
Ο κόσμος τον κράζει καταλαβαίνοντας ότι είναι χρυσαυγήτης.


Εκείνη την στιγμή μια γυναικεία φωνή ακούγεται να λέει:
Αφήστε ήσυχο το παιδί μου.
Η γυναίκα την κοιτάζει:
Και ποιο είναι το παιδί σου την ρωτάει.
Αυτός λέει και δείχνει τον θύτη.


Και αυτό το παιδί;
Αυτό το παιδί που το δικό σου το καταδικάζει;
Αναρωτιέσαι πια μάνα θα το κλάψει, επειδή το δικό σου το παιδί τον παραδίδει στους σταυρωτήδες του;
Σου λέω λοιπόν ότι αυτό το παιδί είναι δικό μου παιδί, είναι το παιδί που μπορεί να βρεθεί σε όποια γωνιά της γης, κυνηγημένο σε αναζήτηση μιας ηλιόλουστης μέρας.
Είναι το παιδί όλων μας.
Ο κόσμος αντιδρά, φωνάζει, "είναι παιδιά μας" ..... μια άλλη κυρία παίρνει παραμάζωμα την μάνα του αστυνομικού.
Είναι λαθραίος, λαθραίος πουλάει λαθραία τσιγάρα, επιμένει η μάνα.
Και σε ενόχλησαν τα λαθραία τσιγάρα, άλλα ότι κάνουν λαθραία τη ζωή μας, που μας περιθωριοποιούν,που μας εξευτελίζουν δεν σε πειράζει;
Της απαντάει κάποια κοπελιά.
Λαθραία είναι η εξουσία, που καταστρατηγεί ακόμα και το δικό της το σύνταγμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, λαθραίοι είναι αυτοί που επιβουλεύονται την ζωή μας .
Να μην μιλάτε έτσι στο παιδί μου.
Έτσι το μεγάλωσες;
Συγχαρητήρια, τι γάλα το βύζαξες αυτό το παιδί που μπορεί να σέρνει σαν ζώο έναν άνθρωπο;


Ο κόσμος φωνάζει, διαμαρτύρεται, διαμαρτύρεται για την σύλληψη, διαμαρτύρεται ενάντια στην εξουσία, στην κυβέρνηση, στα μέτρα, εκφράζοντας την απόγνωση, την αγανάκτησή του,την καταδίκη του.



-Μάνα φέρε τις χειροπέδες από την τσάντα.



Και τότε η γυναίκα δίνει το σύνθημα.


50 άνθρωποι φώναζαν με μια φωνή.
Αίσχος, αίσχος, αίσχος, χτυπώντας τις παλάμες τους ρυθμικά.


Θέλετε και την συνέχεια; Εκεί που εμφανίστηκε το "ιππικό" δυο μηχανές Δελτάδες;


Θέλετε να σας περιγράψω τι έγινε όταν ο επικεφαλής τους σήκωσε το δάκτυλο και ύψωσε την φωνή τρομοκρατώντας τον κόσμο.......
Δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι ο κόσμος σε μια αυθόρμητη αντίσταση κατά της βαρβαρότητας ανταποκρίθηκε, συσπειρώθηκε, υπερασπίστηκε, έκανε δική του υπόθεση(όπως και είναι) τα ανθρώπινα δικαιώματα μπροστά σε ένα παιδί που το καταδικάζουν επειδή θέλει να ζήσει.
Υπερασπίστηκε τα δικά του δικαιώματα στην ζωή, καταδίκασε την αυθαιρεσία καταδίκασε την βαρβαρότητα.
Πήγε κόντρα στην τρομοκρατία,έτσι αυθόρμητα.
Γι΄αυτό λέμε, θάρθει η μέρα και η στιγμή που οργανωμένα θα δωθεί η απάντηση.......http://blackbedlam.blogspot.gr