Εκτός από τα λαμόγια που εισπράττουν συντάξεις πεθαμένων, στα οποία αναφερθήκαμε χτες, οι καλοί μας πολιτικοί (φυσικά, με την βοήθεια των επίσης καλών μας δημοσιογράφων) μας δείχνουν τις τελευταίες μέρες, με το δάχτυλο τεντωμένο, ποιοι άλλοι ευθύνονται για την κατάντια αυτού του τόπου: οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες που φοροδιαφυγούν (*).
Σύμφωνα με την περισπούδαστη δημοσιογράφα κύρια Πυργιώτη, για παράδειγμα, δεν θα χρειάζονταν τα μέτρα των 11,5 δισ. αν οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες ήσαν συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, διότι περίπου εκεί υπολογίζονται τα "διαφυγόντα έσοδα" του κράτους από την φοροδιαφυγή αυτών των "τρωκτικών". Βλέπετε, οι εν λόγω επαγγελματίες είναι και χιλιάδες αλλά και διασπαρμένοι σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, οπότε η σύλληψή τους είναι από εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη.
Είναι λογικό, λοιπόν, να αγανακτεί και να εξανίσταται ο κάθε μισθωτός ή συνταξιούχος, καθώς βλέπει να τσακίζονται οι αποδοχές του προκειμένου να εξοικονομηθούν όσα κλέβουν όλα αυτά τα τρωκτικά, οι μικρομεσαίοι. Και είναι επίσης λογικό να συμφωνεί με τον υπουργό οικονομικών, ο οποίος φωνάζει προς κάθε κατεύθυνση ότι όλοι οφείλουμε να ζητάμε απόδειξη για κάθε συναλλαγή μας καθώς οι φόροι, τους οποίους γλιτώνει όποιος δεν κόβει απόδειξη, θα πέσουν στην πλάτη μας. Όμως, πόσο έτσι είναι τα πράγματα; Ας το κουβεντιάσουμε λίγο.
Πρώτα-πρώτα, ας δεχτούμε ότι η φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων δημιούργησε την "τρύπα" που πάνε τώρα να βουλώσουν τα μνημονιακά μέτρα. Εντεκάμισυ δισ. μας λένε ότι κάνουν αυτά τα μέτρα; Πάνω από είκοσι λέω εγώ ότι θα φτάσουν ίσαμε το τέλος του 2013, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εδώ. Όσα και να 'ναι, πάντως, προέρχονται από την φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων, εν τάξει; Πάει καλά. Πώς διάβολο γίνεται, λοιπόν, να κλείνουν τα μικρομεσαία μαγαζιά με ρυθμό πολυβόλου, το ένα μετά το άλλο; Πώς εξηγείται να κλέβουν εκατομμύρια από την μια και να πτωχεύουν από την άλλη; Τί τα 'καναν τόσα λεφτά οι μικρομεσαίοι; Στα μπουζούκια τα φάγανε ή στις πουτάνες; Δεν μπορεί, κάπου τα φάγανε γιατί στην Ελβετία δεν τα βγάλανε, σίγουρα.
Πάμε παρακάτω. Προσωπικά, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας 27 χρόνια. Στο επαγγελματικό μου διάβα απέκτησα -πόσα να πούμε;- εκατό χιλιάδες (υπερπαραφουσκωμένο νούμερο, αλλά δεν πειράζει) "μαύρο" εισόδημα, για το οποίο το κράτος δεν εισέπραξε ούτε ΦΠΑ ούτε φόρο εισοδήματος. Ας πούμε, λοιπόν, ότι ζημίωσα το κράτος 40-50 χιλιάρικα μέσα σε 27 χρόνια. Πάει καλά ως εδώ; Ωραία. Όμως, όλα αυτά τα χρόνια, το κράτος μού πήρε πάνω από 50 χιλιάρικα για συμβιβασμούς και περαιώσεις, μου πήρε παραπάνω φόρο από τους μισθωτούς (μέχρι πρόσφατα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν λιγώτερο αφορολόγητο από τους μισθωτούς), μου επέβαλε πρόστιμα και προσαυξήσεις όποτε καθυστερούσα τις πληρωμές μου και δεν πρόκειται ποτέ να μου δώσει "εφ' άπαξ" όταν θα βγω στην σύνταξη. Παράλληλα, χρειάστηκε να πληρώσω ένα σωρό "μαύρα": την πολεοδομία για να βγάλω άδεια, τον γιατρό για να χειρουργήσει τον πατέρα μου, τον εφοριακό για να μη με τσακίσει, τον υπάλληλο της περιφέρειας για να μου "τρέξει" την επιδότηση, τον καθηγητή που έκανε ιδιαίτερο στο παιδί μου κλπ., δαπάνες που δεν θα έκανα αν το κράτος δεν κακοπλήρωνε ή δεν είχε έλλειψη σε υπαλλήλους, γιατρούς και δασκάλους. Πώς το βλέπετε το θέμα; Σε τελική ανάλυση, έχει βγει χαμένο το κράτος από μένα ή κερδισμένο;
Ας πούμε τώρα ότι ήμουν 100% νομοταγής. Πήρα, λοιπόν, από κάποιον πελάτη μου 1.000 ευρώ κι έκοψα την σχετική απόδειξη, καταβάλλοντας τον αναλογούντα ΦΠΑ στο κράτος (ας αφήσουμε έξω τον φόρο εισοδήματος, για ευκολία). Έτσι, από το χιλιάρικο, μου έμειναν 813 ευρώ. Ακριβώς τόσα πλήρωσα στο συνεργείο όπου πήγα το αυτοκίνητό μου για επισκευή. Ο συνεργειάς έκοψε απόδειξη, πλήρωσε τον αναλογούντα ΦΠΑ και του έμειναν 661 ευρώ, με τα οποία πλήρωσε τον μπογιατζή που του έβαψε το σπίτι. Ο μπογιατζής έκοψε απόδειξη κι αυτός, πλήρωσε κανονικά τον ΦΠΑ του και με τα ρέστα, 537 ευρώ, αγόρασε κάτι μικροέπιπλα για το σπίτι του. Νόμιμος κι ο επιπλοποιός, έκοψε απόδειξη, πλήρωσε τον ΦΠΑ και του έμειναν 437 ευρώ, με τα οποία ξόφλησε το φροντιστήριο των παιδιών του. Μετά την πληρωμή του ΦΠΑ, στον καθηγητή έμειναν 355 ευρώ. Παναπεί, δηλαδή, μετά από 5 νταραβέρια, το κράτος πήρε το 65% από το χιλιάρικό μου (ξαναλέω, δίχως να λογαριάσουμε τους φόρους εισοδήματος). Όμορφα;
Συνεχίζουμε. Επειδή όλοι οι συναλλασσόμενοι ήμασταν νομοταγείς πολίτες, από την αγορά χάθηκε το 65% των χρημάτων και πήγε στο κράτος. Αν το κράτος μάς επέστρεφε αυτά τα λεφτά ως κοινωνικές παροχές, δεν θα υπήρχε πρόβλημα: τα χρήματα θα επέστρεφαν σε μας ως πλατείες, νοσοκομεία, σχολεία, επιδόματα κλπ κλπ. Όμως, από την στιγμή που αυτά τα λεφτά δεν επιστρέφουν σε μας αλλά δίνονται σε κάποιους πονηρούς, οι οποίοι τα παίρνουν και τα βγάζουν στο εξωτερικό (η διεθνής των τοκογλύφων που λέμε, οι αγορές) τότε ναι, υπάρχει πρόβλημα.
Τώρα, ποιος ζημιώνει αν εμείς πάψουμε να είμαστε νομοταγείς και δεν ξανακόψουμε απόδειξη; Η ντόπια αγορά θα είναι σίγουρα κερδισμένη, αφού το αρχικό χιλιάρικο θα παραμείνει χιλιάρικο όσα χέρια κι αν αλλάξει. Θα ζημιώσει το κράτος; Μα το κράτος θα ζημίωνε αν ήταν όντως "κράτος", δηλαδή αν νοιαζόταν για τους πολίτες του. Τώρα, όμως, δεν είναι "κράτος" αλλά εισπράκτορας των τοκογλύφων. Τελικά, δηλαδή, είτε με το τούτο είτε με το 'κείνο, σκοπός του είναι να μας πάρει τα λεφτά για να τα δώσει στους πονηρούς που προαναφέραμε, οι οποίοι είναι και οι μόνοι ζημιωμένοι από την οποιαδήποτε φοροδιαφυγή σ' ένα τέτοιο κράτος. Υπ' αυτή την άποψη, λοιπόν, ούτε του μισθωτού είναι εχθρός ο μικρομεσαίος επαγγελματίας που φοροδιαφυγεί, ούτε του μικρομεσαίου επαγγελματία είναι εχθρός ο μισθωτός που τεμπελιάζει. Κοινός εχθρός και των δυο είναι το αστικό κράτος που τους έχει αμφότερους γραμμένους στα καπιταλιστικά παπάρια του.
Ας τελειώνουμε με κάτι που μπορεί να ακουστεί παράδοξο αλλά είναι απόλυτα τεκμηριωμένο. Αν το επίπεδο ζωής των λαϊκών στρωμάτων βελτιώθηκε τα τελευταία 60 χρόνια, τούτο οφείλεται σε δυο κυρίως παράγοντες: στα εμβάσματα των μεταναστών και των ναυτικών κατ' αρχάς και στην "μαύρη" οικονομία των μικρομεσαίων εν συνεχεία. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η βιοτική βελτίωση αυτού του τόπου χρωστάει πολλά στην φοροαποφυγή και στην φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων: στον φτωχοψαρά, στον μπατίρη με τα 1-2 ρουμ-του-λετ, στην πουτάνα τού δρόμου, στον φούρναρη της γειτονιάς, στον ψιλικαντζή, στον μικρομαγαζάτορα της γωνίας. Σε όλους αυτούς που μεγάλωσαν και μόρφωσαν παιδιά επειδή δεν πλήρωναν φόρους. Για την ακρίβεια: επειδή δεν πλήρωναν όλους αυτούς τους παράλογους φόρους που το κράτος επιμένει να θέλει να εισπράξει από πλατειά λαϊκά στρώματα, μόνο και μόνο για να μην υποχρεωθεί να τους αναζητήσει από τους λίγους που έχουν πράγματι φοροδοτική ικανότητα.
Κι ένα τελευταίο: η επιμονή τής καθεστηκυίας τάξης να δείχνει, με το δάχτυλο τεντωμένο, τους μικρομεσαίους, την ώρα που προβαίνει σε σκανδαλώδη μείωση της φορολογίας των μεγαλομεγάλων και στην νομιμοποίηση της φορολογικής ασυλίας των μεγαλοκαταθετών τού εξωτερικού, είναι εξαιρετικά περίεργη (για να μη πω σκανδαλωδεστάτη). Τελεία και παύλα.
ΥΓ: Συγγνώμη αν το "φοροδιαφυγώ" ακούγεται παράταιρο, άκομψο ή λανθασμένο αλλά η λέξη είναι απόλυτα σωστή. Σύμφωνα με τον σχετικό "νόμο τού Σκάλιγκερ" (υποθέτω ότι οι φιλόλογοι με εννοούν), δεν υπάρχει λέξη "φοροδιαφεύγω". Όπως δεν υπάρχει λέξη "δενδροφυτεύω", αλλά ας μην ασχοληθούμε τώρα μ' αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου