Ο γνωστός τροβαδούρος Γιώργος Νταλάρας, κατά την περιοδεία “αλληλεγγύης” σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, έγινε αποδέκτης κάθε είδους γιαουρτιού και ζαρζαβατικού, συνεχίζοντας ωστόσο να παίζει τα τραγούδια του πάνω στην σκηνή. Οι επιθέσεις στον Νταλάρα δεν γίνονται μόνο επειδή η γυναίκα του είναι μέλος της κυβέρνησης, ούτε επειδή σε τηλεοπτική εκπομπή ασπάστηκε το μνημόνιο.
Ο λαός αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Νταλάρα ένα άτομο που πλούτισε από τον λαό, αλλά δεν έχει πλέον, καμία σχέση μαζί του. Έναν καλλιτέχνη που συνέδεσε το όνομά του με τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση, αλλά τα εξαργύρωσε κι αυτός με το παραπάνω. Η “νταλαρίαση” είναι πάθηση χρόνια. Δήθεν φιλανθρωπίες, συναυλίες συμπαράστασης, παρηγοριά στο δράμα των άλλων, ο Γιώργος Νταλάρας, όπου υπήρχε happening δυστυχίας δήλωνε παρών.
Τα γιαούρτια τα τρώει γιατί ως λαϊκός τραγουδιστής, έπαψε να είναι λαϊκός! Η υποκρισία του έγκειται στο ότι παριστάνει πάντα αυτόν που συμπάσχει. Η εκμετάλλευση κάθε πόνου και καημού. Οι δήθεν δωρεάν συναυλίες σε περιοχές της πρωτεύουσας, έρχονται σε μια εποχή, όπου ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται. Αυτή είναι η ύψιστη ειρωνεία, για κάποιον που προωθεί τον εαυτό του μέσω της δυστυχίας των άλλων. Η φήμη ότι είναι δραχμοφονιάς δεν είναι σημερινή.
Δεν χρειαζόμαστε “φιλάνθρωπους”, διαφημίσεις αλληλεγγύης και δακρύβρεχτες δηλώσεις κατανόησης. Δεν θέλουμε ένα ξεροκόμματο πεταμένο από το χέρι του κάθε Νταλάρα. Η φιλανθρωπία είναι αυτοαναφορική, αντιθέτως η πολιτική παρέμβαση ανοίγει νέους δρόμους. Όσοι πέταξαν γιαούρτια στον Νταλάρα ένιωσαν προδομένοι από έναν -υποτίθεται- αντιπρόσωπο των καλλιτεχνών αυτού του τόπου. Όμως, αυτοί οι “καλλιτέχνες” εδώ και χρόνια είναι οι χαϊδεμένοι ενός ολόκληρου συστήματος -και καλά- κουλτούρας.
Γελοιογραφία: Κώστας Γρηγοριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου