Θέλοντας να σας προφυλάξω από ενδεχόμενα "κροκοδείλια δάκρυα" στη παρέλαση που έρχεται.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια χώρα που την έλεγαν Ισλανδία.
Η χωρά ζούσε ειρηνικά για πολλά χρόνια μέχρι που κάποια στιγμή μια μέρα κατέρρευσαν οικονομικά οι μεγαλύτερες τράπεζες της, υπό την πίεση μιας κατασκευασμένης οικονομικής κρίσης από τους παγκόσμιους τοκογλύφους.
Μετά από αυτό η Χώρα και ο λαός της πέρασαν σε μια περιπέτεια που δεν είχαν ξαναντιμετωπίσει.
Ο λαός ξεσηκώθηκε ενάντια στη τότε κυβέρνηση του, πολλοί άρχισαν να χάνουν τα σπίτια τους από τις κατασχέσεις και η ειρηνική συμβίωση είχε περάσει στο παρελθόν.
Προκειμένου να επανέλθει η ειρήνη και η τάξη έγιναν εκλογές και ορίστηκε μια καινούργια κυβέρνηση η οποία υποσχέθηκε να βγάλει τη Χώρα από το αδιέξοδο που είχε βρεθεί.
Κάτι σαν το "λεφτά υπάρχουν" αν αυτό σας θυμίζει κάτι..
Έτσι το πρώτο πράγμα που έκανε η νέα κυβέρνηση ήταν να διαπραγματευτεί με την αγγλική και την ολλανδική κυβέρνηση, που πίεζαν για την εξόφληση των πολιτών τους.
Ήρθαν σε συμφωνία, η οποία πέρασε από το ισλανδικό κοινοβούλιο και προέβλεπε να πληρώσει ο λαός την ζημιά που ιδιωτικές εταιρείες, οι τράπεζες δηλαδή, είχαν δημιουργήσει.
Τότε εμφανίζεται ένας Πρόεδρος με το όνομα Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον, που δεν ήταν αντιστασιακός στο παρελθόν σαν κι εσάς.
Η απόφαση του κοινοβουλίου πήγε στον Πρόεδρο της χώρας για επικύρωση, ο οποίος όμως κάτω και από την πίεση της κοινωνικής βάσης, αρνήθηκε να την υπογράψει και κάλεσε σε δημοψήφισμα.
"Ποια είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον πολιτισμό;" διερωτάται ο κ.Γκρίμσον.
"Δεν είναι η οικονομία των αγορών.Είναι η Δημοκρατία, η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον κόσμο.
Υπάρχουν χώρες σήμερα που έχουν πολύ δυνατές οικονομίες, αλλά πολύ λίγη δημοκρατία.
«Στην ουσία ήταν ένα ερώτημα, εάν οι καθημερινοί άνθρωποι της Ισλανδίας, αγρότες, ψαράδες, νοσοκόμες, γιατροί, νέοι και μεγάλοι άνθρωποι, θα έπρεπε να γίνουν υπεύθυνοι για την αποτυχία μιας ιδιωτικής τράπεζας", εξηγεί ο Πρόεδρος.
"Για να το θέσω διαφορετικά: Έχουμε ένα σύστημα στο οποίο τα κέρδη των τραπεζών οδηγούν σε υπερκέρδη για τους μετόχους και σε μπόνους για τους τραπεζίτες, αλλά οι ζημιές των τραπεζών επιβαρύνουν την κοινωνία; Δηλαδή ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη και κοινωνικοποιούμε τις απώλειες;" αναρωτιέται ο κύριος Γκρίμσον.
Η απόφασή του Προέδρου έκανε έξαλλη τη διεθνή οικονομική κοινότητα και κατακρίθηκε από εχθρούς και φίλους ως λαϊκιστική και αδιέξοδη.
Άνθρωποι της ευρωζώνης απείλησαν ότι η Ισλανδία θα μετατραπεί σε «Κούβα του Βορρά», θα απομονωθεί, θα γίνει κράτος - παρίας.
Ωστόσο η απόφαση του κ.Γκρίμσον ήταν αμετάκλητη.
Και τον Μάρτιο του 2010, ο ισλανδικός λαός με το συντριπτικό ποσοστό του 93%, αρνήθηκε μέσω του δημοψηφίσματος να πάρει στις πλάτες του τα χρέη των τραπεζών.
Θορυβημένοι Άγγλοι και Ολλανδοί από το ηχηρό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κάλεσαν την Ισλανδική κυβέρνηση προκειμένου να ξανασυζητήσουν το θέμα.
Τους προσέφεραν καλύτερους όρους από την προηγούμενη φορά.
Ωστόσο και πάλι ο Πρόεδρος έδειξε την κάλπη του δημοψηφίσματος.
Και πάλι το αποτέλεσμα ήταν "Όχι".
"Φτάνεις σε αυτά τα σταυροδρόμια, όπου από τη μια πλευρά είναι οι απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών και από την άλλη είναι η δημοκρατική βούληση του κόσμου.
Μπροστά σε μια τέτοια επιλογή, η απάντησή του ήταν και είναι ξεκάθαρη:
Η δημοκρατική βούληση του κόσμου πρέπει να επικρατήσει!» επισημαίνει με νόημα ο Ισλανδός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μετά από όλη αυτή την περιπέτεια ο λαός αποφάσισε ότι πρέπει να κάνει ένα νέο Σύνταγμα για να μην ξαναπαθει κάτι παρόμοιο στο μέλλον από καμιά κυβέρνηση.
Με παράδειγμα λοιπόν τον Πρόεδρο του ο λαός της Ισλανδίας μετά από έξι μήνες δημόσιας διαβούλευσης μέσω internet έφτιαξε το νέο του Σύνταγμα.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα κύριε Πρόεδρε.
Γιατί εμείς δεν είχαμε τον κ.Γκριμπσον Πρόεδρο είχαμε και έχουμε εσάς.
Αν λοιπόν ο λαός σας αποδοκιμάσει την 25η Μαρτίου καλό θα ήταν να μην βάλετε πάλι τα κλάματα αλλά να πάρετε ένα μάθημα Δημοκρατίας από τον κ.Γκριμπσον που δεν ήταν "αντιστασιακός" κ.Πρόεδρε.
Για να είναι ένας Πρόεδρος θεματοφύλακας της Δημοκρατίας δεν χρειάζεται να έχει αντιστασιακό παρελθόν, αλλά αντιστασιακό παρόν.
ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ Κ.ΠΡΟΕΔΡΕ!!!
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου