Τότε ήταν η τελευταία φορά, που είχαμε την μπάλα στα πόδια μας.
Χάσαμε. Ίσως ο αγώνας ήταν άνισος. Ίσως δείξαμε κατώτεροι των περιστάσεων.
Από τότε δύο δυναστείες εξουσίας, έχουν αναλάβει την διαχείριση της χώρας και του λαού μας.
Τα αφανή αφεντικά του τόπου δεν τα έχουμε δει. Δεν τα έχουμε γνωρίσει.
Οι οικογένειες των προδοτών, των δωσίλογων και των μαυραγοριτών της κατοχής, ανέλαβαν τα σκήπτρα της εξουσίας, κολυμπώντας στα πλούτη που τους χάρισε το αμαρτωλό παρελθόν τους και η διαπλοκή πολιτικής και επιχειρηματικότητας.
Εμείς πάντα εκεί.
Πάντα στο ρόλο του παλαμακατζή.
Δεν φτάσαμε ακόμη στον πάτο.
Εκεί που το κωλοσύστημα φτάνει στο έσχατο σημείο ξεφτίλας, ο λαός μας με την μνήμη χρυσόψαρου που διαθέτει, αντί να εισβάλει και να τα αλλάξει όλα, με οποιοδήποτε κόστος, ανοίγει το στόμα και καταπίνει το επόμενο χρυσό χάπι της φαρμακευτικής αγωγής που έχουν συνταγογραφήσει.
Καταπίνεις την εθνική καταστροφή και το πλιάτσικο του μέλλοντος των παιδιών σου, τους επιτρέπεις να πλουτίζουν ξεδιάντροπα και δεν αντιδράς στην καταπάτηση του συντάγματος και των θεσμών !
Συναινείς σε δοτές κυβερνήσεις δωσίλογων και κοιμάσαι με το νανούρισμα των TV κωλοκαναλιών τους, ελπίζοντας ότι θα έρθει ο σούπερ Γκούφη να σε βγάλει από το αδιέξοδο.
Ελπίζεις ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, χωρίς να χρειαστεί να κουνήσεις τον κώλο σου από τον δερμάτινο καναπέ του ασφαλούς σαλονιού σου, κοιτάζοντας αφηρημένα τον όμορφο πίνακα του απέναντι τοίχου.
Κλείνεις τα μάτια, καβλωμένος από την τσόντα της δορυφορικής TV, ευελπιστώντας, ότι αύριο θα είναι η μέρα σου, ότι αύριο επιτέλους θα γαμήσεις.
Τώρα όμως άρχισες να φοβάσαι.
Φοβάσαι ότι θα σου κόψουν τον μισθό.
Φοβάσαι ότι θα χάσεις την δουλειά σου.
Φοβάσαι ότι δεν θα πάρεις την σύνταξή σου.
Φοβάσαι ότι δεν θα μπορείς να πληρώσεις τα δάνειά σου.
Φοβάσαι τα πάντα και τους πάντες.
Τώρα πια, ο γαμημένος τοίχος που πάνω στο καρφί του στέκονταν ο ωραίος πίνακας του σαλονιού σου που σε υπνώτιζε, τρίζει συθέμελα και καταρρέει με πάταγο. Τώρα το ωραίο σαλόνι σου έχει γεμίσει με μπάζα.
Στον όμορφο καναπέ σου έχουν έλθει και κάθονται οι κώλοι των εξουσιαστών σου. Πιάνουν λίγο και τον κώλο της γυναίκας σου και ζητούν να αφήσεις να χαϊδέψουν και τα παιδιά σου. Μαζί σου θα παίξουν αργότερα.
Φταις !
Φταις και συ, όχι γιατί τα έφαγες μαζί τους.
Εσύ ήσουν αυτός που τόσα χρόνια σαν την πρωινή κάβλα που ζητάει την εκσπερμάτιση, διαπλεκόσουν με τους εξουσιαστές σου, ψήφιζες τους χείριστους για βουλευτές, τους άδειους , χειροκροτούσες, ψήφιζες πάλι, διοριζόσουν στο δημόσιο, ξαναψήφιζες, βόλευες το παιδί σου, τους συγχωρούσες την ανηθικότητα, βολευόσουν σε καλύτερο καναπέ, έκλεινες τα μάτια στην κλοπή, ξαναχειροκροτούσες...
Έμαθες να είσαι ανάλγητος.
Σε διέφθειραν ! Ξέχασες ! Άδειασες ! Έμαθες να ζεις με τον τρόπο τους !
Βολεύτηκες...
Γι' αυτό φταις !
Και τώρα τι ;
Παράτα τα ή πάρε τα πράγματα στα χέρια σου.
Τώρα . Δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου