Κανείς, απολύτως κανείς, δεν περισσεύει. Ταυτόχρονα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θολά σημεία σε σχέση με την επικείμενη μητέρα των μαχών. Γιατί όσο καλή θέληση να έχει κανείς, διαπιστώνει όλες αυτές τις μέρες, από όσα λέγονται και από όσα γράφονται, ότι υπάρχουν θέματα.
Δεν μιλάμε για τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ, που θα την κάνουν όσο πιο γρήγορα μπορούν. Δεν μιλάμε επίσης για τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Αυτοί έχουν διαχωρίσει την θέση τους από όλους και θα πορευτούν σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες. Βεβαίως θα ήταν ευχής έργον, να δώσουν μάχη γύρω από την Βουλή, όπου αυτοί επιλέξουν. Να μην τα μαζέψουν και φύγουν με το πρώτο μπαμ όπως έκαναν στις 15 Ιούνη. Ας ελπίσουμε ότι θα κάνουν κάτι καλύτερο. Κάτι αντίστοιχο με τις δικές τους θέσεις και δηλώσεις ότι έχουμε πόλεμο.
Μιλάμε για μας τους υπόλοιπους. Το ερώτημα είναι σαφές. Στην 48ωρη θα συγκεντρωθούμε στο Σύνταγμα και σε άλλα σημεία γύρω από τη Βουλή για να εμποδίσουμε να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο ή απλά να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας πιστεύοντας ότι η μαζική και ειρηνική παρουσία μας θα πείσει αρκετούς από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να καταψηφίσουν; Όπως όλοι καταλαβαίνουμε υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στις δυο επιλογές.
Αν επιλέγουμε την πρώτη πρέπει να πάρουμε όλα τα μέτρα για να τα βγάλουμε πέρα. Όχι μόνο πρέπει να πάρουμε εμείς όλα τα απαραίτητα μέτρα, αλλά πρέπει να προειδοποιήσουμε τον κόσμο να είναι προετοιμασμένος για μάχη. Τον κόσμο που στις 15 του μήνα δεν μάσησε στις επιθέσεις. Τον κόσμο που έδωσε σκληρή, επίμονη μάχη με τις δυνάμεις καταστολής. Διότι διαβάζουμε κάτι περίεργα που θολώνουν τα νερά. Που πάνε να συνδυάσουν μια πολεμική φρασεολογία με ένα πονηρό κοίταγμα της επόμενης μέρας, αν το μεσοπρόθεσμο περάσει. Διαβάζουμε ότι η μάχη θα συνεχιστεί στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες μέχρι να πέσει η κυβέρνηση.
Είναι αυτονόητο ότι η μάχη συνεχίζεται ότι και να γίνει παντού και πάντοτε. Αυτό είναι το θέμα μας ή τι θα γίνει όλες αυτές τις μέρες και ώρες για να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο; Η φυγή προς τα «μπρος» τούτες τις ώρες τις μάχης, το μόνο που καταφέρνει είναι να προετοιμάσει τον κόσμο να μην τα δώσει όλα. Να «κρατήσει» δυνάμεις για μετά. Αυτή η προσέγγιση συνοδεύεται πάντα με τη δογματική προσκόλληση στον ειρηνικό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων. Η ίδια λογική φαίνεται να προκρίνει την παραμονή στο Σύνταγμα ως νίκη ακόμα και αν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο.
Διαβάζουμε στην ανακοίνωση της εργατικής συνέλευσης του Συντάγματος που συνυπογράφεται από τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα Επιτροπή σωματίων, κινήσεων, συνελεύσεων «Δεν Χρωστάω, Δεν Πουλάω, Δεν Πληρώνω»: «..Η κυβέρνηση, τρομοκρατημένη από την τεράστια και ανυποχώρητη συμμετοχή και συνέχιση των διαδηλώσεων, επιδιώκει να σπάσει και να εκκενώσει την πλατεία Συντάγματος, να στείλει το μήνυμα του τρόμου σε όλη την κοινωνία, να παγώσει τις αντιδράσεις για να φτάσει στις ημέρες ψήφισης του μεσοπρόθεσμου στη βουλή χωρίς τον κόσμο στο δρόμο, χωρίς κατειλημμένες τις πλατείες, χωρίς διαδηλώσεις και απεργίες ικανές να ανατρέψουν τη βάρβαρη επιδρομή και την κοινωνική λεηλασία. Τα σχέδια τους θα ανατραπούν από την λαϊκή οργή που θα συνεχίσει να πλημμυρίζει τις πλατείες. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας ειρηνικά, μαζικά, ενωτικά, κάθε ημέρα στο Σύνταγμα και σε όλες τις πλατείες, για να διώξουμε την άθλια κυβέρνηση του κεφαλαίου της ΕΕ και του ΔΝΤ…»
Ή εμείς δεν ξέρουμε καλά ελληνικά ή ο γιαλός στραβώνει την ώρα που έπρεπε να ξεκαθαρίζεται ότι θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Την ώρα που έπρεπε να δίνεται ένα περίγραμμα των κινήσεων που πρέπει να κάνουμε. Των μέτρων που πρέπει να πάρουμε. Οι φορείς πάντως αυτών των απόψεων είναι αμείλικτοι στον πόλεμο ενάντια στην «κουκούλα». Σε πολλές συνελεύσεις ο πόνος τους, το κύριο βάρος των τοποθετήσεών τους, είναι ότι το κίνημα πρέπει να απομονώσει τους «μπαχαλάκηδες». Προτάσεις για οργανωμένη και μαζική αποτροπή της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου, για οργανωμένη αντίσταση στην καταστολή, από καθόλου ως ελάχιστες. Ο δογματισμός της «ειρήνης» φαίνεται να έχει διαποτίσει ορισμένους ως το τελευταίο τους μεδούλι.
Οι εξελίξεις βέβαια ξεπερνούν πάρα πολλές φορές τις επιδιώξεις και τις επιλογές ακόμα και μεγάλων κομμάτων της αριστεράς. Πόσο δε μάλλον πολύ μικρότερων. Η ιστορία του κινήματος είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Αυτό ο καθένας μας που συμμετέχει καθημερινά στον πόλεμο, ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάει. Ειδικά τώρα που έχουμε μπει σε μια εντελώς καινούργια εποχή. Ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος έχει είδη ξεκινήσει.
Β.
Σήμερα διαβάσαμε την νέα «ευφυΐα» των λαμόγιων του ΠΑΣΟΚ: Κατάργηση του ασύλου διά της... απουσίας του από το νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Αυτοί πολεμάν κανονικά.
Βαθύ Κόκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου